Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Οι ευσεβείς πόθοι της Δύσης για κατατρόπωση της Ρωσίας, στην Ουκρανία, επεκτείνονται και εντείνονται μέχρι του σημείου που να καλλιεργούν ελπίδες για τελική νίκη της Ουκρανίας. Υποστηρίζεται, ανάμεσα και σε άλλα, ότι η στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας είναι λιγότερο ισχυρή από ό,τι πιστεύεται, ότι οι Ρώσοι δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τα σχέδιά τους και ότι υφίστανται ήττες από την Ουκρανία.

Παράλληλα, ορισμένες δυτικής προέλευσης ειδήσεις αφήνουν να εννοηθεί ότι οι κυρώσεις εναντίον της Μόσχας την έχουν γονατίσει, ότι ο ρωσικός λαός έχει στραφεί εναντίον της ηγεσίας του, ακόμη κι ότι ο Πούτιν είναι περίπου ετοιμοθάνατος, έχει δυσκολίες στο περπάτημα και επιπλέον αντιμετωπίζει προβλήματα νοητικά ή και ψυχολογικά. Προπαγάνδα και πραγματικότητα συνυπάρχουν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Παρότι η Δύση στηλιτεύει με τον πιο παραστατικό τρόπο τα δεινά αυτού του πολέμου, κατηγορώντας τον Πούτιν ως εγκληματία πολέμου, οι επιδιώξεις της ωστόσο, σχετικά με την έκβαση του πολέμου, είναι αρκετά συγκεχυμένες. Ειδικότερα, η πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Όστιν, ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν παράταση του πολέμου, για να «εξασθενίσει η Ρωσία», φαίνεται να είναι ανακόλουθη με την καθημερινή καταδίκη των πολυεπίπεδων καταστροφών αυτού του πολέμου, από τις ΗΠΑ. Και τούτο διότι είναι ξεκάθαρο ότι η συνέχιση αυτών των καταστροφών εξασφαλίζεται, εν πολλοίς, χάρη στην χωρίς προηγούμενο παροχή παντοειδούς βοήθειας προς την Ουκρανία από τις ΗΠΑ και από το σύνολο, σχεδόν των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ, βέβαια, υποστηρίζει επισήμως ότι δεν συμμετέχει σε αυτό τον πόλεμο, για να μη γενικευτεί και μετατραπεί σε Γ’ Παγκόσμιο. Ωστόσο, αυτή η θέση έχει έντονα υποκριτικά στοιχεία, δεδομένου ότι εκτός από την καθαρά ανθρωπιστική βοήθεια, που βεβαιότατα οφείλει να εξασφαλίζεται από παντού, το πολεμικό υλικό, αλλά και σημαντικός αριθμός των στρατιωτών, που μάχονται εναντίον της Ρωσίας είναι κεκαλυμμένης νατοϊκής προέλευσης. Εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα σχετικά με το γιατί η Αμερική επιθυμεί την παράταση αυτού του πολέμου – με την υπόθεση, που καταρχήν φαίνεται εύλογη, ότι δεν αρκεί ως δικαιολογία το γεγονός ότι η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που ευνοείται εξαιρετικά από τον ουκρανικό πόλεμο.

Προετοιμασία του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου;
Αν, όμως, μεταφερθούμε στην παγκόσμια σκηνή, επί της οποίας κυοφορούνται ανατροπές κυρίαρχων κρατών και πολιτισμών, ο ουκρανικός πόλεμος, εύκολα μπορεί να αναβαθμιστεί σε εισαγωγή τού πιθανού Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Του πολέμου ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, με γέρας της νίκης για τις ΗΠΑ τη συνέχιση της παγκόσμιας κυριαρχίας της, καθώς και του δυτικού πολιτισμού. Και βεβαίως την αποτροπή η Κίνα να εγκαθιδρυθεί ως νέα ηγέτιδα της υφηλίου, που φέρνει μαζί της νέες και άφθαρτες πολιτισμικές αξίες, εντελώς διαφορετικές από αυτές της Δύσης.

Και σε αυτό το πλαίσιο υποθέσεων καθίστανται αυτονόητα τα αίτια του πολέμου φθοράς, που η Δύση εφαρμόζει εναντίον της Ρωσίας, καθώς και το γιατί χρειάζεται χρόνο για να την εξασθενίσει, ώστε να παύσει να αποτελεί ισχυρή στρατιωτική δύναμη στο πλευρό της Κίνας, κατά την ώρα της μεγάλης σύγκρουσης. Η αγωνία, εξάλλου, της Δύσης για συνέχιση της παγκόσμιας επικράτησής της, εξηγεί και τους λόγους της εμφανούς προσπάθειας μετάλλαξης των γεγονότων και των εξελίξεων, με στόχο να εμφανίζονται ως ευνοϊκά για αυτήν, έστω και όταν δεν είναι.

Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr