Εθνική αυτοχειρία με την υπογραφή ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ

Υπό τη βαριά σκιά της εκδηλούμενης κατάπτωσης των πολιτικών ηθών και της συνεχιζόμενης   προσπάθειας ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ για εθνικό ευνουχισμό του λαού, ο αδούλωτος Ελληνισμός της Κύπρου μνημονεύει φέτος με ξεχωριστή υπερηφάνεια την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.

72 χρόνια μετά την τη χρυσοστεφανωμένη μέρα της 15ης Ιανουαρίου 1950 όταν σύσσωμος ο λαός αξίωσε ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ –ΕΝΩΣΗ, το μυαλό μας αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να περιστραφεί σε εκείνη την αλήστου μνήμης συνεδρία της Κυπριακής Βουλής, όπου η υπετρισχιλιετής ελληνική μας λεβεντιά, παζαρεύθηκε στις υπόγειες διαδρομές της κομματικής ρεμούλας και της εθνομηδενιστικής πρακτικής των εμπόρων των εθνών.

Ήταν 7 Απριλίου 2017 όταν η Κυπριακή Βουλή, ακύρωσε εν μέσω σκληρών κομματικών αντεγκλήσεων προηγούμενη νομοθεσία που αφορούσε συμπερίληψη του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στις επετείους που θα εορτάζονται στα σχολεία.

Η ατιμωτική απόφαση της Βουλής με τις 30 ψήφους ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ και ο διχαστικός σάλος που προκλήθηκε, δεν βίασε απλώς την ιστορία της Κύπρου, αλλά ταυτόχρονα πρόσβαλε την εθνική ταυτότητα και την πολιτισμική φυσιογνωμία του Κυπριακού Ελληνισμού.

Η ψήφιση του επονομαζόμενου “νόμου Ακιντζί” από τα δύο μεγάλα κόμματα, προϊόν της απειλής του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί για αποχώρηση του από τις συνομιλίες για το Κυπριακό, επιβεβαίωσε πανηγυρικά τη σύμπλευση των ηγεσιών ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ σε ύψιστης σημασίας ζητήματα που στοχεύουν στη σταδιακή “κυπριοποίηση” της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων της Κύπρου, στη βάση των προτροπών του  “Foreign Office”.

Το τοπίο διανθίστηκε στη συνέχεια με το “σεκόντο” του τότε υπουργού Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη, νυν αναπληρωτή προέδρου του κυβερνώντος κόμματος, που με μία αιφνίδια δήλωση του, αμφισβήτησε ουσιαστικά την ελληνικότητά μας, ευθυγραμμιζόμενος με την τοποθέτηση του ΑΚΕΛικού βουλευτή, υπουργού και δημάρχου Λεμεσού Ανδρέα Χρίστου, ότι “δεν είμαστε Έλληνες αλλά ελληνόφωνες”. 

Από το ΑΚΕΛ δεν περιμέναμε κάτι άλλο, καθώς είναι γνωστή η προσέγγιση σε κάθε τι το ελληνικό. Από την ηγεσία του ΔΗΣΥ όμως προσδοκούσαμε ότι θα αντιστεκόταν σε μια τόσο φαιδρή πρόταση νόμου που προήλθε κατευθείαν από το “προεδρικό” μέγαρο του ψευδοκράτους, βιάζοντας την ιστορία της Κύπρου και προσβάλλοντας τη μνήμη των ηρωομαρτύρων της κυπριακής ελευθερίας. Από στελέχη και μέλη του ΔΗΣΥ αναμέναμε, τουλάχιστον, καταιγισμό διαμαρτυριών ενάντια στην  ασύγγνωστη στάση της ηγεσίας του κόμματος.

Μάταια όμως καθώς όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η πίστη στον κομματικό πατριωτισμό, που αποτελεί πλέον το καταφύγιο των σφογγοκωλάριων της εξουσίας που δεν διστάζουν να πουλήσουν πατρίδα για να φτιάξουν περιουσία.  

Η ασέλγεια επί της ιστορικής πραγματικότητας καταγράφεται ήδη με κατάμαυρα γράμματα στους δέλτους της τρισχιλιετούς ιστορικής διαδρομής της μεγαλονήσου. Αποτελεί δε, κόλαφο για τα δύο κόμματα τα οποία για τα μικροπολιτικά, ιδιοτελή τους συμφέροντα, θέλουν να αγνοούν πως η Ιστορία είναι το βασικότερο θεμέλιο της υπόστασης ενός κράτους, ενός έθνους και ενός λαού όταν μάλιστα αυτό αγωνίζεται για  ελευθερία και δικαίωση. Λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του και που δεν σέβεται την καταγωγή του, δεν μπορεί να οικοδομήσει το μέλλον του. 

Σήμερα που ο αδούλωτος Κυπριακός Ελληνισμός αγωνίζεται για φυσική – εθνική επιβίωση υπό το βάρος του νεο-οθωμανικού ερντογανισμού αλλά και μιας ανιστόρητης πολιτικής ηγεσίας, στέλνουμε ισχυρό το μήνυμα πως αυτός ο τόπος ο ποτισμένος με το αίμα των ηρώων μας και τον ιδρώτα των προγόνων μας, πολλούς αφέντες άλλαξε μα δεν άλλαξε καρδιά.

Ιδιαίτερα σε τούτη τη χρονική συγκυρία, των κατακλυσμιαίων γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α Μεσογείου, όλα είναι πιθανά για να σπινθηροβολήσει η φλόγα της ανάστασης. Αρκεί μονάχα η αρχηγική έμπνευση και η συστράτευση των τίμιων δυνάμεων της κοινωνίας και του ανυπότακτου Κυπριακού Ελληνισμού. 

 *Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού,  www.iep.org.cy