Η Κύπρος είναι πρωταθλήτρια στην ΕΕ στους παράτυπους μετανάστες και στους αιτητές ασύλου

Το μεταναστευτικό αποτελεί μια νέα τραγωδία και για την Κύπρο και για τους παράτυπους μετανάστες. Για μας επειδή συνιστούν έναν νέο οιονεί εποικισμό, που οργανώνει η Τουρκία μέσω της γραμμής αντιπαράταξης, και γι’ αυτούς επειδή μετατρέπονται σε εργαλεία και θύματα εμπόρων και του υβριδικού πολέμου της Άγκυρας. Δυστυχώς, δεν μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να έχουν τη ζωή που ονειρεύονταν. Όχι γιατί είμαστε αφιλόξενοι. Το αντίθετο. Οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, παρότι πράττουμε σε όλα τα επίπεδα πολύ περισσότερα από τις δυνάμεις μας. Και η αλήθεια είναι ότι εξαντλήθηκαν. Δεν μας έχουν μείνει άλλες.

Η Κύπρος είναι πρωταθλήτρια στην ΕΕ στους παράτυπους μετανάστες και στους αιτητές ασύλου. Και οι εταίροι μας, παρότι πολλάκις το ζητήσαμε, δεν μπορούν να βοηθήσουν επαρκώς. Εκ των πραγμάτων προκύπτουν τα εξής προβλήματα:

1. Υψηλό οικονομικό κόστος. Προσφέρει μεν η ΕΕ, αλλά το βάρος πέφτει στους ώμους της Κυπριακής Δημοκρατίας και δη σ’ εκείνους του φορολογούμενου πολίτη. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Οι αιτητές ασύλου έχουν αυξηθεί από τον Μάρτιο του 2021 ώς τον Μάρτιο του 2022 κατά 310%. Σε πραγματικούς αριθμούς έχουμε 1.631 περιπτώσεις τον προηγούμενο χρόνο έναντι 5.066 φέτος. Τα δε χρήματα που διέθεσε η ΕΕ από το 2014 ώς το 2021 φτάνουν τα 117 εκ. ευρώ, ενώ εκείνα που πρόσφερε η Κυπριακή Δημοκρατία ανέρχονται στα 178 εκ. ευρώ. Και το συνολικό ποσό φτάνει στα 295 εκ. ευρώ.
2. Αύξηση της εγκληματικότητας, η οποία μεν δεν έχει φυλετική ταυτότητα, αλλά οι συνθήκες οδηγούν στην παρανομία. Ειδικώς όταν δημιουργούνται γκέτο, όπως στην παλιά Λευκωσία, σε χωριά της Πάφου ή στα δυτικά της πρωτεύουσας. Φυσιολογικό είναι για τον γηγενή πληθυσμό ν’ αντιδρά εφόσον φοβάται, χωρίς αυτό να παραπέμπει σε ρατσισμό, αλλά στο αυτονόητο δικαίωμα της ασφάλειας.
3. Κοινωνικά και ρατσιστικά προβλήματα όντως υπάρχουν. Είναι, όμως, αποτέλεσμα μιας στρεβλής αντίληψης, που έχει δυο σκέλη. Το ένα αφορά αυτούς που θέλουν να φορτώνουν τα όποια προβλήματα προκύπτουν στους ξένους και το άλλο εκείνους που δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι η άκρατη περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας αντίληψη ναρκοθετεί την εσωτερική κοινωνική, οικονομική και πολιτική σταθερότητα και συνοχή, ειδικώς όταν μια Πολιτεία, ακόμη και αν θέλει, δεν μπορεί στην πράξη να δεχθεί άλλους ξένους.
4. Καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων από το αρμόδιο επί του θέματος Διοικητικό Δικαστήριο λόγω του μεγάλου αριθμού αιτητών ασύλου, που οξύνει το πρόβλημα διότι παρατείνει την παραμονή όσων οι σχετικές αιτήσεις θα έπρεπε να είχαν απορριφθεί από τους πρώτους έξι μήνες αντί στα τέσσερα χρόνια.

Γενικότερα το μεταναστευτικό συνιστά ζήτημα για το οποίο πάλεψε ο Υπουργός Εσωτερικών Νίκος Νουρής. Το θέμα, όμως, αυτήν τη στιγμή δεν είναι τι πιστεύει ο κ. Νουρής, αλλά, κυρίως, πώς θα ενεργήσουν οι υποψήφιοι Πρόεδροι, εάν εκλεγούν. Έχουν θέσεις και ποιες είναι αυτές; Είναι όντως ικανές και αξιόπιστες για να τεθεί τέλος στην ακατάσχετη ροή των παράτυπων μεταναστών από τα κατεχόμενα; Αυτό αναμένει ν’ ακούσει ο πολίτης. Είναι, μάλιστα, πρόδηλον ότι ο εφιάλτης αυτός, όπως και εκείνος της κατοχής, δεν αντιμετωπίζεται με ΜΟΕ και εξευμενισμούς, αλλά με ρεαλιστικές πολιτικές. Σοβαρές και υπεύθυνες. Με πράξεις και όχι με λόγια. Αναμένουμε…

Σημερινή