Αποξενώθηκαν οι Ελληνοκύπριοι από τους Τουρκοκύπριους

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Αποκοπήκαμε. Αποκοπήκαμε πολύ ο ένας από τον άλλον. Ούτε οι διαμένοντες στον νότο ενδιαφέρονται για τις εκλογές στον βορρά, ούτε οι διαμένοντες στον βορρά για τις εκλογές στον νότο. Σαν να είναι αυτές έγνοια μόνο των δύο μισών και όχι ολόκληρης της Κύπρου. Πηγαίνετε και ρωτήστε οποιονδήποτε στον βορρά. «Ποια η γνώμη σου για τις προεδρικές εκλογές στον νότο;». Είμαι βέβαιος πως δεν έχει άποψη. Μάλιστα, σίγουρα δεν αντιλαμβάνεται ότι θα διεξαχθούν εκλογές το 2023.

Ποιος είναι ο Αβέρωφ; Ποιος είναι ο Χριστοδουλίδης; Ξέρουν; Δεν ξέρουν. Κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν ακούσει καν τα ονόματά τους. Όμως, οι προεδρικές εκλογές στον νότο είναι οι σημαντικότερες εκλογές σε αυτό το νησί. Δίνουν σε κάποιον σοβαρό δικαίωμα λόγου στη μοίρα της Κύπρου. Το σύστημα είναι προεδρικό.

Πόσες παρεμβάσεις υπάρχουν απ’ έξω σε αυτές τις εκλογές; Υπάρχουν πράγματι; Πόση επιρροή έχει η Ελλάδα στις προεδρικές εκλογές; Μήπως οι υποψήφιοι νιώθουν την ανάγκη να πάρουν τη στήριξη της κυβέρνησης στην Αθήνα; Μήπως υπάρχει παρότρυνση από κάπου; Ακόμα και αν υπάρχει, σίγουρα δεν είναι όπως στον βορρά. Στον βορρά υπάρχει χονδροειδής παρέμβαση, όχι μόνο παρότρυνση.

Στον νότο βγήκαν μπροστά τα ονόματα δύο υποψηφίων από το ίδιο κόμμα στην κούρσα των προεδρικών εκλογών. Του Αβέρωφ και του Χριστοδουλίδη. Οι Τουρκοκύπριοι ούτε τον έναν γνωρίζουν ούτε τον άλλον. Βεβαίως υπάρχουν κάποιοι που τους γνωρίζουν, όμως είναι ένας στενός κύκλος. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν υπουργός Εξωτερικών τόσο καιρό. Όμως, ακόμα και αυτό δεν αρκεί για να γίνει γνωστός στις πλατιές μάζες στον βορρά. Άλλωστε, αν τους πω απαριθμήστε τους υπουργούς στον νότο, έστω και ένα άτομο στον βορρά δεν θα μπορεί να τους απαριθμήσει. Νομίζω ότι ακόμα και στον νότο υπάρχουν κάποιοι που δεν μπορούν να τους απαριθμήσουν.

Οι διαμένοντες στον βορρά δεν μπορούν να απαριθμήσουν και τους δικούς τους υπουργούς. Πηγαίνετε και ρωτήστε σε ένα τυχαίο πανεπιστήμιο: «Ποιος είναι ο υπουργός Εσωτερικών»; Να δούμε πόσοι τον ξέρουν. Έχω να πω το εξής: Οι πολιτικοί σε αυτό το νησί έπαψαν προ πολλού να αποτελούν πόλο έλξης. Όσοι τους ψηφίσουν το κάνουν για τα προσωπικά τους συμφέροντα. Όχι για τα κοινωνικά συμφέροντα. Όλοι περιμένουν κάτι όταν ψηφίζουν. Πρόσληψη, δάνειο, προαγωγή, χωράφι. Υπάρχουν και εκείνοι που διαλέγουν την εφήμερη αισχροκέρδεια. Πουλούν την ψήφο τους. Μάλιστα υπάρχουν κάποιοι που πηγαίνουν σε ένα κόμμα και ρωτούν: «Έχω πενήντα ψήφους, πόσα δίνετε;». Για να βάλουν στην τσέπη τα χρήματα και να πείσουν τα πενήντα άτομα να ψηφίσουν εκείνο το κόμμα. Μετά την εκλογή του Ακιντζί ένας επιχειρηματίας μου είχε ομολογήσει ποιους εξαγόρασε και προς πόσα. Όλοι είναι καταγραμμένοι στο τηλέφωνό του. Πόσα πλήρωσε στον κάθε έναν.

Καταλαβαίνω την αδιαφορία της κοινωνίας στον νότο για τις εκλογές που γίνονται για το θεαθήναι στον βορρά, όμως δυσκολεύομαι να καταλάβω το γεγονός ότι παραμένουν τόσο αδιάφοροι οι διαμένοντες στον βορρά έναντι των προεδρικών εκλογών στον νότο.

• Μήπως οφείλεται στο ότι νομίζουν πως δεν θα επηρεάσουν καθόλου τη ζωή τους;
• Μήπως οφείλεται στο ότι δεν ψηφίζουν καν σε αυτές τις εκλογές.
• Ή μήπως είναι επειδή δεν βλέπουν απολύτως καμία διαφορά ανάμεσα στους υποψήφιους;
• Μήπως οφείλεται στο ότι πιστεύουν πως όλοι οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί έχουν τα ίδια μυαλά;

Ποιος ξέρει, ίσως οφείλεται στο ότι δεν βλέπουν την εικόνα κανενός ισχυρού ηγέτη σε κανέναν από αυτούς. Αν θέλετε την αλήθεια, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας πολιτικός στη σκηνή, ο οποίος θα μπορούσε να ταρακουνήσει το υφιστάμενο στάτους κβο στο νησί στο εγγύς μέλλον. Δεν υπάρχει κανείς που έχει το θάρρος να κάνει ριζοσπαστικά βήματα. Ούτε στον νότο. Ούτε στον βορρά. Ο κυπριακός λαός φαίνεται να έχει πάψει να ελπίζει σε μεγάλες αλλαγές.

Γι’ αυτό σε καμία εκλογική αναμέτρηση δεν βγαίνει μπροστά το κυπριακό πρόβλημα. Όλοι και στον βορρά και στον νότο εστιάστηκαν στα δικά τους εσωτερικά προβλήματα. Οικονομία, ακρίβεια, ανεργία, μετανάστευση. Δίπλα σε αυτά το Κυπριακό κανείς δεν το θυμάται καν.

Δεν θα συνέβαινε αυτό, αν στη σκηνή υπήρχαν ηγέτες που θα μπορούσαν να ταρακουνήσουν αυτό το πρόβλημα. Είχε υπάρξει μεγάλο ενδιαφέρον στον νότο για την εκλογή των Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και Μουσταφά Ακιντζί. Διότι όλοι νόμιζαν ότι αυτοί είναι διαφορετικοί και πίστευαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν πράγματι τη διαφορά. Υπήρχε μια ελπίδα δηλαδή. Εκείνη η ελπίδα έσβησε τώρα.

Κοιτάξτε τούτες τις παράξενες εκλογές μας. Τις διεκδικούν οκτώ κόμματα. Όμως, κανείς δεν πιστεύει σε κανένα από αυτά! Κολακεύουν τον λαό με μπόλικες υποσχέσεις. Και μετά τις εκλογές εκείνοι θα γίνουν κόλακες όσων εξέλεξαν!

Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης Κύπρου