Τι συμβαίνει με την περίπτωσή τους; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαντά σε όσους πανηγυρίζουν επειδή ο αγωγός EastMed χάνει την αμερικανική υποστήριξη και δηλώνει ότι «είναι λυπηρό γιατί κάποιοι επιχαίρουν γιατί τάχα ματαιούται η εκτέλεση του έργου». Και ο υπουργός του των Εξωτερικών, δίνει συνεντεύξεις και λέει ότι η κατασκευή του αγωγού EastMed ήταν στον αέρα από την αρχή και ο ίδιος τον έβλεπε πάντοτε ως εργαλείο δημιουργίας προβλημάτων. Εργαλείο για να συντονίζουν τα λόγια τους δεν ανακάλυψαν ακόμα.

Πάντως, είναι εντυπωσιακό πόσοι σπουδαίοι πολιτικοί και αρθρογράφοι πετάχτηκαν αυτές τις μέρες και αναλύουν την κατάσταση με τον EastMed. Κυρίως, για να κάνουν τους ρεαλιστές μπροστά στους αιθεροβάμονες που ονειρεύονταν έναν αγωγό ο οποίος δεν είναι βιώσιμος.

Μας τα έλεγαν και δεν τους ακούγαμε, λένε. Όπως τον Κασουλίδη, που τον θεωρούσε εργαλείο δημιουργίας προβλημάτων, αλλά στην προηγούμενη θητεία του ή και ως σύμβουλος και συνεργάτης του Αναστασιάδη, τον άφηνε να υπογράφει συμφωνίες με άλλες χώρες. Διότι, να θυμίσουμε, αυτός ο αγωγός δεν είναι καμιά κυπριακή επινόηση. Υπόγραψαν πρωτόκολλα και συμφωνίες για να προωθήσουν την ιδέα του η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ισραήλ. Υπογράφτηκαν διακρατικές συμφωνίες, το κόστος των μελετών το πληρώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση (έδωσε ήδη κάπου €36 εκατομμύρια), η αμερικανική κυβέρνηση στήριξε τις συμφωνίες, το αμερικάνικο Κογκρέσο υιοθέτησε το νομοσχέδιο East Med Act «για την προώθηση συνεταιρισμών ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο»… 

Δεν είναι, δηλαδή, μια προσωπική ουτοπία του Αναστασιάδη και του Χριστοδουλίδη. Θα ήταν δυνατό να πληρώνει η ΕΕ δεκάδες εκατομμύρια σε μελέτες για μια προσωπική φαντασίωση στην Κύπρο; Θα ήταν δυνατό να δηλώνει ο Ευρωπαίος Επίτροπος Ενέργειας, Μιγκέλ Αρίας Κανιέτε, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «υποστηρίζει σθεναρά το έργο για τον αγωγό EastMed και επιδιώκει την ταχεία περάτωση όλης της μελέτης της αρχικής φάσης των έργων»; Κι ότι «το έργο του αγωγού EastMed αποτελεί σημαντική επιλογή μεταξύ των λύσεων που υπάρχουν και πιθανή μελλοντική δίοδο διοχέτευσης για την εξαγωγή φυσικού αερίου από την περιοχή προς την ΕΕ»; (13/7/2017 – απάντηση σε ερώτημα του Ελλαδίτη ευρωβουλευτή, Δημήτρη Παπαδημούλη).

Η ουσία, λοιπόν, με όλη αυτή την ιστορία, δεν είναι αν θα αποφασίσουμε να στείλουμε το φυσικό αέριο μας (που ακόμα δεν το είδαμε) στην Ευρώπη με τον EastMed. Για να μας παριστάνουν τώρα όλοι τους εμπειρογνώμονες επί των θαλάσσιων πετρωμάτων και των θαλάσσιων βυθών. Η ουσία είναι πολιτική και γεωστρατηγική. Η ανάδειξη του EastMed ως επιλογή για τη μεταφορά του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου ήταν εξ αρχής και παραμένει μια απάντηση στις τουρκικές παρανομίες σε βάρος μας. Δημιούργησε ένα μέτωπο απέναντι στην αποσταθεροποίηση των τουρκικών ενεργειών. Και ως τέτοιο εργαλείο είναι ό,τι πιο σημαντικό είχαμε να αναδείξουμε τα τελευταία χρόνια. Εργαλείο σταθερότητας είναι και όχι εργαλείο δημιουργίας προβλημάτων. Τα προβλήματα δεν είναι η προσπάθεια όλων των χωρών της περιοχής να δημιουργήσουν συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας που τα δημιουργεί, είναι η τουρκική βουλιμία.

Μάλιστα, αυτή την προοπτική σταθερότητας στήριξε και η ΕΕ, αλλά και οι ΗΠΑ με την παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, κατά την υπογραφή των συμφωνιών στο Ισραήλ. Τώρα, επειδή έκανε μια δήλωση ένας σύμβουλος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για τα προβλήματα βιωσιμότητας του EastMed, έγινε στην Κύπρο το έλα να δεις. «Καλλιεργούν μέσα στην κοινωνία αυταπάτες για φαραωνικά έργα που θα καταστήσουν την Κύπρο υπερδύναμη», έλεγε χτες το ΑΚΕΛ και πολλοί άλλοι. Ξέχασαν που μας έλεγαν ότι θα μας κάνουν υπερδύναμη με ένα τερματικό στο Βασιλικό από όπου θα μαζεύουμε το αέριο όλων των χωρών και θα το στέλνουμε με πλοία την Ευρώπη. Ή κάπως έτσι.

Το θέμα δεν ήταν ποτέ να παρουσιαστεί η Κύπρος ως υπερδύναμη, αλλά να υπάρχει μια επιλογή όταν η Τουρκία μας βάζει το πιστόλι στον κρόταφο. Φυσικά, το ερώτημα είναι: Θέλουμε να έχουμε επιλογή; 

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος