Η αντίδραση του Πεκίνου μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Γιατί το Πεκίνο δεν βλέπει με καλό μάτι την επιθυμία της Μόσχας να δημιουργήσει μια τάφρο γύρω από τον εαυτό της. Ποια είναι η κινεζική στρατηγική στην Ευρασία.

Η Κίνα συνεχίζει να υποστηρίζει δημοσίως τη Ρωσία, παρά την εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Αλλά η σύγκρουση αναδεικνύει τα ανταγωνιστικά οράματα Πεκίνου και Μόσχας για το μέλλον της Ευρασίας, τα οποία θα συνεχίσουν να πιέζουν τη σχέση των δύο χωρών.

Η Κίνα βλέπει την ηπειρωτική περιοχή ως ένα ευρύ πεδίο εμπορικών οδών που συνδέουν τον Ειρηνικό με τον Ατλαντικό. Ομως, η ρωσική διεκδίκηση εδραίωσης σφαίρας επιρροής κατά μήκος των δυτικών συνόρων της αμφισβητεί αυτή την άποψη, υπό τον κίνδυνο μιας πιο μόνιμης ρήξης μεταξύ Μόσχας και Ευρώπης. Η συζήτηση για τη νέα δυναμική του Ψυχρού Πολέμου υπονομεύει την ικανότητα της Κίνας να δημιουργεί οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς σε ολόκληρη την Ευρασία μέσω των επενδύσεών της σε υποδομές για το πρόγραμμα «Μια Ζώνη και Ενας Δρόμος».

Ρωγμές στα θεμέλια

Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών έχει αποφύγει να επικρίνει ευθέως τη Ρωσία για εισβολή στην Ουκρανία. Στην κάλυψη των γεγονότων από τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης έχουν χρησιμοποιηθεί ακόμη και ορισμένα από τα επιχειρήματα της ίδιας της Ρωσίας προκειμένου να υποβαθμιστεί η στρατιωτική επέμβαση.

Το Πεκίνο προσφέρει επίσης στη Μόσχα κάποιο «μαξιλάρι» έναντι των κυρώσεων, μέσω νέων συμφωνιών για αυξημένο εμπόριο ενέργειας και διευρυμένο αγροτικό εμπόριο. Όμως, αν και δεν είναι ανοιχτά επικριτική, η Κίνα απέφυγε να παράσχει ενεργή διπλωματική υποστήριξη στις στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας και στην αναγνώριση των αποσχισθεισών δημοκρατιών στην ανατολική Ουκρανία.

Το Πεκίνο διατηρεί μακροχρόνιους δεσμούς με το Κίεβο (συμπεριλαμβανομένου του αμυντικού τομέα). Και οι Κινέζοι ηγέτες ανησυχούν για το προηγούμενο που δημιούργησε η Ρωσία με την παροχή ξένης υποστήριξης σε αποσχισθείσες επαρχίες (που, στην περίπτωση της Κίνας, θα μπορούσε να περιλαμβάνει μέρη όπως το Σιντζιάνγκ, το Θιβέτ ή ακόμα και η Ταϊβάν).

Η ανάμεικτη αντίδραση του Πεκίνου αντανακλά μια βαθύτερη ανησυχία ως προς τη ευρύτερη σχέση του με τη Μόσχα. Ενώ υπάρχουν αρκετοί τομείς στρατηγικής ευθυγράμμισης μεταξύ των δύο γειτόνων, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβαίας ανησυχίας τους για τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξακολουθεί να υπάρχει και μια υποκείμενη δυσπιστία μεταξύ τους.

Η Κίνα είναι μια ανερχόμενη ευρασιατική δύναμη, η Ρωσία παρακμάζει. Αυτό από μόνο του προκαλεί ανομοιομορφία στη σχέση τους – μια σχέση για την οποία η Μόσχα δυσανασχετεί, ενώ το Πεκίνο τη βλέπει με επιφύλαξη. Στο παρελθόν, η οικονομική δύναμη της Κίνας συμπλήρωνε τη στρατιωτική και ιστορική δύναμη της Ρωσίας σε ολόκληρη την Κεντρική Ασία, αφήνοντας περισσότερο χώρο για συνεργασία παρά για ανταγωνισμό. Αλλά η αυξανόμενη στρατιωτική ικανότητα και πολιτική επιρροή της Κίνας θέτουν υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή επιρροή της Ρωσίας στο εγγύς εξωτερικό.

Η Μόσχα μπορεί να μην είναι σε θέση να ανταποκριθεί στο οικονομικό μεγαλείο της Κίνας, αλλά συνεχίζει να χρησιμοποιεί ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς, την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση και τις σχέσεις ασφαλείας της για να προσπαθήσει να μετριάσει την κινεζική επιρροή. Ενώ το Πεκίνο το ανέχεται αυτό, διαιωνίζεται ένα αίσθημα δυσπιστίας.

Η εστίαση της Κίνας στην οικονομική δύναμη

Στον πυρήνα της, η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων γειτόνων είναι τα διαφορετικά οράματά τους για το μέλλον της Ευρασίας. Η Ρωσία συνεχίζει να βλέπει τον εαυτό της υπό το πρίσμα μιας μαχόμενης δύναμης της ευρασιατικής ενδοχώρας, μιας δύναμης που πρέπει να χτίσει ένα κέλυφος γύρω της για να διασφαλίσει τη στρατηγική της ασφάλεια. Αυτό έχει να κάνει με τις διακριτές σφαίρες επιρροής και τη διαίρεση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης.

Η Κίνα, από την άλλη πλευρά, βλέπει το μέλλον της Ευρασίας ως έναν τεράστιο διάδρομο εμπορίου – ένα σταυροδρόμι χερσαίων οδών που διευκολύνουν το σημερινό ευάλωτο σημείο του Πεκίνου στη θάλασσα, αναπροσανατολίζουν τις υπανάπτυκτες εσωτερικές επαρχίες μακριά από τους πλουσιότερους παράκτιους γείτονές τους και επιτρέπουν στη χώρα να χρησιμοποιήσει την οικονομική της βαρύτητα ως εργαλείο επιρροής και ασφάλειας σε όλη την Ασία, την Ευρώπη και ακόμη και στην Αφρική.

Για τη συνέχεια  Euro2Day