Η υπόθεση της Ουκρανίας δεν έχει τελειώσει, αλλά αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν τελικά αποφασίσει να μην εισβάλει, είναι γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν –όσο κι αν οι επικριτές του διατείνονται ότι τα έχει τόσο χαμένα που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το Κίεβο από το Κάνσας– απαντάει σε κάθε σκακιστική κίνηση του Πούτιν με μια δική του.

Η αμερικανική κυβέρνηση κατόρθωσε να υπάρξει τόσο σαφής επίδειξη αλληλεγγύης ανάμεσα στους νατοϊκούς συμμάχους, τόσες παραδόσεις επιθετικών όπλων στην Ουκρανία και τόσες απειλές σοβαρών οικονομικών κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία, ώστε ο Πούτιν να σκεφτεί: «Αν προχωρήσω σε μεγάλη εισβολή και τελικά καταστραφεί η οικονομία και γυρίσουν πίσω στρατιώτες σε φέρετρα, μήπως κινδυνεύω να πέσω;».

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ κατέστησε σαφές ότι μια ρωσική εισβολή θα δημιουργήσει ακριβώς το είδος του ΝΑΤΟ το οποίο το Κρεμλίνο φοβάται.

Το σχέδιο δράσης

Οπως διαπίστωσε ο Πούτιν όταν κατέλαβε την Κριμαία, το 2014, οι Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν τις ζωές των στρατιωτών τους στην περιοχή. Ετσι, ο Μπάιντεν χρειάστηκε να επιστρατεύσει τις ηγετικές του ικανότητες στο έπακρο. Δεν μπορούσε να απειλήσει με ευθεία αμερικανική στρατιωτική ανάμειξη, και γι’ αυτό έπρεπε να κάνει απόλυτα σαφές ότι μια εισβολή θα δημιουργήσει ακριβώς το είδος του ΝΑΤΟ, το οποίο ο Πούτιν φοβάται. Ενα ΝΑΤΟ απολύτως ενωμένο, με στρατεύματα –και ίσως και πυραύλους– πιο κοντά στα σύνορά του.

Ενα ΝΑΤΟ που θα έχει στενότερες σχέσεις με μη μέλη, όπως η Φινλανδία και η Σουηδία. Απευθυνόμενος στον Πούτιν, ο Μπάιντεν έστειλε και ένα μήνυμα στην Κίνα, προειδοποιώντας ότι οι ΗΠΑ, όταν ενεργούν από κοινού με τους συμμάχους τους, είναι μια ισχυρή γροθιά. Αυτό, σε περίπτωση που το Πεκίνο σκέφτεται να καταλάβει την Ταϊβάν.

Τι ανησυχεί τον Ρώσο

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Πούτιν έχει πολλούς μοχλούς για να φέρνει την Ουκρανία προς το μέρος του χωρίς να πυροδοτεί τόσο έντονες δυτικές αντιδράσεις όσο συγκεντρώνοντας τανκς στα σύνορα. Οι ανησυχίες της Ρωσίας για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι θεμιτές. Το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία πρέπει να συμφωνήσουν στη γεωπολιτική ουδετερότητα της Ουκρανίας, στα πρότυπα της Φινλανδίας. Αλλά ο Πούτιν δεν φοβάται τόσο πολύ την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ όσο τη στροφή της χώρας προς τη Δύση. Ο μεγαλύτερός του φόβος είναι η επέκταση της σφαίρας επιρροής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μπορεί να δημιουργήσει μία αξιοπρεπή, δημοκρατική Ουκρανία, προσανατολισμένη στην οικονομία της αγοράς, που θα λέει κάθε μέρα στον ρωσικό λαό: «Ετσι θα μπορούσατε να είστε αν δεν είχατε τον Πούτιν».

Καθημερινή