Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επικαλέσθηκε λόγους τακτικής για τη σιωπή του

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου

Η Σύνοδος των χωρών του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, που συνδυάσθηκε με παράλληλη Σύνοδο των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκης Ενώσεως, σε μια ηθελημένη επίδειξη Ευρω-Ατλαντισμού, διεκήρυξε, όπως αναμενόταν, το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που προεκτείνεται τώρα μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό και αναγορεύει ως απειλή όχι πλέον μόνο τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, υπεχώρησε από την παλαιά ρητορική μιας αυτόνομης δυνάμεως, με δική της πολιτική και ευθυγραμμίσθηκε σε μια κοινή Ατλαντική γραμμή, που εκφράζεται από το ΝΑΤΟ.

Η Ελληνική Κυβέρνηση υπερακοντίζει σ’ αυτήν, πιστεύοντας ότι εγγράφει μ’ αυτό, υποθήκες υποστηρίξεώς της από το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους της απέναντι στην τουρκική απειλή. Στη Μαδρίτη όμως, σε μια σύναξη που είχε, υποτίθεται, ως κύριο θέμα την επαναβεβαίωση των αρχών και αξιών, που συνιστούν τον κοινό παρονομαστή του ΝΑΤΟ, δεν ακούσθηκε καμιά φωνή για την Τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο. Δεν ακούσθηκε επίσης καμιά φωνή για τα όσα είπε, λίγο πριν τη Σύνοδο, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, ότι  «η Τουρκία δεν μπορεί να εγκλωβισθεί στα σύνορα της», αμιλλώμενος  τη Ναζιστική προπαγάνδα για το περιβόητο δόγμα του «ζωτικού χώρου”(Lebensraum).

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επικαλέσθηκε λόγους τακτικής για τη σιωπή του: «Θα απαντήσουμε καταλλήλως», είπε, «εάν η Τουρκική πλευρά θέσει θέμα αποστρατιωτικοποιήσεως των νησιών», όπως ααπειλούσε να πράξει ο Τούρκος Πρόεδρος. Ο τελευταίος όμως δεν είχε επιτεθεί κατά του κ. Μητσοτάκη, μετά την ομιλία του στο Κογκρέσο, γιατί ενέπλεξε τρίτους στα υποτιθέμενα διμερή ελληνοτουρκικά θέματα; Η Τουρκική πλευρά δεν θέλει διεθνοποίηση των Τουρκικών αυθαιρέτων διεκδικήσεων, απειλών και προκλήσεων. Θέλει «πολιτικό”διάλογο, εκτός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Ο Τούρκος Πρόεδρος είχε επίσης τις δικές του προτεραιότητες στη Σύνοδο της Μαδρίτης: να αποσπάσει ανταλλάγματα ώστε να άρει το βέτο για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας και να προωθήσει το καίριο γι’ αυτόν θέμα των F-16.

Η Σουηδία και η Φινλανδία δέχθηκαν τον εξευτελισμό της υπογραφής ενός τριμερούς μνημονίου, που αντιφάσκει με τις δημοκρατικές παραδόσεις τους και με τη μέχρι τώρα πολιτική τους, όσο και αν προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία των υποχρεώσεων που ανέλαβαν. Ήδη όμως, το αρμόδιο Τουρκικό υπουργείο ετοιμάζεται να στείλει σ’ αυτές καταλόγους καταζητούμενων Κούρδων αγωνιστών και Τούρκων δημοκρατών, των οποίων ζητά την έκδοση. Σημειωτέον επίσης, ότι το θέμα της εντάξεως των δυο χωρών δεν έχει ακόμη λήξει και η Άγκυρα δεν προτίθεται να εγκαταλείψει τους εκβιασμούς.

Το υπόμνημα που υπέγραψαν Σουηδία και Φινλανδία, δεν αφορά μόνο τους Κούρδους και γενικά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αφορά επίσης Ευρωπαϊκές πολιτικές και ειδικότερα την Ευρωπαϊκή αμυντική διάσταση και την πολιτική PESCO. Οι δυο χώρες αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποστηρίξουν τη συμμετοχή της Τουρκίας στις Ευρωπαϊκές πολιτικές PESCO.

Ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης έσπευσε να χαιρετίσει την υπογραφή του μνημονίου και την άρση του Τουρκικού βέτο, θέλοντας να παρουσιασθεί ως ζηλωτής και υπέρμαχος του ΝΑΤΟ. Δεν έκανε όμως κανένα σχόλιο για τις προσπάθειες της Αγκύρας να διεισδύσει και να συμμετάσχει, μέσω ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία, που είναι προνόμιο των χωρών – μελών της ΕΕ.

Ο Τούρκος Πρόεδρος απέσπασε, με τους εκβιασμούς του, συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο, την οποία επεδίωκε για λόγους εντυπώσεων και γοήτρου, αλλά και για να θέσει επιτακτικά το θέμα των  F-16. Η Αμερικανίδα υφυπουργός Αμύνης Σελέστ Μπαλάντερ ανέλαβε να δώσει ικανοποίηση στην Τουρκική πλευρά, δηλώνοντας την υποστήριξη του Πενταγώνου στο Τουρκικό αίτημα. Είναι γνωστό όμως ότι αυτός που αποφασίζει για πωλήσεις όπλων σε ξένες χώρες είναι το Κογκρέσο. Ο Αμερικανός Πρόεδρος συμβούλευσε τον Τούρκο ομόλογό του να κάνει υπομονή μέχρι τον Νοέμβριο, όταν θα διεξαχθούν οι ενδιάμεσες εκλογές για τη μερική ανανέωση του Κογκρέσου.

Η Πατριωτική Ένωση εκφράζει την ανησυχία και τον προβληματισμό της για μια χωρίς όρια επέκταση του ΝΑΤΟ και την επικυριαρχία του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και την καταγγελλόμενη αναβίωση στην Ευρώπη του Ρωσικού κινδύνου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαφυλάξει ως προοπτική τόσο την πολιτική της αυτονομία όσο και την κοινή αμυντική της διάσταση, έστω και αν σήμερα ταυτίζεται, σε μεγάλο βαθμό, με τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ.

Η πολιτική της υπερακοντίσεως υπέρ του ΝΑΤΟ και των πολιτικών του, την οποίαν ακολουθεί συστηματικά ο Πρωθυπουργός, δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για τα ιδιαίτερα Ελληνικά συμφέροντα, που δεν συγκλίνουν πάντα και δεν ταυτίζονται με τα στρατηγικά συμφέροντα ξένων μεγάλων δυνάμεων. Είναι ενδεικτική γι’ αυτό, η πολιτική των δυο μέτρων και δυο σταθμών, που ακολουθείται στο θέμα της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, σε αντίθεση με την καταγγελλόμενη από όλους Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Η πολιτική της σιωπής σε Συνόδους Κορυφής, όπως αυτή της Μαδρίτης, για λόγους υποτιθέμενης τακτικής και μη διαταραχής της κατ’ επίφασιν ενότητας του ΝΑΤΟ, με αναφορά την Ουκρανία, αφήνει την Άγκυρα στο απυρόβλητο, όταν απειλεί μια άλλη χώρα του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα, με πόλεμο και όταν εξακολουθεί να κατέχει τη βόρεια Κύπρο. Αφήνει επίσης σ’ αυτήν την πρωτοβουλία να επιτεθει διπλωματικά κατά της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ, όποτε η ίδια το θεωρήσει σκόπιμο.

Η Πατριωτική Ένωση θεωρεί ότι η πολιτική αυτή είναι μια μορφή κατευναστικής πολιτικής, τη στιγμή που η Τουρκική επιθετικότητα επελαύνει, με τη «Γαλάζια Πατρίδα» και εσχάτως με την καταγγελλόμενη στρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και την έκπτωση δήθεν της Ελληνικής κυριαρχίας σ’ αυτά. Μόνη απάντηση της Ελλάδος πρέπει να είναι, χωρίς αλλη καθυστέρηση, η εφαρμογή των δικαιωμάτων της, που απορρέουν από το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο, και η άμεση επέκταση σε 12 μίλια των χωρικων της υδάτων και η ανακήρυξη, σε όλη την έκτασή της, της Ελληνικής ΑΟΖ.

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ – ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