Το σημερινό «και μπράβο τους» θα μπορούσα να το ονομάσω «Το ξεβράκωμα Νο 2 ή Νο 3 ή Νο 127» καθώς είναι τέτοια η συχνότητα με την οποία οι σύντροφοι, ο «πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος» της χώρας και γενικά όλοι αυτοί οι συμπολίτες που (με πολύ χιούμορ) αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί», ξεβρακώνονται που αν δεν ήξερα πόσο συντηρητικοί και μικροαστοί είναι, θα πίστευα ότι το κάνουν επίτηδες επειδή τους αρέσει να κυκλοφορούν, ακόμα και μεταφορικά, γυμνοί. Τ

ελικά το είπα «Το μεγάλο ξεβράκωμα» γιατί νομίζω πως το ξεβράκωμα του «προοδευτικού κόσμου» από τότε που ξεκίνησε η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία είναι άνευ προηγουμένου και μου φαίνεται πως ξεπερνάει ακόμα και το ξεβράκωμα των 4,5 ετών της Πρώτης Φοράς Αριστεράς.

Φυσικά, όπως συνήθως συμβαίνει με τα ξεβρακώματα, δεν διαπιστώνουμε κάτι που δεν καταλαβαίναμε ή δεν υποψιαζόμασταν, αλλά όπως και να το κάνουμε, η απόδειξη έχει πάντα άλλη χάρη. Και στις 12 τελευταίες ημέρες αποδείχθηκε ότι:

Οι σύντροφοι δεν δίνουν δεκάρα για την αυτοδιάθεση των λαών και την εθνική τους ανεξαρτησία

Γι’ αυτό άλλωστε, μαζί με τους ακροδεξιούς (συνήθεις) συνοδοιπόρους τους, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ένα ανεξάρτητο κράτος δεν έχει δικαίωμα να συζητάει με όποιον θέλει και πολύ περισσότερο δεν έχει δικαίωμα να θέλει να ενταχθεί σε όποιον οργανισμό θέλει και γενικά να αποφασίσει το ίδιο για την πορεία του. Αντιθέτως, σύμφωνα με τους συντρόφους, κάθε ισχυρό κράτος δικαιούται να εισβάλει στο έδαφος των γειτόνων του ακόμα κι αν το ισχυρό κράτος δεν απειλείται ούτε για αστείο (στην περίπτωση μάλιστα της εισβολής της Ρωσιας στην Ουκρανία έχουμε απλώς τη συνέχεια της εισβολής του 2014 με την οποία ο Πούτιν κατέλαβε την Κριμαία). Με λίγα λόγια, οι σύντροφοι είναι τόσο αντιμπεριαλιστές όσο εγώ είμαι βίγκαν. Βαφτίζουν ιμπεριαλισμό ακόμα και την ανάσα της Δύσης ενώ τον αυταπόδεικτο κατακτητικό ιμπεριαλισμό του Πούτιν είτε τον δικαιολογούν είτε τον χειροκροτούν με ενθουσιασμό. 

Οι σύντροφοι καθόλου δεν ενοχλούνται από τις αυστηρές υποδείξεις ξένων πρεσβειών στην ελληνική κυβέρνηση, τα ελληνικά κόμματα, τους έλληνες δημοσιογράφους και τον ελληνικό λαό γενικώς.

Η Ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα «νουθετεί» κυβέρνηση, κόμματα, δημοσιογράφους και όλους τους υπόλοιπους Έλληνες με ύφος κυριλέ νταβατζή και οι τάχα ευαίσθητοι στις παρεμβάσεις ξένων πρεσβειών «προοδευτικοί» συμπολίτες είτε κάνουν την πάπια είτε συμφωνούν και επαυξάνουν. Όπως συχνά συμβαίνει με τους φανατικούς κήρυκες της «ηθικής» που ζουν βουτηγμένοι στις «αμαρτωλές» ηδονές, τα μέλη του «προοδευτικού κόσμου» της χώρας φωνάζουν συνεχώς για την εθνική ανεξαρτησία ενώ κατα βάθος παρακαλούν να γίνουν γιουσουφάκια και προσκυνούν φοβισμένα τον πρώτο που θα τους υψώσει κάπως πιο αυστηρά και πιο πειστικά τη φωνή. Λιοντάρια απέναντι στη Δύση που ξέρουν ότι δεν τους απειλεί και γατούλες απέναντι σε μια αδίστακτη δικτατορία (πράγμα καθόλου παράξενο αν σκεφτεί κανείς πως σε όλη τους τη ζωή δικτατορίες υπερασπίζονται). Τα ίδια και η τάχα ευαίσθητη ΕΣΗΕΑ της οποίας την ανακοίνωση διαμαρτυρίας για τις «παραινέσεις» σε δημοσιογράφους και τη στοχοποίησή τους ακόμα δεν έχω βρει πουθενά. Φαίνεται πως και η ΕΣΗΕΑ δεν ενοχλείται από τις παρεμβάσεις στον τύπο αρκεί, όπως και με τις μολότοφ όταν πέφτουν, οι δημοσιογράφοι να βρίσκονται από τη σωστή πλευρά.

Οι «προδευτικοί καλλιτέχνες» δεν δίνουν δεκάρα ούτε για τους βομβαρδισμούς αμάχων, ούτε για τη δημοκρατία, ούτε για τους πρόσφυγες αν αυτά δεν τους εξυπηρετούν επαγγελματικά.

Για τη συνέχεια AthensVoice