Ο Θόδωρος  Πάγκαλος, τον οποίο η γερμανική  Frankfurter Allgemeine Zeitung κάποτε είχε αποκαλέσει “δεξιοτέχνη των υψηλών τόνων”, έχει διατυπώσει λιτά και περιεκτικά δυο από τις μεγαλύτερες αλήθειες της εποχής μας.

Η δεύτερη φράση που προκάλεσε αμηχανία στο εσωτερικό και το εξωτερικό ήταν ο χαρακτηρισμός της Γερμανίας ως “γίγαντα με μυαλό μικρού παιδιού”.

Η γερμανική κυβέρνηση προχθές έθεσε τη γερμανική οικονομία σε αυξημένο επίπεδο συναγερμού για το ενδεχόμενο να χρειαστεί να επιβληθεί κάποιου είδους “δελτίο” στην ενεργειακή κατανάλωση τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και τα νοικοκυριά.

Πρόκειται για ένα σενάριο με αυξημένες τις πιθανότητες να λάβει χώρα,  οι συνέπειες του οποίου θα είναι καταστρεπτικές τόσο για τη γερμανική οικονομία όσο και την ευρωπαϊκή.

Την Τετάρτη άπαντες έμειναν άναυδοι με τις δηλώσεις του  υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας  Ρόμπερτ Χάμπεκ πως η χώρα  θα μπορούσε να πάρει μέτρα σε σχέση με την κατανάλωση φυσικού αερίου.

Τουτέστιν, η Γερμανία με συνθήκες Κούβας όπου ο ηλεκτρισμός διατίθεται με βάρδιες…

“Αφελείς, αμελείς, υποκριτικοί: Η ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας γίνεται το επίκεντρο των πολιτικών συζητήσεων σε όλο τον κόσμο” έγραφε την ίδια μέρα η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας, Handelsblatt.

Το γεγονός πως η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο μπορεί ξαφνικά να μείνει χωρίς ενέργεια καταδεικνύει το μέγεθος της ηλιθιότητας όσων μας κυβερνούν αλλά και αυτών που τους εκλέγουν…

Από τη δεκαετία του 1980, οι ηγεσίες των ΗΠΑ έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα το Βερολίνο ότι “η Γερμανία δεν πρέπει να εξαρτάται από ένα δεσποτικό καθεστώς, και όμως αυτό συνέβη”.

Η διεθνής πολιτική επιθεώρηση “Politico” χλευάζει πως με την πολιτική που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια η καγκελάριος Μέρκελ κερδίζει μια θέση “στο πάνθεον της πολιτικής αφέλειας, ακριβώς δίπλα στον Νέβιλ Τσάμπερλεν”.

Ο Τσάμπερλεν ήταν πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας πριν τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο ο οποίος  πίστευε πως μπορούσε να εξασφαλίσει τη διατήρηση της ειρήνης με  μια κατευναστική στάση απέναντι στον Χίτλερ.

Κάτι ανάλογο πίστευε μέχρι πρόσφατα και η Γερμανία της Μέρκελ για τον Πούτιν, πως δηλ. ότι η οικονομική αλληλεξάρτηση ως μια win-win κατάσταση, θα καθοδηγεί τη συμπεριφορά του Ρώσου δικτάτορα.

Έλα όμως που έπεσε σε “κοντό”* όπου τα απωθημένα και ο εγωισμός υπερτερούν της ορθολογικής συμπεριφοράς.

Η Ευρώπη έχει εισέλθει ήδη στην περίοδο με τη μεγαλύτερη μεταπολεμική ενεργειακή και οικονομική κρίση. Τούτο μοιάζει πλέον αναπόφευκτο.

Αν η Ευρώπη διασπαστεί σε εθνικά κράτη και κρατίδια που θα εκλιπαρούν τον Ρώσο δικτάτορα για μια προνομιακή τιμή, η Ευρώπη μετά από μερικούς αιώνες λαμπρής σταδιοδρομίας θα εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη.

Για τη συνέχεια  CAPITAL