Της Clara Ferreira Marques

Σε έναν πόλεμο ο οποίος διεξάγεται και στο Telegram, εκτός από τους αιματοβαμμένους δρόμους της Ουκρανίας, ο ηθοποιός-που-έγινε-πρόεδρος της χώρας Βολόντιμιρ Ζελένσκι έχει διαπρέψει. Όσον αφορά ωστόσο το πεδίο της υπερβολικής επίδειξης, ο Τσετσένος ηγέτης Ραμζάν Καντίροφ και οι άντρες του δύσκολα μπορούν να χάσουν το “τρόπαιο”.

Οι μαχητές του Καντίροφ, γνωστοί ως “καντίροφτσι”, διεξάγουν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο προπαγάνδας κατάλληλο για την εποχή του TikTok, προσπαθώντας να δείξουν την πίστη του ηγέτη τους στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τη φήμη ότι είναι αδίστακτοι και σκληραγωγημένοι στη μάχη, χρήσιμα στερεότυπα για ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής του Καυκάσου.

Πλήθος δραματουργικά στημένων πλάνων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με καθεστωτικούς Τσετσένους μαχητές εξοπλισμένους σαν αστακούς έχουν κατακλύσει τον κυβερνοχώρο. Τον περασμένο μήνα, ο Καντίροφ χλεύαζε τον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο Έλον Μασκ, ο οποίος είχε προσφερθεί να πολεμήσει τον Πούτιν, αποκαλώντας τον “Ελόνα” και προτείνοντάς του να μεταβεί για να εκπαιδευτεί στην Τσετσενία προκειμένου να “σκληραγωγηθεί”.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι συγκεκριμένοι άνδρες δεν έχουν εμπλακεί πραγματικά σε μάχες τις τελευταίες εβδομάδες. Κάθε άλλο: έχουν πολεμήσει για το Κρεμλίνο και στο παρελθόν, στη Συρία και στην Κριμαία. Όμως, παρ’ όλη την υποτιθέμενη εμπειρία τους, παρά ή μάλλον χάρη στη σκληρή τους “εκστρατεία” δημοσίων σχέσεων, ο Καντίροφ και οι μαχητές του έχουν καταλήξει το απόλυτο παράδειγμα ωμής κτηνωδίας, υπερβολικής αυτοπεποίθησης, διαστρεβλωμένης εικόνας του εαυτού και απελπισμένων προσπαθειών αυτοσυντήρησης. Αυτές τις μοιράζονται, είναι η αλήθεια, με όλους τους Ρώσους αξιωματούχους και τις στρατιωτικές τους δυνάμεις κατά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία – κάτι που ισχύει και για τον ίδιο τον Ρώσο ηγέτη.

Δοτός

Επίσημα επικεφαλής της Τσετσενικής Δημοκρατίας (η οποία ανήκει στη Ρωσική Ομοσπονδία) από το 2007, ο Καντίροφ διοικεί ουσιαστικά την Τσετσενία ως φέουδο από τότε που ο πατέρας του, αντάρτης της τσετσενικής ανεξαρτησίας που έγινε συνεργάτης των Ρώσων, σκοτώθηκε πριν από 18 χρόνια.

Διατηρεί τον έλεγχο με τη βοήθεια της προσωπικής του σκληρότητας, των ισλαμικών περιορισμών, μιας χολερικής προσωπολατρείας και δισεκατομμυρίων σε ετήσιες επιδοτήσεις από τη Μόσχα οι οποίες έχουν χρηματοδοτήσει λαμπερά κτίρια και στρατιωτικό εξοπλισμό κορυφαίας εμβέλειας.

Αν και δημιούργημα του Κρεμλίνου, ο γενειοφόρος 45χρονος άνδρας είναι αντιπαθής και δεν εμπνέει εμπιστοσύνη μεταξύ των επιτελών των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας και άλλων μελών της ρωσικής ελίτ, που τον ανέχονται μόνον ως το τίμημα για να κρατιούνται τα προβλήματα στην Τσετσενία “κάτω από το χαλί”.

Η αείμνηστη Ρωσίδα δημοσιογράφος Άννα Πολιτκόφσκαγια είχε αποτυπώσει ένα από τα χαρακτηριστικότερα “στιγμιότυπα” του Καντίροφ σε ένα ανατριχιαστικό πορτρέτο το 2004, σε ρεπορτάζ που γράφτηκε μετά από μια επίσκεψη στο οικογενειακό συγκρότημα των Καντίροφ έξω από το Γκρόζνι.

Χυδαίος και επιθετικός, περικυκλωμένος από ένοπλους άνδρες, ο τότε 27χρονος Καντίροφ καυχιέται και μιλάει συνεχώς για προσωπικές μονομαχίες, ενώ περιγράφει τον εαυτό του ως “πολεμιστή” ο οποίος δεν δέχεται εντολές από κανέναν. Απειλεί την Πολιτκόφσκαγια, την αποκαλεί “εχθρό”. Στο τέλος, εκείνη φοβάται για τη ζωή της και τον περιγράφει ως έναν μικρό δράκο τον οποίο έχει εκθρέψει Κρεμλίνο: “Τώρα πρέπει να τρέφεται συνεχώς για να μην εκτοξεύει φωτιά”.

Η Πολιτκόφσκαγια πυροβολήθηκε θανάσιμα στο κατώφλι του σπιτιού της στη Μόσχα το 2006.

Για τη συνέχεια CAPITAL