Πρέπει να αντιηφθούμε επιτέλους ότι η πολιτική μας κατέστησε την Τουρκία ασύδοτη

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Η Τουρκία κατέλαβε το 7% της Κύπρου με τον πρώτο Αττίλα και το υπόλοιπο 30% με τον δεύτερο, και αφού η Τουρκία κορόιδευε τους Έλληνες πολιτικούς, που εν τω μεταξύ είχαν αναλάβει την εξουσία, με συνομιλίες στη Γενεύη.

Να θυμηθούμε ότι σε κείνες τις συνομιλίες, στις οποίες συμμετείχε και ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αείμνηστος Γεώργιος Μαύρος, η τουρκική πλευρά αρνήθηκε να συζητήσει σχέδιο που είχε προτείνει ο Γλαύκος Κληρίδης και ζήτησε τελεσιγραφικά να γίνουν αμέσως δεκτές οι τουρκικές προτάσεις, που απαιτούσαν τον έλεγχο του 34% του νησιού.

Τότε ο Κληρίδης ζήτησε αναβολή 36 ή 48 ωρών για να μπορέσει να συνεννοηθεί με τον Μακάριο. Οι Τούρκοι απέρριψαν το αίτημά του, και η δεύτερη διάσκεψη της Γενεύης έληξε χωρίς αποτέλεσμα στις 03:30 το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974.

Ο Γεώργιος Μαύρος με δηλώσεις του κατήγγειλε διεθνώς την τουρκική στάση.

Εκείνο το πρωί, και για την ακρίβεια μία ώρα και πέντε λεπτά μετά το ναυάγιο της Διάσκεψης της Γενεύης, στις 04:35, ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση σε όλα τα μέτωπα της Κύπρου.

Σημειώνεται ότι όσο διαρκούσαν οι συνομιλίες, η Τουρκία έστελνε απρόσκοπτα στρατιωτικές δυνάμεις στο νησί, ενώ η Ελλάδα ασχολούνταν με… άλλα.

Έτσι ξεκίνησε ο δεύτερος Αττίλας, με τον οποίο ο τουρκικός στρατός κατέλαβε, χωρίς ουσιαστική αντίσταση και χωρίς αντίδραση από την Ελλάδα, το 37% του εδάφους της Κύπρου, ενώ –για ακατανόητους μέχρι σήμερα λόγους– εγκατέλειψε στην τύχη της την Αμμόχωστο.

Έκτοτε, σε γενικές γραμμές, Ελλάδα και Κύπρος αρκέστηκαν σε ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ και σε διάφορες πρωτοβουλίες που έλαβε κατά καιρούς ο Γ.Γ. των ΗΕ για την επίλυση του Κυπριακού.

Όλες οι προσπάθειες και οι στόχοι της Αθήνας και της Λευκωσίας επικεντρώθηκαν σε οποιαδήποτε άλλη λύση, εκτός από αυτήν της απελευθέρωσης του Κύπρου από τα στρατεύματα κατοχής. Και όταν λέμε απελευθέρωση, εννοούμε μια ελεύθερη Κύπρο, στην οποία θα ζουν με ΑΠΟΛΥΤΩΣ διασφαλισμένα τα δικαιώματά τους Έλληνες, Τούρκοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι – δηλαδή όλες οι κοινότητες του νησιού.

Γιατί είναι αποδεκτό από μεγάλο μέρος των Τούρκων της Κύπρου ότι τα τουρκικά στρατεύματα είναι στρατός κατοχής και για τους ίδιους, και ότι μια λύση που θα διασφάλιζε πλήρως τα δικαιώματά τους, θα ήταν αποδεκτή και από αυτούς.

Η κατάσταση που διαμορφώθηκε 48 χρόνια στο νησί, με την Τουρκία να ελέγχει στρατιωτικά το 37% της Κύπρου και την ελληνική πλευρά –Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία– να μην έχει στο «οπλοστάσιό» της ένα δόγμα απελευθέρωσης και να περιμένει από την Άγκυρα να υποχωρήσει σε ένα πλαίσιο λύσης που θα είναι χειρότερο γι’ αυτήν από τη σημερινή κατάσταση, κατέστησε την Τουρκία ασύδοτη.

Χωρίς να έχει απέναντί της το φόβο από μια διακηρυγμένη εθνική πολιτική, η οποία θα δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάποια στιγμή που θα είναι κατάλληλες οι συνθήκες, να διατάξει την απελευθέρωση των Κατεχομένων με στρατιωτική επιχείρηση, θα ήταν πολιτικά παράλογο, αν όχι ανόητο, να περιμένει κανείς από την Τουρκία να υποχωρήσει από τις θέσεις της.

