Η κατάσταση στο μέτωπο, μετά την πτώση του Λισιτσάνσκ

Καμένα δάση, πόλεις κατεστραμένες, στρατιώτες ακρωτηριασμένοι… Ουκρανοί μαχητές που επιστρέφουν από το Ντονμπάς περιγράφουν την κόλαση στις πρώτες γραμμές του μετώπου.

Καμένα δάση, πόλεις κατεστραμένες, στρατιώτες ακρωτηριασμένοι… Ουκρανοί μαχητές που επιστρέφουν από το Ντονμπάς περιγράφουν την κόλαση στις πρώτες γραμμές του μετώπου.

Μιλώντας στο Associated Press, κάποιοι εξέφρασαν παράπονα για κακή οργάνωση, λιποταξίες και προβλήματα ψυχικής υγείας που προκαλούνται από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς. Άλλοι μίλησαν για το υψηλό ηθικό, τον ηρωισμό των συμμαχητών τους και τη θέλησή τους να συνεχίσουν να πολεμούν, ακόμη στις περιπτώσεις που οι καλύτερα εξοπλισμένοι Ρώσοι ελέγχουν μεγαλύτερο μέρος της ζώνης μάχης.

Ο 30χρονος υπολοχαγός Volodymyr Nazarenko, βρίσκονταν μαζί με τα στρατεύματα που υποχώρησαν από το Σεβεροντονέτσκ ύστερα από διαταγές της ουκρανκής ηγεσίας. Κατά τη διάρκεια μιας μάχης που κράτησε έναν μήνα, τα ρωσικά τανκς εξαφάνισαν κάθε πιθανή αμυντική θέση και μετέτρεψαν μια πόλη με πληθυσμό -προπολεμικά – 101.000 κατοίκων σε «καμένη έρημο», τόνισε.

«Μας βομβάρδιζαν κάθε μέρα. Η πόλη ισοπεδώθηκε», πρόσθεσε.

Μέχρι τις 24 Ιουνίου, ημέρα που έφτασε από τα κεντρικά η διαταγή αποχώρησης, οι Ουκρανοί ήταν περικυκλωμένοι από τρεις πλευρές και αμύνονταν σε ένα χημικό εργοστάσιο που φιλοξενούσε και αμάχους.

Ο ρωσικός στρατός υπέστη τεράστιες απώλειες

«Αν υπήρχε κάπου μια κόλαση στη Γη, αυτή ήταν στο Σεβεροντονέτσκ», σημείωσε ο Artem Ruban. «Δεν ήταν ανθρώπινες συνθήκες στις οποίες έπρεπε να πολεμήσουμε. Είναι δύσκολο να σας το εξηγήσω. Πάλευαμε μέχρι το τέλος. Καθήκον μας ήταν να καταστρέψουμε τον εχθρό, ό,τι κι αν γίνει».

Ο Nazarenko, ο οποίος πολέμησε επίσης στο Κίεβο και σε άλλες περιοχές στα ανατολικά, θεωρεί την ουκρανική επιχείρηση στο Σεβεροντονέτσκ «μια νίκη» παρά το αποτέλεσμα. Πρόσθεσε επίσης ότι οι αμυνόμενοι κατάφεραν να περιορίσουν τις απώλειές τους, ενώ «πάγωσαν» τη ρωσική προέλαση για μεγάλο χρονικό διάστημα, εξαντλώντας τους πόρους της Ρωσίας.

«Ο στρατός τους υπέστη τεράστιες απώλειες», σημείωσε.

Τόσο ο Nazarenko όσο και ο Ruban εμφανίστηκαν βέβαιοι ότι η Ουκρανία θα ανακαταλάβει όλα τα κατεχόμενα εδάφη και θα νικήσει τη Ρωσία. Τόνιζαν ότι το ηθικό παραμένει υψηλό. Άλλοι στρατιώτες, οι περισσότεροι χωρίς εμπειρία μάχης πριν από την εισβολή, μοιράστηκαν πιο απαισιόδοξες αναφορές.

Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική

Ο Oleksiy, μέλος του ουκρανικού στρατού που ξεκίνησε να πολεμά τους υποστηριζόμενους από τη Μόσχα αυτονομιστές το 2016, επέστρεψε από το μέτωπο τραυματισμένος. «Στην τηλεόραση δείχνουν “όμορφες” εικόνες από την πρώτη γραμμή, την αλληλεγγύη, τον στρατό, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική», σημείωσε, προσθέτοντας ότι δεν πιστεύει πως περισσότερα δυτικά όπλα θα άλλαζαν την πορεία του πολέμου. Το τάγμα του άρχισε να ξεμένει από πυρομαχικά μέσα σε λίγες εβδομάδες, είπε ο Oleksiy, με την εξάντληση να είναι εμφανής στο πρόσωπό του.

