The Saker.

Το μέγεθος της κρίσης στο Καζακστάν εξέπληξε πολλούς, συμπεριλαμβανομένου και εμένα. Μερικοί το έχουν συγκρίνει με το Euromaidan του Κιέβου, αλλά αυτή είναι μια πολύ κακή σύγκριση, έστω και μόνο επειδή το Euromaidan έλαβε χώρα σε μια πλατεία της πόλης, ενώ η βίαιη εξέγερση (για τέτοια πρόκειται ακριβώς!) στο Καζακστάν ξεκίνησε στις δυτικές περιοχές αλλά γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα (η οποία είναι τεράστια). Μόνο με το μέγεθος της εξέγερσης (περίπου 20.000 καλά οργανωμένοι και εκπαιδευμένοι μαχητές σε όλη τη χώρα) και την ακραία βία της (αστυνομικοί αποκεφαλίστηκαν!), είναι προφανές ότι δεν ήταν κάτι αυθόρμητο, αλλά κάτι προσεκτικά προετοιμασμένο, οργανωμένο και εκτελεσμένο.

Ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι αντάρτες επιτέθηκαν αμέσως σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς και τα αεροδρόμια, ενώ το υπόλοιπο πλήθος λεηλατούσε τους δρόμους και τα καταστήματα, δείχνει έναν βαθμό πολυπλοκότητας που ο Ed Luttwak θα είχε εγκρίνει!

Για μένα, μοιάζει πολύ περισσότερο με αυτό που συνέβη στη Συρία στις πόλεις Νταράα, Χομς, Χάμα, Χαλέπι, Δαμασκό και πολλές άλλες.

Πρέπει να παραδεχτώ ότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν επίσης «ουάου, πώς θα μπορούσαν οι υπηρεσίες πληροφοριών του Καζακστάν και της Ρωσίας να έχουν χάσει όλους τους δείκτες και τις προειδοποιήσεις ότι μια εξέγερση αυτού του μεγέθους ήταν προσεκτικά προετοιμασμένη και έτοιμη να εκραγεί;». Στη συνέχεια, μάθαμε ότι ο πρόεδρος Tokaev είχε απευθυνθεί στον Οργανισμό της Συνθήκης Συλλογικής Ασφαλείας (CSTO), ο οποίος ήταν μέχρι τώρα μια μάλλον ήπια οργάνωση, και το ίδιο βράδυ η Ρωσία ξεκίνησε μια αερογέφυρα για να φέρει δυνάμεις στο Καζακστάν, συμπεριλαμβανομένων των υπο-μονάδων της 45ης Ταξιαρχίας Ειδικών Δυνάμεων, της 98ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας φρουρών και της 31ης Ταξιαρχίας Αεροπορικών Επιθέσεων της Φρουράς. Τα ρωσικά στρατιωτικά μεταφορικά μέσα μετέφεραν επίσης μικρά αγήματα των ειδικών δυνάμεων της Αρμενίας, της Κιργιζίας και του Τατζικιστάν. Πιο ενδιαφέρον ακόμη, οι Λευκορώσοι έστειλαν επίσης μια ενισχυμένη ομάδα της επίλεκτης 103ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας τους (πρόκειται για τη περίφημη Αερομεταφερόμενη Μεραρχία Vitebsk, μια από τις καλύτερες σοβιετικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες). Δεδομένων των σημερινών εντάσεων με τη Δύση σχετικά με την Ουκρανία, η ταχύτητα με την οποία στάλθηκαν αυτές οι δυνάμεις στο Καζακστάν μου έδειξε ότι επρόκειτο σαφώς για μια προετοιμασμένη κίνηση.

Με άλλα λόγια, οι Ρώσοι προειδοποιήθηκαν τουλάχιστον εκ των προτέρων και ήταν απόλυτα προετοιμασμένοι. Εάν ισχύει αυτό, αμφιβάλλω αν είπαν κάτι στους συναδέλφους τους στον ΟΣΣΑ, ίσως με (πιθανώς;) εξαίρεση των Λευκορώσων.

Εντάξει, ας διερευνήσουμε τις συνέπειες των παραπάνω.

Αν το ήξεραν οι Ρώσοι, γιατί δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν αυτό που μόλις συνέβη;

Εδώ πρέπει πρώτα να επιστρέψουμε σε αυτό που συνέβη πρόσφατα στη Λευκορωσία.

Ο πρόεδρος Lukashenko είχε σχεδόν την ίδια εξωτερική πολιτική με τον πρόεδρο Tokaev: κάτι που αποκαλούν εξωτερική πολιτική «πολύ-κατευθύνσεων» που θα συνοψίσω ως εξής: αντλώντας όλη τη βοήθεια και τα χρήματα από τη Ρωσία, καταστέλλοντας παράλληλα τις φιλορωσικές δυνάμεις στο εσωτερικό της χώρας τους και προσπαθώντας να δείξουν στην Αγγλοσιωνιστική Αυτοκρατορία ότι μπορούν να αγοραστούν, για τη σωστή τιμή φυσικά, (αυτό κάνει και ο Βούτσιτς στη Σερβία αυτή τη στιγμή). Ας θυμηθούμε τώρα τι συνέβη στη Λευκορωσία.

Η Αυτοκρατορία και τα υποτελή κράτη της ΕΕ προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Λουκασένκο, ο οποίος δεν είχε καμία άλλη επιλογή παρά να στραφεί στη Ρωσία για βοήθεια και να επιβιώσει. Η Ρωσία, φυσικά δέχθηκε, αλλά μόνο σε αντάλλαγμα για την «καλή συμπεριφορά» του Λουκασένκο και την πλήρη εγκατάλειψη της εξωτερικής πολιτικής «πολύ-κατευθύνσεων» του. Ο Λουκασένκο κέρδισε, η αντιπολίτευση συντρίφτηκε  και η Ρωσία και η Λευκορωσία έχουν ήδη κάνει σημαντικά βήματα προς την ολοκλήρωση τους.

Τώρα ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να κατηγορήσουν τον Πούτιν (προσωπικά) ότι έχει «δείξει αδυναμία», ότι «άφησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ να ανατινάξουν τις χώρες της ρωσικής περιφέρειας», κλπ. Σε εκείνους που το πιστεύουν, ρωτώ μια απλή ερώτηση: συγκρίνετε τη Λευκορωσία πριν και μετά την εξέγερση. Συγκεκριμένα, από ρωσικής πλευράς, ήταν η Λευκορωσία πολύ-κατευθύνσεων προτιμότερη από τη σημερινή πλήρως ευθυγραμμισμένη Λευκορωσία ή όχι; Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, είναι απολύτως προφανής.

Ας εξετάσουμε τώρα την περίπτωση του Καζακστάν. Πρόκειται δυνητικά μια πολύ πιο επικίνδυνη χώρα για τη Ρωσία από τη Λευκορωσία: έχει τεράστια σύνορα (7600 χιλιόμετρα, ανοιχτά και ανυπεράσπιστα, το Καζακστάν είναι μέλος της Ευρασιατικής Οικονομικής Κοινότητας!), ένα ισχυρό παντουρκικό μυστικό δίκτυο (που υποστηρίζεται από την Τουρκία), ένα εξίσου ισχυρό τακφιρικό μυστικό δίκτυο (που υποστηρίζεται από διάφορους μη κρατικούς και ακόμη και κρατικούς παράγοντες της περιοχής), εθνικές εντάσεις μεταξύ των Καζάκων και της ρωσικής μειονότητας και πολύ σημαντικούς δεσμούς ασφαλείας με τη Ρωσία. Η κατάληψη της Λευκορωσίας από την Αυτοκρατορία θα ήταν ένα πολύ κακό γεγονός, αλλά η κατάληψη του Καζακστάν από την Αυτοκρατορία θα ήταν πολύ χειρότερη.

