Το 2019 το ΕΒΚΑΦ έκανε μια προκλητική διαφήμιση υποστηρίζοντας ότι η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου ανήκει στο ΕΒΚΑΦ. Ο Γενικός Διευθυντής του, Ιμπραήμ Μπεντέρ, έδινε συνεντεύξεις κι έλεγε ότι υποστηρίζει τη δήλωση του Συμβουλίου Ασφαλείας ότι «οι περιουσίες στην πόλη θα πρέπει να δοθούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους». Εννοούσε, βέβαια, ότι αυτοί είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες.

Είχε στηθεί μια νέα τουρκική πλεκτάνη, που κατέληξε στα σημερινά. Να καλούν τους νόμιμους ιδιοκτήτες, τους Βαρωσιώτες, να προσφύγουν στην «Επιτροπή Αποζημιώσεων» για να διεκδικήσουν δήθεν τις περιουσίες τους, αλλά με πραγματικό στόχο να βρεθούν αντιμέτωποι με το ΕΒΚΑΦ. Τώρα, που έγιναν κάποιες προσφυγές Ελληνοκυπρίων, ξεκίνησε η νέα αντίστροφη μέτρηση για νέα τετελεσμένα. Η Επιτροπή εκδίδει απόφαση ότι αποδέχεται το ΕΒΚΑΦ ως ενδιαφερόμενο μέρος σε αιτήσεις ενώπιόν της που αφορούν περιουσίες στην περίκλειστη πόλη. Ο Ιμπραήμ Μπεντέρ χαιρετίζει την απόφαση. Διότι, λέει, «το ΕΒΚΑΦ υποστηρίζει ότι είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης του 100% του Βαρωσίου και ότι όταν η Κύπρος ήταν υπό βρετανική αποικιακή κυριαρχία, τα περιουσιακά στοιχεία του ΕΒΚΑΦ μεταβιβάστηκαν παράνομα σε άτομα, ιδρύματα και οργανισμούς».

Ιστορικά αποδεικνύεται ότι όλο αυτό το σενάριο είναι μια ακόμα τουρκική απάτη. Μάλιστα, όταν έκανε την εκστρατεία το ΕΒΚΑΦ, ο βετεράνος Τουρκοκύπριος πολιτικός από την Αμμόχωστο, Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ, που διετέλεσε και «πρωθυπουργός» και πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, έδωσε συνέντευξη και χαρακτήρισε «χοντροειδέστατη» αυτή τη διαφημιστική εκστρατεία λέγοντας ότι το «φαινόμενο ΕΒΚΑΦ στα Βαρώσια» δεν στέκει, ούτε μπορεί να στηριχθεί ιστορικά.

Με την ιστορία έχουμε ούτως ή άλλως πρόβλημα, δεν είναι καινούργιο. Άλλωστε, ακόμα και την Κυριακή στον «Φιλελεύθερο», ο Ερσίν Τατάρ, έλεγε ότι «η συμφωνία του 1878 ήταν πολύ ξεκάθαρη, όταν οι Βρετανοί φύγουν από το νησί τότε αυτό θα επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του, δηλαδή την οθωμανική αυτοκρατορία»… Παραλείποντας, όμως, τις συμφωνίες που ακολούθησαν όταν η οθωμανική αυτοκρατορία αδυνατούσε να εξοφλήσει τα δάνεια που πήρε από τη Βρετανία και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει κάθε απαίτηση στην Κύπρο. Αυτά, άλλη ιστορία, δείχνει όμως με ποιους έχουμε να κάνουμε.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν Ελληνοκύπριοι που εμπιστεύονται τους Τούρκους και τις επιτροπές τους και τα δικαστήρια τους και προσφεύγουν σε αυτούς για να βρουν το δίκαιο τους. Από απόγνωση, ίσως ή επειδή πείθονται από δικηγόρους που κάνουν καριέρες με αυτά τα ζητήματα, και βγάζοντας από το παζλ το ότι έχουμε να κάνουμε με Τούρκους και με κατοχή.

Απλώς να θυμίσουμε πως όταν ξεκίνησε αυτή η νέα περιπέτεια της Αμμοχώστου, ο Γεώργιος Αρέστη πρώην Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τέως δικαστής στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Βαρωσιώτης, με περιουσία, που διεκδίκησε στο ΕΔΑΔ (αλλά αρνήθηκε να προσφύγει στην επιτροπή των κατεχομένων και η υπόθεση του πάγωσε), προειδοποιούσε πολύ καθαρά για την εξέλιξη που έχουμε σήμερα μπροστά μας. «Είναι διακηρυγμένος στόχος της Τουρκίας», έλεγε, «ότι η Αμμόχωστος, η περίκλειστη πόλη τουλάχιστον, ανήκει στο ΕΒΚΑΦ. Και εκεί θα καταλήξει. Υπάρχει απόφαση του λεγόμενου επαρχιακού δικαστηρίου Αμμοχώστου, που λέει ότι το 95% των περιουσιών στην περίκλειστη πόλη ανήκει στο ΕΒΚΑΦ. Δηλαδή, και αν ακόμα κάποιος ξεπεράσει τα προβλήματα της επιτροπής, θα βρεθεί απέναντι στο ΕΒΚΑΦ. Όταν πάει και εγκατασταθεί τότε το ΕΒΚΑΦ θα κάνει εναντίον του μια αστική υπόθεση. Θα είναι το ΕΒΚΑΦ εναντίον του Ε/Κ ιδιοκτήτη. Και τότε Κύριος οίδε ποια θα είναι η απόφαση. Το πιο πιθανό είναι ότι θα είναι υπέρ του ΕΒΚΑΦ» (Σίγμα – 18/11/20).

Έκανε, μάλιστα, ο κ. Αρέστη, αναφορές σε δικαστικές αποφάσεις στα κατεχόμενα, με πολιτικά κριτήρια. Μία το 2005 σε λεγόμενο επαρχιακό δικαστήριο που υποστήριζε ότι 1.472 περιουσίες που βρίσκονται στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου ανήκουν στο ΕΒΚΑΦ. «Αυτές οι περιουσίες του ΕΒΚΑΦ υπήρξαν αντικείμενο εκμετάλλευσης της ελληνοκυπριακής διοίκησης, η οποία καταχράστηκε την Κυπριακή Δημοκρατία από τον Δεκέμβριο του 1963», έλεγε το δικαστήριο, ως να έκανε πολιτική τοποθέτηση. Το 2019, όταν μια ελληνοκυπριακή εταιρεία προσπάθησε να ανατρέψει εκείνη την απόφαση με αιτήσεις στο λεγόμενο ανώτατο δικαστήριο, στο τέλος βγήκε απόφαση ότι «το εύρημα του επαρχιακού δικαστηρίου Αμμοχώστου δεν ήταν λανθασμένο».

Αν πούμε ότι βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας, θα είναι μια κοινοτοπία. Αλλά, πόσες φορές να τα καταφέρουμε!

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος