Η κυβέρνηση ανακινεί εκ νέου το ζήτημα της εξερεύνησης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση πως η χώρα δεν πρόκειται να αφήσει ανεκμετάλλευτους υπαρκτούς πόρους.

Πριν ένα χρόνο περίπου ο Υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Δένδιας είχε δηλώσει ευθαρσώς πως η Ελλάδα δεν θα γίνει χώρα παραγωγής υδρογονανθράκων.

“Η Ελλάδα πιστεύει στις ΑΠΕ. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεκινήσει να εξορύσσει στο βυθό της θάλασσας της Μεσογείου προκειμένου να βρει φυσικό αέριο και πετρέλαιο για έναν πολύ απλό λόγο.

Χρειαζόμαστε 10 ή 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε και από πλευράς κόστους θα ήταν πολύ πιο ακριβό σε σύγκριση για παράδειγμα με το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας. Οπότε από οικονομικής πλευράς, δεν βλέπω την Ελλάδα να γίνεται πετρελαιοπαραγωγός χώρα…”

Βλέπε: Κλίμα σκεπτικισμού για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων

Τώρα τα δεδομένα φαίνεται να έχουν αλλάξει άρδην. Τούτο δεν σημαίνει πως σήμερα λαμβάνουμε τις σωστές αποφάσεις ενώ πριν ένα χρόνο όχι. Η κατάσταση είναι αρκετά περίπλοκη.

Στη στήλη αυτή, λίγους μήνες πριν τις περσινές δηλώσεις του κ. Δένδια στις 12 Φεβρουαρίου του 2021 γράφαμε: “Η εξάρτηση…

H Γερμανία έχει επιλέξει να αντικαταστήσει τις μονάδες παραγωγής ενέργειας από πυρηνικές μονάδες και μονάδες καύσης άνθρακα με μονάδες από φυσικό αέριο.

Για αυτό προχώρησε και στην κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία NordStream 2.

Οι εκτεταμένες εισαγωγές φυσικού αερίου όμως φαλκιδεύουν την πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία.

Η Γαλλία πρόσφατα ζήτησε από τη Γερμανία, ως απάντηση στη φυλάκιση των αντιπάλων του Πούτιν, να εγκαταλείψει το έργο του αγωγού Nordstream 2.

Η Γερμανία αρνήθηκε, φυσικά…

Η επιδείνωση των συνθηκών της κλιματικής αλλαγής επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια και είναι προφανές πως σε παγκόσμιο επίπεδο χρειάζεται ένα σχέδιο μείωσης των ρύπων.

Ο άναρχος τρόπος επιδότησης πάρκων ανανεώσιμων μορφών ενέργειας όμως χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το τελικό κόστος στον καταναλωτή, μπορεί να μας οδηγήσει σε ολισθηρές ατραπούς.

Η λύση του εισαγόμενου  φυσικού αερίου ενέχει επίσης κινδύνους…”

Βλέπε: To επερχόμενο ενεργειακό Βατερλό….

Οι εξελίξεις βέβαια  επιβεβαιώνουν την προχειρότητα με την οποία σχεδιάστηκε από τη Δύση η ενεργειακή μετάβαση. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν αποτελεί παρά μια πτυχή της ενεργειακής κρίσης που βιώνει ο πλανήτης…

Οι τιμές είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν από το περασμένο Καλοκαίρι όταν η συγκυριακή  αυξημένη κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ευρώπη αποκάλυψε την φθίνουσα παραγωγή λόγω μειωμένων επενδύσεων στην εξερεύνηση και ανάπτυξη νέων κοιτασμάτων.

Καθώς η Δύση επιτάχυνε τα σχέδια της ενεργειακής μετάβασης στις ΑΠΕ, οι εταιρείες ακύρωναν τις μελλοντικές επενδύσεις επειδή ο κίνδυνος να μην προλάβουν να αποσβέσουν ποτέ το κόστος τους αυξανόταν. 

Ένα νέο κοίτασμα υδρογονανθράκων χρειάζεται μερικά χρόνια μέχρι να εντοπιστεί και να αξιολογηθεί αν είναι εκμεταλλεύσιμο. Από την ώρα που θα αξιολογηθεί ως εκμεταλλεύσιμο χρειάζεται 5-6 χρόνια μέχρι να αρχίσει να παράγει.

Κατά συνέπεια αν ξεκινήσουμε σήμερα να εξερευνούμε για νέα κοιτάσματα, ακόμη και αν τα βρούμε, αυτά θα αρχίσουν να παράγουν μετά το 2030. 

Αν το 2030 το 50% της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος παράγεται από ΑΠΕ και το ένα τρίτο των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν είναι ηλεκτρικά ή έστω υβριδικά η κατανάλωση πετρελαίου και φυσικού αερίου θα έχει μειωθεί δραστικά.

Κατά συνέπεια οι επενδύσεις στην εξερεύνηση και ανάπτυξη νέων κοιτασμάτων μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά παρά όφελος.

Προκειμένου να αποκλειστεί η πιθανότητα της ζημιάς θα πρέπει να υπάρξει μια ρεαλιστική επαναπροσέγγιση του ζητήματος της ενεργειακής μετάβασης.

για τη συνέχεια capital