Ένα ιστορικό βιβλίο 415 σελίδων, πλούσιο σε πρωτότυπο υλικό, μαρτυρίες προσφύγων πρώτης γενιάς, χάρτες, φωτογραφίες και καρτ ποστάλ, παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στο πλαίσιο του 41ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Βιβλίου, στην Παραλία Θεσσαλονίκης, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το βιβλίο Ματωμένη Μικρασία – Καταστροφή & Δημιουργία, της Δέσποινας Χατζοπούλου, παρουσίασαν ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος Παντελής Σαββίδης και η συγγραφέας.

Την εκδήλωση συντόνισε ο πρόεδρος του Συλλόγου αποφοίτων Ε΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης Γιάννης Χατζόπουλος. Μουσική έπαιξαν ο Παναγιώτης Σταυρουλάκης (κιθάρα-φωνή) και ο Νίκος Εγγλέζος (μπουζούκι-φωνή), και τραγούδησε η Γεωργία Μαρνέλλου.

Στην κριτική του για το βιβλίο ο Παντελής Σαββίδης ανέφερε μεταξύ άλλων πως «Το αξιοσημείωτο ιστορικό ντοκουμέντο Ματωμένη Μικρασία, 415 σελίδων, δημιουργημένο από τη γερή πένα της δημιουργού του, είναι ένα ακόμα ισχυρό όπλο στη φαρέτρα της στην κατεύθυνση της διατήρησης και ανάδειξης της ιστορικής μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής και διεκδίκησης αποζημιώσεων στους απογόνους των θυμάτων. Πλημμυρισμένο από την ευαισθησία της, καθηλωτικό στο μεγαλύτερο μέρος του, το βιβλίο είναι πλούσιο σε πρωτότυπο ιστορικό υλικό, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει 50 μαρτυρίες προσφύγων πρώτης γενιάς, αλλά και χάρτες, φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, σκαριφήματα, πίνακες κτλ. που οργανώνουν με βέλτιστο τρόπο την ύλη του και του χαρίζουν εποπτικότητα.

»Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το εξαιρετικό αυτό βιβλίο, που τελικά όπως φαίνεται λειτούργησε απολυτρωτικά για τη συγγραφέα, που πριν από μερικές εβδομάδες προχώρησε στην έκδοση τεσσάρων νέων βιβλίων της, διαφορετικού αυτήν τη φορά περιεχομένου».

Από την πλευρά της η Δέσποινα Χατζοπούλου που ζει και εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη, τόνισε πως «Εκατό χρόνια έχουν περάσει από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τα εγκλήματα των Τούρκων κατά των Ελλήνων, που αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, παραμένουν ατιμώρητα. Έναν αιώνα μετά τις αποτροπιαστικές, ιδιαζόντως ειδεχθείς αυτές εγκληματικές πράξεις της γείτονος, η πραγματικότητα εξακολουθεί να βρυχάται αρνητικά εντυπωσιακή. Η χώρα μας αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Ποντίων μόλις το 1994, και το ζήτημα δεν προχώρησε όπως θα έπρεπε. Έτσι δεν συστάθηκε ποτέ καμία κρατική επιτροπή για την επίσημη διατύπωση του σχετικού αιτήματος για την αναγνώρισή της σε διεθνές επίπεδο. Βέβαια ούτε λόγος για την Ανατολικοθρακική και τη Μικρασιατική Γενοκτονία και την αναγνώρισή τους. Φαίνεται σαν να έχουν πια εντελώς ξεχαστεί».

Η συγγραφέας αναφέρθηκε στον παππού της μητέρας της Κυριάκο Εμμανουηλίδη που άφησε την τελευταία του πνοή εξορισμένος στα αμελέ ταμπουρού, και στον παππού του πατέρα της Μιχαήλ Νικολαΐδη που πέθανε από τις κακουχίες του εκτοπισμού από το Σαμάκοβο, λίγο μετά τον ερχομό στη νέα πατρίδα.

«Ο παππούς μου Αναστάσης Παπαδόπουλος και ο προπάππους μου Δημήτρης βασανίστηκαν άσπλαχνα από τους Τούρκους στις φυλακές της Σαμψούντας με ξυλοδαρμούς, μαρτύρια της πείνας και της δίψας, καιόμενοι με πυρωμένα σίδερα. Ζητώ δικαίωση. Ζητώ το αίμα των προγόνων μου πίσω!», είπε.

ΠΗΓΗ: pontosnews.gr