Ωστόσο, ως άμεση (και, κατά τη γνώμη μου, προβλέψιμη) συνέπεια της εξέγερσης, ο Τοκάεφ γνωρίζει τώρα ότι η μοίρα του εξαρτάται από τη Ρωσία, όπως και του Λουκασένκο. Είναι κακό ή καλό αποτέλεσμα για το Κρεμλίνο;

Θα προσθέσω ένα άλλο όνομα στη λίστα: τον Αρμένιο Πασινιάν, ο οποίος ήταν διαβόητος ρωσοφοβικός μέχρι την επίθεση των Αζέρων, και ο οποίος δεν είχε άλλη επιλογή από το να στραφεί στη Ρωσία για βοήθεια και, ειλικρινά, για να επιβιώσει. Αυτό συμβαίνει και με τον Ερντογάν, αλλά είναι ένας αχάριστος μπάσταρδος που δεν μπορεί ποτέ να εμπιστευθεί, ακόμη και για μικρά θέματα.

Θα θυμάστε όλους εκείνους τους ανόητους που φώναζαν urbi et orbi ότι ο ΟΣΣΑ ήταν άχρηστος, ότι οι Ρώσοι άφηναν τους Αζέρους να χτυπήσουν την Αρμενία χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα γι ‘αυτό; Μόλις η Ρωσία ενεπλάκη, ο πόλεμος σταμάτησε και τα «ανίκητα» Μπαϊρακτάρ σταμάτησαν να πετούν. Είναι καλό ή κακό αποτέλεσμα για τη Ρωσία;

Και τώρα, γλυκιά ειρωνεία, ο ίδιος Πασινιάν τυχαίνει να είναι ο επίσημος επικεφαλής του ΟΣΣΑ (του είδους Stoltenberg στην πραγματικότητα, ένας επίσημος εκπρόσωπος χωρίς πραγματική εξουσία) και έπρεπε να «διατάξει» (να ανακοινώσει, στην πραγματικότητα) την επιχείρηση του ΟΣΣΑ στο Καζακστάν.

Έτσι, έχουμε τον Lukashenko, τον Pashinian και τώρα τον Tokaev, όλους τους πρώην πολιτικούς πολλών-κατευσύνσεων  που εκλιπαρούν τη Ρωσία να τους βοηθήσει και λαμβάνουν αυτή τη βοήθεια, αλλά με το προφανές πολιτικό κόστος της εγκατάλειψης των παλαιών πολιτικών πολλών-κατευσύνσεων τους.

Δεν ξέρω τι σκέφτεστε, αλλά για μένα, είναι ένας θρίαμβος για τη Ρωσία: χωρίς καμία στρατιωτική επέμβαση ή «εισβολή» (με την οποία οι παιδαράδες της Δύσης που παρακολουθούν πάρα πολύ τηλεόραση φοβούνται τη νύχτα), ο Πούτιν έχει «σπάσει» τρεις διαβόητους πολλύ-κατευσυντές  και τους έκανε να γίνουν ευγενικοί, πιστοί και πολύ ευγνώμονες εταίροι (!) της Ρωσίας. Παρεμπιπτόντως, η Ρωσία έχει επίσης μια πολύ βαθιά «διείσδυση» σε όλους τους άλλους «σταν» των οποίων οι ηγέτες δεν είναι ηλίθιοι και οι οποίοι, σε αντίθεση με τους Δυτικούς δημοσιογράφους και  «ειδικούς», όλοι διαβάζουν ό, τι είναι γραμμένο στον τοίχο. Ο αντίκτυπος αυτού που μόλις συνέβη στο Καζακστάν θα αντηχήσει σε ολόκληρη την Κεντρική Ασία.

