Γιατί ο Τούρκος πρόεδρος θυμίζει τον καπετάνιο Έιχαμπ από τον «Μόμπυ Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Όσο περνά ο καιρός, ο κ. Ερντογάν μου θυμίζει όλο και περισσότερα τον καπετάνιο Έιχαμπ από τον «Μόμπυ Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ: αν και συμβολικά το μέγεθος και η δύναμη του Μόμπυ Ντικ δεν αντιστοιχούν στην Ελλάδα, η λύσσα του Έιχαμπ που αφιέρωσε τη ζωή του στο κυνηγητό της μεγάλης λευκής φάλαινας μπορεί να παρομοιαστεί με τη στάση του κ. Ερντογάν: ο Έιχαμπ μισούσε εγκάρδια τον Μόμπυ Ντικ το θαλάσσιο κήτος είχε γίνει το κέντρο της ζωής του στο τέλος, έγινε η αιτία του χαμού του. Ώσπου να καμακώσει τον Μόμπυ Ντικ, ο Έιχαμπ βάδιζε πέρα-δώθε στο κατάστρωμα του πλοίου με το κουτσό του πόδι και έκανε «δηλώσεις» εναντίον της φάλαινας. «Θα σε λιανίσω!» «Δεν θα μου ξεφύγεις απαίσιο ψάρι!»

Αλλά, αν στα μάτια του Ερντογάν η Ελλάδα είναι ο Μόμπυ Ντικ -απαιτώντας τον αφοπλισμό και την υποταγή της- εμείς δεν δείχνουμε την αυτοπεποίθηση και την αξιοπρέπεια της φάλαινας: αφιερώνουμε υπερβολικά πολύ χρόνο και υπερβολικά πολλή ενέργεια στα λόγια ενός συμπλεγματικού ηγέτη, με καπρίτσια πριμαντόνας που επιβεβαιώνουν την έλλειψη κουλτούρας και ψυχικού αναστήματος: ένα ανθρωπάκι παθαίνει διαδοχικές κρίσεις φθόνου, ορκίζεται εκδίκηση και απειλεί ότι θα κλείσει τη μύτη του μέχρι να γίνει μπλε. Ας γίνει μπλε. Θέλω να πω ότι, καθώς ο κ. Ερντογάν μοιάζει να μην έχει άλλες δουλειές εκτός από τις φοβέρες εναντίον της Ελλάδας και της Ατλαντικής Συμμαχίας, παρασύρει τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης σε μια κούρσα ψευτοειδησεογραφίας: οι δημοσιογράφοι τον συνοδεύουν παντού λες και φοβούνται μήπως χάσουν την επόμενη πολύτιμη λέξη που θα φτύσει.

Από τότε που η ροή των ειδήσεων έγινε συνεχής, αναβαθμίζονται σε ειδήσεις γεγονότα που δεν αποτελούν ειδήσεις. Υπενθυμίζω ότι παλιότερα υπήρχαν «οι ειδήσεις των οκτώ», όχι η 24ωρη ενημέρωση, με τις κουβεντούλες και τα σούξου-μούξου: στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων των σοβαρών ειδησεογραφικών μέσων γινόταν επιλογή και ιεράρχηση ως προς τη σπουδαιότητα και τον αντίκτυπο των γεγονότων -αυτό ήταν το κριτήριο της σοβαρότητας. Εδώ και πολλά χρόνια, οι δημοσιογράφοι ασχολούνται με το τι λέει ή γράφει στο Twitter ο κάθε πολιτικός, νομιμοποιώντας την «είδηση» με το να την παρουσιάζουν ως απαραίτητη ενημέρωση περί πολιτικών εξελίξεων. Στην πραγματικότητα, αναδεικνύουν και μεγεθύνουν τιποτένιες λεπτομέρειες και φληναφήματα. Έτσι, ασχολούμαστε με τις ψυχικές διακυμάνσεις και τις καθημερινές δηλώσεις του κ. Ερντογάν:

Τι ξεστόμισε σήμερα ο Τούρκος πρόεδρος; Έδειξε «προκλητικότητα»; Μήπως έδειξε «επιθετικότητα», «Προκλητική επιθετικότητα»; Έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά; Ακολουθούν γλωσσοψυχολογικές αναλύσεις ώστε να αποκαλυφθούν τα βαθύτερα νοήματα των ασυναρτησιών του κ. Ερντογάν ο οποίος επαναλαμβάνει ξανά και ξανά τα ίδια για το φρικώδες Γιουνανιστάν και για την ύπουλη Bati που επιβουλεύονται, σε συμπαιγνία, τη μεγαλειώδη χώρα του. Οι αναλύσεις οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα: Ο κ. Ερντογάν μάς μισεί και θέλει το κακό μας, ενισχύοντας τον έξαλλο εθνικισμό των Τούρκων και αποδίδοντας τα βάσανά τους στη δήθεν αντιτουρκική πολιτική της Δύσης. Για όλα τούτα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία- ωστόσο, πρόκειται για τάξη πραγμάτων, όχι για είδηση.

για τη συνέχεια NewIdeas