Μια απροκάλυπτη ομολογία της αποτυχίας του πολιτικού μας συστήματος

Του Δημητρίου Καρατζίδη ⃰

Μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την προμήθεια των τριών (+1) φρεγατών Belharra, επικράτησε μεγάλος ενθουσιασμός στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθώς και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Με σχετικό άρθρο μου έθεσα τότε το ερώτημα: Ποια Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας (ΣΤΕΑ) θα υποστηρίξει η προμήθεια των παραπάνω φρεγατών; Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο μέχρι και σήμερα, καθόσον όχι μόνο ΣΤΕΑ δεν έχουμε, αλλά ούτε και Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) δεν κατορθώσαμε να δημιουργήσουμε, παρά τις δημόσιες εξαγγελίες.

Η προμήθεια οποιουδήποτε οπλικού συστήματος για τις Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να στοχεύει στην υποστήριξη της ΣΤΕΑ. Εξ ορισμού η προμήθεια, ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ και ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ την ανάγκη, ειδάλλως προμήθεια εκ των υστέρων αναιρεί το περιεχόμενο και το αποτέλεσμά της. Τότε δεν είναι πλέον προμήθεια, αλλά σπατάλη, συμφωνία, παράδοση ή αδυναμία.
Με ενδιαφέρον και έκπληξη παρακολούθησα πρόσφατα δύο συνεντεύξεις του υφυπουργού Παιδείας και καθηγητή Διεθνών Σχέσεων κυρίου Άγγελου Συρίγου, στις οποίες ομολογεί με παρρησία ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μας κατ΄ ουσίαν εγκαταλείφθηκαν από το κράτος μας για σχεδόν μια δεκαετία.
Συγκεκριμένα αναφέρει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:
«Δεν πήραμε ούτε βίδα από το 2010 και μετά μέχρι το 2019. Δεν μπορέσαμε να πάρουμε ούτε βίδα. Δεν μπορέσαμε ούτε να συντηρήσουμε τα οπλικά συστήματα τα οποία είχαμε». ⃰ ⃰
«Η μεγάλη εικόνα είναι ότι εμείς μείναμε 11 χρόνια πίσω από πλευράς εξοπλισμών, πράγμα το οποίο φαίνεται στις Ένοπλες Δυνάμεις. Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έκαναν ένα θαύμα από τον Αύγουστο έως το Νοέμβριο του 2020. Τα γερασμένα μας πλοία λειτούργησαν με το 110% των δυνατοτήτων τους. Τώρα είναι δυο χρόνια μεγαλύτερα τα πλοία μας και ακόμη δεν έχουμε πάρει καινούργια πλοία.
Μην ξεχνάμε ότι από πλευράς οπλικών συστημάτων ακόμη δεν έχουμε φύγει μπροστά, οπότε χρειάζεται προσοχή στις κινήσεις μας. Να ξέρουμε ότι στα επόμενα 2-3 χρόνια θα αρχίσουμε να παίρνουμε κεφάλι και να ξεφεύγουμε από τη περίοδο της προηγούμενης δεκαετίας.» ⃰ ⃰ ⃰
Τις πταίει για το παραπάνω έγκλημα; Προφανώς το πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, το οποίο ως ουδείς αμφιβάλει, με τις λάθος πολιτικές αποφάσεις του οδήγησε την πατρίδα μας στην οικονομική καταστροφή, από την οποία και δεν έχουμε αναρρώσει ακόμη. Αποδέχθηκε άνευ όρων τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια και συνεχίζει να ξεπουλά τον εθνικό μας πλούτο, χωρίς να λαμβάνει υπ΄ όψιν του τη γνώμη της ελληνικής κοινωνίας.
Οι πολιτικοί μας ισχυρίζονται ότι δεν μπορούσαν να ενεργήσουν διαφορετικά. Έπρεπε να λένε ΝΑΙ σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών μας, ακόμη και στα κρίσιμα θέματα που αφορούν την εθνική μας ασφάλεια, χωρίς ίχνος αντίστασης. Μα εάν δεν ήταν ικανοί για μια στοιχειώδη διαπραγμάτευση, τότε γιατί δεν πηγαίναν στο σπίτι τους; Γιατί προτίμησαν να εκχωρήσουν την εθνική κυριαρχία και τον εθνικό μας πλούτο αντί πινακίου φακής, με έπαθλο μια … καρέκλα; Εκτιμώ ότι το έκαναν εκ του ασφαλούς, γιατί το άθλιο πολιτικό μας σύστημα τους παρέχει ασυλία.
