φωτογραφία: The Cradle

Η Ρωσία υπέμεινε οκτώ χρόνια προκλήσεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία πριν βρυχηθεί. Τώρα θα καθαρίσει το τοπίο στη Δυτική Ασία και πέρα από αυτήν.

Πέπε Εσκομπάρ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έπρεπε να ερεθίσουν τη ρωσική αρκούδα. Tώρα ξύπνησε για τα καλά: μετά την Ουκρανία, οι Ρώσοι πιθανότατα θα σαρώσουν τους ξένους εμπόλεμους που εγκαθίστανται στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο.

Αυτό συμβαίνει όταν μια αγέλη υαινών, τσακαλιών και μικρών κουρελιασμένων τρωκτικών ερεθίζουν την αρκούδα: αναδύεται μια νέα γεωπολιτική τάξη με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Από μια δραματική συνεδρίαση του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας σε ένα μάθημα ιστορίας του ΟΗΕ που έδωσε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, περνώντας από τη γέννηση των Διδύμων Μωρών – των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ – έως το κάλεσμα των αυτονομιστικών δημοκρατιών να επέμβει στρατιωτικά ο Πούτιν για την εκδίωξη από το Ντονμπάς των υποστηριζόμενων από το ΝΑΤΟ ουκρανικών βομβαρδιστικών δυνάμεων, όλα κύλησαν ομαλά, με την ταχύτητα του φωτός.

Η σταγόνα νερού (πυρηνική) που (σχεδόν) υπερχείλισε το δοχείο της αρκούδας – και τον ανάγκασε να ορμίσει – ήταν ο Ουκρανός κωμικός/πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όταν επέστρεφε  από τη διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου, εμποτισμένη με ρωσοφοβία, όπου χαιρετίστηκε ως μεσσίας, ο οποίος δήλωσε ότι το μνημόνιο της Βουδαπέστης του 1994 έπρεπε να αναθεωρηθεί και ότι η Ουκρανία έπρεπε να είναι πυρηνικά οπλισμένη.

Θα ισοδυναμούσε με πυρηνικό Μεξικό νότια του ηγεμόνα.

Ο Πούτιν επέστρεψε αμέσως την Ευθύνη για Προστασία (R2P): μια αμερικανική κατασκευή που εφευρέθηκε για να ξεκινήσει πολέμους προσαρμόστηκε για να σταματήσει μια αργή γενοκτονία στο Ντονμπάς.

Πρώτον, υπήρξε η αναγνώριση των Δίδυμων Μωρών – η σημαντικότερη απόφαση εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν από τότε που τα ρωσικά αεροσκάφη εισήχθησαν στον εναέριο χώρο της Συρίας το 2015. Ήταν το προοίμιο της επόμενης αλλαγής παιχνιδιού: μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση… με στόχο την αποστρατιωτικοποίηση και την αποναζιστικοποίηση  της Ουκρανίας», όπως την όρισε ο Πούτιν.

Μέχρι την τελευταία στιγμή, το Κρεμλίνο προσπάθησε να στοιχηματίσει στη διπλωματία, εξηγώντας στο Κίεβο τις επιταγές που απαιτούνται για να αποφευχθεί ο κεραυνός του heavy metal: αναγνώριση της Κριμαίας ως ρωσικής· εγκατάλειψη οποιωνδήποτε σχεδίων ένταξης στο ΝΑΤΟ· άμεση διαπραγμάτευση με τα Δίδυμα Μωρά – ανάθεμα για τους Αμερικανούς από το 2015· τέλος, αποστρατιωτικοποίησης και κήρυξη της ουδετερότητας της Ουκρανίας.

Οι χειραγωγοί του Κίεβου, όπως θα αναμενόταν, δεν θα δεχόταν ποτέ αυτό το πακέτο – ακριβώς όπως δεν αποδέχτηκαν το Master Package που μετράει πραγματικά, ήτοι το αίτημα της Ρωσίας για «αδιαίρετη ασφάλεια».

Η αλληλουχία, τότε, έγινε αναπόφευκτη. Εν ριπή οφθαλμού, όλες οι ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις μεταξύ της λεγόμενης γραμμής επαφής και των αρχικών συνόρων των oblasts του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ επανασχεδιάστηκαν ως κατοχικός στρατός στα εδάφη που είχαν συμμαχήσει με τη Ρωσία και τα οποία η Μόσχα είχε μόλις ορκιστεί να προστατεύσει.

Να φύγετε – ή αλλιώς…

Το Κρεμλίνο και το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν μπλόφαραν. Στο τέλος της ομιλίας του Πούτιν που ανακοίνωνε την επιχείρηση, οι Ρώσοι αποκεφάλισαν με πυραύλους ακριβείας όλα όσα είχαν σημασία σε στρατιωτικό όρο, τον ουκρανικό στρατό σε μόλις μία ώρα: την πολεμική αεροπορία, το ναυτικό, τα αεροδρόμια, τις γέφυρες, τα κέντρα διοίκησης και ελέγχου, ολόκληρο τον στόλο των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar.

Και δεν ήταν μόνο η ρωσική ωμή δύναμη. Tο πυροβολικό της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ (DPR) έπληξε το αρχηγείο των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων στο Ντονμπάς, το οποίο στην πραγματικότητα φιλοξενούσε ολόκληρη την ουκρανική στρατιωτική διοίκηση. Αυτό σημαίνει ότι το Ουκρανικό Γενικό Επιτελείο έχασε αμέσως τον έλεγχο όλων των στρατευμάτων του.

Ήταν Σοκ και Δέος κατά του Ιράκ, πριν από 19 χρόνια, αντίστροφα: όχι για κατάκτηση, όχι ως προοίμιο εισβολής και κατοχής. Οι πολιτικοί-στρατιωτικοί ηγέτες στο Κίεβο δεν είχαν καν χρόνο να κηρύξουν πόλεμο. Πάγωσαν. Τα αποθαρρυνόμενα στρατεύματα άρχισαν να λιποτακτήσουν. Η ολική ήττα – σε μια ώρα.

Η παροχή νερού στην Κριμαία αποκαταστάθηκε αμέσως. Ανθρωπιστικοί διάδρομοι έχουν δημιουργηθεί για τους λιποτάκτες. Οι υπόλοιπες ουκρανικές δυνάμεις περιλαμβάνουν τώρα τους περισσότερους από τους επιζώντες Ναζί του τάγματος Αζόφ, μισθοφόρους εκπαιδευμένους από τους συνήθεις υπόπτους Blackwater/Academi και μια ομάδα σαλαφιστών τζιχαντιστών.

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν ήδη τρελαθεί εντελώς, παρουσιάζοντας την επιχείρηση ως την πολυαναμενόμενη ρωσική «εισβολή». Ως υπενθύμιση, όταν το Ισραήλ βομβαρδίζει τακτικά τη Συρία και ο Οίκος του ενός Σαούντ βομβαρδίζει τακτικά αμάχους στην Υεμένη, τα μέσα ενημέρωσης του ΝΑΤΟ δεν κάνουν ποτέ την παραμικρή δήλωση.

Όπως έχουν τα πράγματα, η realpolitik υπαινίσσεται ένα πιθανό τέλος του παιχνιδιού, όπως το έθεσε ο ηγέτης του Ντόνετσκ Ντένις Πουσιλίν: «Η ειδική επιχείρηση στο Ντονμπάς σύντομα θα τελειώσει και όλες οι πόλεις θα απελευθερωθούν».

Ενδέχεται σύντομα να παρακολουθήσουμε τη γέννηση μιας ανεξάρτητης Νοβορωσίας – ανατολικά του Dnieper, στα νότια, κατά μήκος της Θάλασσας του Αζόφ/Ευξείνου Πόντου, όπως ήταν όταν συνδέθηκε με την Ουκρανία από τον Λένιν το 1922. Αλλά τώρα θα ευθυγραμμιζόταν πλήρως με τη Ρωσία και θα αποτελούσε χερσαία γέφυρα προς την Υπερδνειστερία.

Η Ουκρανία, φυσικά, θα έχανε κάθε πρόσβαση στον Εύξεινο Πόντο. Η Ιστορία αρέσει να παίζει κόλπα: αυτό που ήταν ένα «δώρο» στην Ουκρανία το 1922 μπορεί να γίνει δώρο αποχωρισμού εκατό χρόνια αργότερα. 

Ήρθε η ώρα της δημιουργικής καταστροφής.

Θα είναι συναρπαστικό να παρατηρήσουμε αυτό που ο καθηγητής Sergei Karaganov περιέγραψε αριστοτεχνικά, λεπτομερώς, ως το νέο δόγμα εποικοδομητικής καταστροφής του Πούτιν και πώς θα διασυνδεθεί με τη Δυτική Ασία, την Ανατολική Μεσόγειο και, περαιτέρω, την παγκόσμια Νότια Οδό.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σουλτάνος πρωτοκόλλου του ΝΑΤΟ, κατήγγειλε την αναγνώριση των Δίδυμων Μωρών ως “απαράδεκτη“. Δεν είναι έκπληξη: αυτή η αντιστροφή έχει εκτροχιάσει όλα τα περίτεχνα σχέδιά του να αποτελέσει προνομιακό μεσολαβητή μεταξύ Μόσχας και Κιέβου κατά τη διάρκεια της επόμενης επίσκεψης του Πούτιν στην Άγκυρα. Το Κρεμλίνο – καθώς και το υπουργείο Εξωτερικών – δεν χάνουν χρόνο μιλώντας με τους υποτακτούς του ΝΑΤΟ.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε πρόσφατα μια πολύ παραγωγική συνεννόηση με τον υπουργό Εξωτερικών της Συρίας Φαϊζάλ Μεκντάντ. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, η Ρωσία πραγματοποίησε μια θεαματική επίδειξη στρατηγικών, υπερηχητικών και άλλων πυραύλων, με Kinjal, Zircon, Kalibr, ICBMs Yars, Iskander και Sineva – ειρωνεία των ειρωνειών, σε συγχρονισμό με το φεστιβάλ της Ρωσοφοβίας στο Μόναχο. Ταυτόχρονα, τα πλοία του Ρωσικού Ναυτικού του Στόλου του Ειρηνικού, του Βορρά και της Μαύρης Θάλασσας πραγματοποίησαν μια σειρά ασκήσεων υποβρύχιας έρευνας στη Μεσόγειο.

