Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…»!  

Ευαγγελια Σιζοπούλου   

Υπέροχος Οδυσσέας Ελύτης. Υπέροχοι στίχοι. Απ’ αυτούς που δεν προορίζονται μόνο και μόνο για μία απλή ανάγνωση, ούτε για να ισχυριστεί κανείς ότι κάτι ξέρει από Ελύτη, κάτι έχει διαβάσει, κάπως, κάπου, κάποτε. Λέξεις με νόημα, με βάθος. Απ’ αυτές που διαβάζονται όχι επιφανειακά και προσαρμόζονται διαχρονικά στο είναι κάθε ανθρώπου που αγαπά την ταυτότητα και τις ρίζες του. Σπουδαίο πράγμα άλλωστε να ξέρεις και να τιμάς τις ρίζες σου, παράλληλα με την εξέλιξη και την πορεία σου, όπου κι αν σε βγάλει ο δρόμος σου. Και τι πιο δυνατό και σπουδαίο από τη γλώσσα σου, σε αυτό το ταξίδι της ύπαρξής σου; Το κύριο χαρακτηριστικό της ταυτότητάς μας, η γλώσσα, αν και πολλές φορές αδικημένη. Αδικημένη και στον γραπτό και στον προφορικό της λόγο. Τραγική ειρωνεία… να έχεις ως μητρική σου την ελληνική γλώσσα, που ζήλεψαν και λάτρεψαν τόσοι και τόσοι, χιλιάδες χρόνια, και να την υποβαθμίζεις, να την απλοποιείς εγκληματικά, να μην έχεις την έγνοια να τη «μάθεις». Κρίμα…

Η στήλη σήμερα θα μπορούσε να ασχοληθεί με ένα σωρό θέματα της επικαιρότητας, μεταξύ των οποίων και το αλαλούμ στα σχολεία και τις δηλώσεις των εμπλεκομένων φορέων με την Εκπαίδευση. Τι ισχυρίζεται ο ένας, τι απαντά ο άλλος, ποιος τσακώνεται με ποιον κ.ο.κ. Όμως, επέλεξε να ασχοληθεί με τη γλώσσα μας καθώς η αυριανή μέρα (κάθε 9η Φεβρουαρίου) είναι καθιερωμένη ως η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Ημερομηνία, όχι τυχαία, καθώς είναι η ημέρα θανάτου του εθνικού ποιητή, Διονύσιου Σολωμού.  

Με αφορμή αυτή τη σημαντική μέρα, το υπουργείο Παιδείας ενημερώνει τα σχολεία για τις διάφορές δράσεις που καλούνται να προγραμματίσουν αυτή την περίοδο. Διαβάζοντας τη σχετική ανακοίνωση, το μάτι πέφτει στην εξής φράση: «Η αναβάθμιση και ενίσχυση της Ελληνικής Γλώσσας, τόσο στην εκπαίδευση όσο και ευρύτερα στην κοινωνία, αποτελεί σήμερα, περισσότερο από ποτέ, στόχο ύψιστης προτεραιότητας για τον τόπο μας, αποτελώντας σημαντική υπηρεσία στη δοκιμαζόμενη πατρίδα μας». Το διαβάζεις, το ξαναδιαβάζεις, συμφωνείς. Ή μάλλον, υπερθεματίζεις. Και μετά, από το μυαλό σου περνάνε τα αποτελέσματα των εξετάσεων στις Παγκύπριες Εξετάσεις (ναι, εκείνα τα νούμερα κάτω από το 10 στα Νέα Ελληνικά), περνάνε τα μηνύματα που ανταλλάζεις με φίλους, γνωστούς και συνεργάτες σε κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές, τα οποία είναι γραμμένα στα greekglish (σημ. απολογούμαι για τον όρο που δεν είναι γραμμένος στην ελληνική), περνάνε οι λέξεις που σου στέλνουν και τρως τη ζωή σου να τις καταλάβεις αφού το «θ» γίνεται «8», το «ξ» γίνεται «χ» και άντε να βγάλεις νόημα από τα συμφραζόμενα. Ξάφνου εκεί, σου έρχεται και ένα ανορθόγραφο μήνυμα. Όμως, πιάνεις τον εαυτό σου να προτιμά ένα ανορθόγραφο μήνυμα γραμμένο στην ελληνική, παρά ένα μήνυμα στα greekglish. 

Η γλώσσα χρειάζεται δουλειά και γερές βάσεις. Κι αυτό απαιτεί παιδεία και… παίδεμα. Όχι μόνο ένα βαθμό σε μία εξέταση. Σε αυτό πρέπει να εστιάσουν όλοι στην Εκπαίδευση. Και οι υπόλοιποι, ας φροντίσουμε να χρησιμοποιούμε ορθά την υπέροχή μας γλώσσα. Να τη φροντίζουμε, να την προστατεύουμε στο πέρασμα των χρόνων. 

«Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…»!

[email protected]

Φιλελεύθερος