Σύμβουλος του Ζελένσκι ανέφερε πριν από λίγες ημέρες ότι 100 με 200 Ουκρανοί στρατιώτες σκοτώνονται κάθε μέρα, ωστόσο η κυβέρνηση δεν έχει δώσει στοιχεία σχετικά με τον συνολικό αριθμό των νεκρών. Ο Oleksiy ισχυρίστηκε ότι η μονάδα του έχασε 150 άνδρες κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών ημερών της μάχης.

Λόγω των ανηλεών βομβαρδισμών, οι τραυματίες στρατιώτες απομακρύνονταν μόνο τη νύχτα και μερικές φορές έπρεπε να περιμένουν έως και δύο ημέρες, είπε. «Οι διοικητές δεν νοιάζονται για τη ψυχολογία σου. Αν έχεις καρδιά που δουλεύει, αν έχεις χέρια και πόδια, πρέπει να επιστρέψεις», πρόσθεσε.

«Θα παλέψουμε μέχρι το τέλος»

Η 41χρονη μητέρα και πρώην δικηγόρος Mariia, που εντάχθηκε στον στρατό το 2018 και σήμερα διοικεί μια διμοιρία, εξήγησε ότι ο βαθμός δυσφορίας των στρατιωτών εξαρτάται από την τοποθεσία της μονάδας τους και την πρόσβαση στις γραμμές ανεφοδιασμού. Οι στρατιώτες της ανησυχούν για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αλλά διατηρούν το ηθικό τους σε υψηλά επίπεδα.

Οι πρώτες γραμμές που υπάρχουν από την έναρξη της σύγκρουσης με τους φιλορώσους αυτονομιστές το 2014 είναι πιο στατικές και προβλέψιμες. Όμως, τα πεδία μάχης που δημιουργήθηκαν όταν η Ρωσία ξεκίνησε να στέλνει τα στρατεύματά της στην Ουκρανία, είναι «ένας διαφορετικός κόσμος», ανεφερε.

Η Mariia, η οποία αρνήθηκε να αποκαλύψει το επώνυμό της για λόγους ασφαλείας, σημείωσε ότι ο σύζυγός της αγωνίζεται αυτή τη στιγμή σε ένα τέτοιο «hot spot».

«Είμαστε απόγονοι Κοζάκων, είμαστε ελεύθεροι και γενναίοι. Είναι στο αίμα μας. Θα παλέψουμε μέχρι το τέλος», είπε

«Πολύ κακή οργάνωση και παράλογες αποφάσεις»

Για «πολύ κακή οργάνωση» και «παράλογες αποφάσεις» μιλούν στο AP δύο στρατιώτες, πρώην υπάλληλοι γραφείου στο Κίεβο και χωρίς προηγούμενη εμπειρία μάχης, οι οποίοι στάλθηκαν στην πρώτη γραμμή στα ανατολικά της χώρας μόλις ολοκλήρωσαν την αρχική τους εκπαίδευση. Τόνισαν επίσης ότι είδαν πολλούς ανθρώπους στο τάγμα τους να αρνούνται να πολεμήσουν.

Ένας από τους στρατιώτες ανέφερε ότι καπνίζει μαριχουάνα καθημερινά. «Διαφορετικά, θα έχανα το μυαλό μου, θα εγκατέλειπα. Είναι ο μόνος τρόπος για να αντεπεξέλθω», είπε.

Πρώην δάσκαλος στο Σλόβιανσκ, που «δεν φανταζόταν ποτέ» ότι θα πολεμούσε για τη χώρα του, περιέγραψε τα πεδία μάχης της Ουκρανίας ως μια εντελώς διαφορετική ζωή, με διαφορετικό σύστημα αξιών. «Υπάρχει χαρά, υπάρχει λύπη. Όλα είναι αλληλένδετα», είπε. «Είναι δύσκολο να ζεις κάτω από συνεχές στρες, έλλειψη ύπνου και υποσιτισμό. Είναι απίθανο η ψυχή κάποιου να αντέξει όλες αυτές τις φρικαλεότητες, τους νεκρούς, τα κομμένα μέλη», είπε.

Ωστόσο, τόνισε ότι το κίνητρο για την υπεράσπιση της χώρας τούς δίνει δύναμη. «Είμαστε έτοιμοι να αντέξουμε και να παλέψουμε με σφιγμένα δόντια. Όσο δύσκολο και αν είναι», δήλωσε ο 28χρονος δάσκαλος, μιλώντας από ένα κατάστημα με είδη αλιείας που έχει μετατραπεί σε στρατιωτικό κέντρο διανομής. «Ποιος θα υπερασπιστεί το σπίτι μου και την οικογένειά μου, αν όχι εγώ;»

Πηγή: AP News, Καθημερινή