Σχετικά με την ίδια την επιχείρηση του ΟΣΣΑ. Καταρχάς, οι ρωσικές και λευκορωσικές δυνάμεις (περίπου 3000 Ρώσοι και 500 Λευκορώσοι): πρόκειται για πραγματικές δυνάμεις ελίτ, υψηλού επιπέδου, έμπειρες, επαγγελματικές, άριστα εκπαιδευμένες και εξαιρετικά εξοπλισμένες (τα άλλα αγήματα, μικρότερα, χρησιμεύουν περισσότερο ως «σκηνικό δημοσίων σχέσεων» παρά για οτιδήποτε άλλο). Επισήμως, η αποστολή τους είναι μόνο να προστατεύσουν τις κύριες επίσημες εγκαταστάσεις (καζακικές και ρωσικές), αλλά αυτές οι δυνάμεις θα ήταν υπεραρκετές για να φτιάξουν κιμά από οποιοδήποτε εκπαιδευμένο τακφιριστή, Δυτικό ή Τούρκο υπήκοο, ακόμα και αν ο αριθμός τους υπερβαίνει κατά πολύ τους περίπου 20.000 άνδρες. Και, στη χειρότερη περίπτωση, έτυχε αυτές οι δυνάμεις να ελέγχουν βασικά αεροδρόμια όπου οι Ρώσοι (και οι Λευκορώσοι) θα μπορούσαν να στείλουν ακόμη περισσότερες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον δύο ρωσικών αερομεταφερόμενων μεραρχιών. Θα ήταν μια δύναμη που τίποτα στην Κεντρική Ασία δεν θα μπορούσε καν να ονειρευτεί να αντιμετωπίσει. Πρέπει επίσης να αναφέρω ότι η Ρωσία διαθέτει μια σημαντική και στρατηγικά κρίσιμη στρατιωτική βάση στο Τατζικιστάν, η οποία εκπαιδεύεται εδώ και δεκαετίες για την καταπολέμηση των τρομοκρατών και των Τακφιριστών ανταρτών και που θα μπορούσε επίσης να υποστηρίξει οποιαδήποτε ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Κεντρική Ασία.

Συνεπώς, ο στόχος των δυνάμεων αυτών είναι ο εξής:

• Ανακούφιση της αστυνομίας και των στρατιωτικών δυνάμεων του Καζακστάν έτσι ώστε να μπορέσουν να καταστείλουν την εξέγερση (κάτι που το κάνουν)

• Να σταλεί ένα πολιτικό μήνυμα στις δυνάμεις ασφαλείας του Καζακστάν: διασφαλίζουμε την πλάτη σας, μην ανησυχείτε, κάντε τη δουλειά σας.

• Να σταλεί ένα πολιτικό μήνυμα στους αντάρτες: είτε θα καταθέσετε τα όπλα σας, είτε θα φύγετε στο εξωτερικό, είτε θα πεθάνετε (αυτό είχε δηλώσει ο Πούτιν στην Τσετσενία και τη Συρία, οπότε δεν είναι απειλές στον αέρα).

• Να σταλεί ένα πολιτικό μήνυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Τουρκία: ο Tokaev είναι άνθρωπός μας τώρα, τον χάσατε, αυτόν και τη χώρα του!

• Να σταλεί ένα πολιτικό μήνυμα σε όλη την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο: εάν η Ρωσία σας υποστηρίζει, θα παραμείνετε στην εξουσία ακόμα και αν οι ηλίθιοι της CIA / NED / κλπ προσπαθούν να σας φέρουν επανάσταση.

• Να σταλεί ένα άλλο μήνυμα σε ανθρώπους όπως ο Ερντογάν ή ο Βούτσιτς: όλη αυτή η πολιτική πολλαπλών-κατευθύνσεων θα τελειώσει πολύ άσχημα για εσάς, χρησιμοποιήστε το κεφάλι σας πριν να είναι πολύ αργά (για εσάς, όχι για εμάς – εμείς είμαστε μια χαρά ούτως ή άλλως!).

Ορισμένοι έχουν προτείνει ότι η χρονική στιγμή της εξέγερσης στο Καζακστάν ήταν ένα είδος προσπάθειας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να «βλάψουν» τη Ρωσία στο «νευραλγικό της κέντρο» και να της δείξουν ότι πρέπει να εγκαταλείψει το τελεσίγραφο της προς τη Δύση (οι διαπραγματεύσεις υποτίθεται ότι θα ξεκινήσουν αύριο, σε κλίμα γενικής απαισιοδοξίας). Δεν έχω καμία πληροφορία από το Λάνγκλεϊ ή τη Μονς, αλλά αν ήταν το αμερικανικό σχέδιο, τότε όλο αυτό το σχέδιο όχι μόνο κατέρρευσε, αλλά γύρισε μπούμερανγκ.