Το δόγμα του Πούτιν ευνοεί την ασυμμετρία – και αυτό ισχύει για το εγγύς εξωτερικό και πέρα από αυτό. Η γλώσσα του σώματος του Πούτιν, στις δύο τελευταίες κρίσιμες παρεμβάσεις του, αντικατοπτρίζει μια σχεδόν μέγιστη αγανάκτηση. Σαν να συνειδητοποίησε, όχι ευοίωνα, αλλά μάλλον με παραίτηση, ότι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι νεο-συντηρητικοί του Beltway και οι «ανθρωπιστικοί ιμπεριαλιστές» είναι η βροντή του heavy metal. Είναι τελειωτικά κωφοί, βουβοίί και τυφλοί σε σχέση με την ιστορία, τη γεωγραφία και τη διπλωματία.

Έτσι, μπορεί κανείς πάντα να παίξει το παιχνίδι των Ρώσων στρατιωτικών – για παράδειγμα, επιβάλλοντας μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία για να πραγματοποιήσει μια σειρά επισκέψεων του κ. Κινιάλ όχι μόνο στην ομπρέλα των τζιχαντιστών που προστατεύονται από τους Τούρκους στην Ιντλίμπ, αλλά και στους τζιχαντιστές που προστατεύονται από τους Αμερικανούς στη βάση του Αλ Τανφ, κοντά στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας. Εξάλλου, αυτά τα δείγματα είναι όλοι πληρεξούσιοι του ΝΑΤΟ.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνεχίζει να γαβγίζει για την “εδαφική κυριαρχία”. Ας παίξουμε λοιπόν το παιχνίδι του Κρεμλίνου ζητώντας από τον Λευκό Οίκο έναν οδικό χάρτη για να βγούμε από τη Συρία: μετά από όλα, οι Αμερικανοί καταλαμβάνουν παράνομα μέρος του συριακού εδάφους και προσθέτουν άλλη μια καταστροφή στη συριακή οικονομία κλέβοντας το πετρέλαιο τους.

Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, ανακοίνωσε ότι η συμμαχία ξεσκονίζει τα «αμυντικά της σχέδια». Αυτό ίσως δεν σημαίνει παρά μόνο κάτι περισσότερο από το να κρύβονται πίσω από τα ακριβά γραφεία τους στις Βρυξέλλες. Είναι ασυνεπείς τόσο στον Εύξεινο Πόντο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν ιδιαίτερα ευάλωτες στη Συρία.

Υπάρχουν σήμερα τέσσερα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά TU-22M3 στη ρωσική βάση του Hmeimim στη Συρία, το καθένα ικανό να μεταφέρει τρεις πυραύλους αντιπλοίων S-32 που πετούν με υπερηχητική ταχύτητα Mach 4.3 με βεληνεκές 1000 km. Κανένα σύστημα Aegis δεν είναι σε θέση να τα ελέγει.

Η Ρωσία έχει επίσης τοποθετήσει μερικά Mig-31K στην παράκτια συριακή περιοχή της Λατάκιας, εξοπλισμένα με υπερηχητικά Kinjals — υπεραρκετά για να βυθίσουν οποιαδήποτε αμερικανική ομάδα πλοίων επιφανείας, συμπεριλαμβανομένων των αεροπλανοφόρων, στην ανατολική Μεσόγειο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν διαθέτουν μηχανισμό αεράμυνας που να έχει ελάχιστες πιθανότητες να τα αναχαιτίσουν.

Επομένως, οι κανόνες έχουν αλλάξει. Δραστικά. Ο ηγεμόνας είναι γυμνός. Η νέα μοιρασιά ξεκινά με μια πλήρη αναταραχή της μεταψυχροπολεμικής διαμόρφωσης στην Ανατολική Ευρώπη. Η Ανατολική Μεσόγειος θα είναι η επόμενη. Η Αρκούδα επέστρεψε, ακούστε το να βρυχάται.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή : The Cradle
μετάφραση Réseau International

From the Black Sea to the East Med, don’t poke The Russian Bear (thecradle.co)