Εάν οι πολιτικοί μας γνώριζαν ότι θα υποστούν κυρώσεις για την κακοδιαχείριση του δημοσίου πλούτου, θα είχαν την ίδια συμπεριφορά; Προφανώς και όχι, γιατί θα είχαν συναίσθηση της ευθύνης των αποφάσεών τους και θα αναλογίζονταν τις επιπτώσεις που θα υφίσταντο ένεκα των εσφαλμένων αποφάσεών τους. Η ασυλία που παρέχει το πολιτικό μας σύστημα στους πολιτικούς, παράγει και προάγει στις θέσεις εξουσίας «σκουπίδια» (Κοντογιώργης Γεώργιος), τα οποία αδιαφορούν πλήρως για το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας.
Οι πολιτικοί μας θα υφίσταντο τις συνέπειες των λαθών τους εάν το πολιτικό μας σύστημα ήταν αντιπροσωπευτικό και η κοινωνία συγκροτημένη σε διαρκή θεσμό της πολιτείας (σε Δήμο) συμμετείχε στην πολιτική ως εντολέας των πολιτικών. Και εννοώ συμμετοχή με τις αρμοδιότητες του «εκλέγειν», του «ελέγχειν», του «ανακαλείν», του «ευθύνειν» και του «καθορίζειν» τον σκοπό της πολιτικής.
Εκτός δηλαδή από την εκλογή των πολιτικών, τον καθορισμό του έργου τους, τον διαρκή έλεγχό τους και τη δυνατότητα ανάκλησής τους, η κοινωνία να καθορίζει τις ευθύνες που επιφορτίζεται το πολιτικό προσωπικό και να παραπέμπει στη δικαιοσύνη όσους παρεκτρέπονται και προκαλούν βλάβη στο κοινό συμφέρον. Η βλάβη αυτή ενδεχομένως να προέλθει είτε από μια καταχρηστική ιδιοποίηση της θέσης του εντολοδόχου πολιτικού (διαφθορά), είτε λόγω εσφαλμένης πολιτικής που ακολούθησε, κατά παράβαση της εντολής του εντολέα. Με λίγα λόγια, στην αντιπροσώπευση, που είναι ένα προ-δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, η κοινωνία ως εντολέας παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις σε πρώτο και τελευταίο βαθμό.
Το σύγχρονο πολιτικό σύστημα είναι μια εκλόγιμη μοναρχία, η οποία λαμβάνει τη νομιμοποίηση με τις εκλογές, από τις οποίες και εκλέγεται κάθε φορά ο Μονάρχης/Πρωθυπουργός, ο οποίος και αποφασίζει για τις τύχες της πατρίδα μας.
Ως πότε θα επιτρέπουμε ως ελληνική κοινωνία, σε ένα ολιγαρχικό καθεστώς εκλόγιμης μοναρχίας, παντελώς ξένο προς τη δημοκρατική παράδοσή μας, να διαχειρίζεται τις τύχες της πατρίδας μας, αλλά και του Ελληνισμού γενικότερα;
Ως πότε θα χρεώνεται η ελληνική κοινωνία όλα τα κακώς κείμενα του ελλαδικού κράτους, χωρίς να της επιτρέπεται καν να εκφράσει την άποψή της για τα πολιτικά ζητήματα;
Ως πότε θα επιτρέπουμε στο πολιτικό μας σύστημα να μεταθέτει στον ξένο παράγοντα τις αδυναμίες του κράτους μας, να εκλιπαρεί για δηλώσεις ξένων ηγετών προς τιθάσευση της Τουρκίας και να προσπαθεί να μας πείσει ότι θα έρθουν «Δανοί αλεξιπτωτιστές» να πολεμήσουν για τη διατήρηση της εθνικής μας κυριαρχίας;
Τι άλλο θα πρέπει να πάθουμε για να αφυπνιστούμε και να μάθουμε επιτέλους ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

⃰ Ο Δημήτριος Καρατζίδης είναι Ταξίαρχος ε.α. και απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Αμύνης. Έχει μεταπτυχιακό στην Εφαρμοσμένη Στρατηγική και στις Διεθνείς Σχέσεις από το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ, μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
⃰ ⃰ https://www.youtube.com/watch?v=jATiweXTVF4&t=383s
⃰ ⃰ ⃰ https://www.youtube.com/watch?v=_izsw6VuPi4