Μάλλον το αντίθετο θα πρέπει να περιμένουμε, όπως η κατάληψη και ο εποικισμός της Αμμοχώστου, η προσάρτηση των Κατεχομένων, οι έρευνες και γεωτρήσεις στη νομίμως οριοθετηθείσα ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, η άλωση ολόκληρης της Κύπρου μέσω της «διοχέτευσης» αλλοδαπών –φιλικών προς την Τουρκία– στις ελεύθερες περιοχές, ή μέσω ενός νέου σχεδίου «λύσης» τύπου Σχεδίου Ανάν, που θα της επιτρέψει να θέσει και με τη… βούλα υπό τον έλεγχό της το σύνολο της Κύπρου.

Τις τελευταίες ημέρες έχουμε τη δήλωση του Τούρκου υπουργού Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ, ότι το νέο γεωτρύπανο «Abdulhamid Han» θα σταλεί στην Ανατολική Μεσόγειο στις 15 Ιουλίου, ενώ ο Έντι Ζεμενίδης, διευθυντής της ομάδας άσκησης επιρροής στις ΗΠΑ, HALC, δήλωσε ότι υπάρχουν πληροφορίες για προσάρτηση των Κατεχομένων από την Τουρκία το επόμενο διάστημα.

Όπως γίνεται αντιληπτό, και με βάση τις πολιτικές που ακολουθούν Αθήνα και Λευκωσία, αν ο Ερντογάν προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, η ελληνική πλευρά θα αρκεστεί σε διαβήματα, διεθνή καταδίκη και σε έκτακτη σύγκληση του ΣΑ του ΟΗΕ.

• Αν πιστεύει έστω και ένας Έλληνας ότι με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσει η επεκτατική πολιτική του Ερντογάν, πρέπει να απευθυνθεί σε έναν πολύ δικό του άνθρωπο και να δει την κατάστασή του.
• Αν πιστεύει έστω και ένας Έλληνας ότι ο Ερντογάν θα σταματήσει στην προσάρτηση ή στην κατάκτηση της Αμμοχώστου, θα πρέπει να ρωτήσει κάποιον ειδικό, όχι απαραίτητα πολιτικό επιστήμονα.
• Αν πιστεύει έστω και ένας Έλληνας ότι ο Ερντογάν και η Τουρκία θα σταματήσει στον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, πρέπει να το κοιτάξει.
• Επίσης, αν πιστεύει έστω και ένας Έλληνας ότι ο Ερντογάν θα πτοηθεί από ψηφίσματα και διεθνείς καταδίκες, ας δει την προϊστορία του Κυπριακού, που βρίθει ψηφισμάτων και κάθε είδους καταδίκης.
• Για να μην συνεχίσουμε με τους υποθετικούς συνδέσμους, αν θέλουμε να λύσουμε το Κυπριακό, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να θέσει ως πρωταρχικό της στόχο την απελευθέρωση των Κατεχομένων, δηλαδή να υιοθετήσει το δόγμα της απελευθέρωσης.

Επιχειρησιακές δυνατότητες η Εθνική Φρουρά –υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει την στήριξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων– έχει, να πετάξει τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής στη θάλασσα. Τις επιχειρησιακές πτυχές του δόγματος αυτού θα τις αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο μας.

Πάντως, αν με βάση το δόγμα της απελευθέρωσης, κάθε 20 Ιουλίου, που οι Τούρκοι πανηγυρίζουν για την εισβολή, η Εθνική Φρουρά διεξήγαγε μια μεγάλη διακλαδική άσκηση, με πρόσκληση διεθνών παρατηρητών και παρουσία του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας Κύπρου και Ελλάδας, μια άσκηση που θα είναι προφανές ότι έχει στόχο την απελευθέρωση, κατά της πρότυπα της άσκησης Εφές, που φυσικά έχει άλλο στόχο, η Τουρκία θα το ξανασκεφτόταν να κάνει προκλητική και επιθετική ενέργεια στην Κύπρο.

Γιατί θα υπολόγιζε ότι κάποια μέρα η άσκηση αυτή θα μετατρεπόταν σε κανονική επιχείρηση απελευθέρωσης των Κατεχομένων, και οι Τούρκοι στρατηγοί ξέρουν ότι στα Κατεχόμενα δεν υπάρχει γραμμή άμυνας γι’ αυτούς, τη στιγμή που το σύνολο των μονάδων τους είναι στο βεληνεκές των πυροβόλων της Εθνικής Φρουράς.

Εν κατακλείδι, αν δεν αποβληθεί ο φόβος, ως παράμετρος της ελληνικής πολιτικής, είναι περίπου αδύνατον να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα σε Κύπρο – Ανατολική Μεσόγειο – Λιβυκό και Αιγαίο Πέλαγος και Θράκη.

Ας αναλάβουν τώρα όλοι τις ευθύνες τους.

pontosnews.gr