Θυμηθείτε, το επιχείρημα PSYOP ήταν ότι ο Πούτιν είναι είτε ηλίθιος, είτε αδύναμος, είτε πουλήθηκε στη Δύση. Ωστόσο, αν εξετάσουμε τα πράγματα «πριν και μετά»,βλέπουμε ότι αν η Δύση έχει «σχεδόν»  (ή τουλάχιστον έτσι νομίζει) «αποκτήσει» τη Λευκορωσία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και, τώρα, το Καζακστάν, η πραγματικότητα είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι οι ναρκισσιστές μεγαλομανείς που διοικούν τη Δύση χόρεψαν βαλς με αυτοπεποίθηση σε μια προσεκτικά στημένη ρωσική παγίδα η οποία, μακριά από το να δώσει στην Αυτοκρατορία τον έλεγχο των χωρών που «σχεδόν» απέκτησε, τους έκανε να τις χάσουν για το προβλέψιμο μέλλον.

Μπορείτε να φανταστείτε το επίπεδο της οργής και της αβοήθητης απογοήτευσης στο Langley και το Mons όταν κοιτάζουν αυτά τα είδη εικόνων: oy veh!!

Φυσικά, η αγγλοσιωνιστική μηχανή προπαγάνδας και τα άμυαλα τρολ (πληρωμένα ή όχι) που επαναλαμβάνουν αυτές τις ανοησίες δεν θα πουν λέξη για όλα αυτά, αλλά χρησιμοποιείστε την κοινή λογική, χρησιμοποιείστε  την αρχή «πριν και μετά» και εξάγετε τα δικά σας συμπεράσματα.

Κοινή ενημέρωση από τον Διοικητή των Συλλογικών Ειρηνευτικών Δυνάμεων του ΟΣΣΑ στη Δημοκρατία του Καζακστάν, ο συνταγματάρχης στρατηγός Αντρέι Σερντγιούκοφ, Διοικητής των Ρωσικών Αερομεταφερόμενων Δυνάμεων, και ο υφυπουργός Άμυνας της Δημοκρατίας του Καζακστάν, υποστράτηγος Σουλτάν Γκαμαλετίνοφ.

Μιλώντας για συμπεράσματα, τι να πούμε για όλους εκείνους που ισχυρίστηκαν ότι ο ΟΣΣΑ είναι ένα χωρίς δόντια αντίγραφο του ΝΑΤΟ που δεν μπορεί να κάνει τίποτα; Τον βρίσκουν ακόμα φαφούτο σήμερα;

Πώς συγκρίνεται με το ΝΑΤΟ, όχι στα χαρτιά, αλλά από την άποψη της ικανότητας των πολεμικών επιχειρήσεων;

Η Δύση ήθελε να μετατρέψει το Καζακστάν σε «Ρωσικό Αφγανιστάν» (ίδιο σχέδιο για την Ουκρανία, παρεμπιπτόντως). Η Τουρκία ήθελε να μετατρέψει το Καζακστάν σε υποτελές κράτος που να κυβερνάται από την Τουρκία. Οι Τακφιριστές ήθελαν να μετατρέψουν το Καζακστάν σε ένα είδος εμιράτου.

Κατά τη γνώμη σας, πώς αξιολογείτε την αποτελεσματικότητα μιας συλλογικής συνθήκης ασφαλείας που μπορεί να ανατρέψει όλα αυτά τα σχέδια με μια δύναμη στο μέγεθος μιας ταξιαρχίας και σε λίγες μόνο ημέρες;

Ένα τελευταίο πράγμα: υπάρχει και κάτι άλλο που το Καζακστάν και η Συρία έχουν κοινό: υπήρχαν ΠΟΛΛΟΙ πράκτορες της CIA/MI6/Mossad/κλπ γύρω από τον Ασάντ, γεγονός το οποίο έγινε ορατό από τον αριθμό των ανώτερων Σύρων αξιωματούχων που υποστήριξαν την εξέγερση, ή ακόμη και την ηγήθηκαν. Οι περισσότεροι στη συνέχεια κατέφυγαν στη Δύση, μερικοί σκοτώθηκαν. Αλλά γεγονός είναι ότι η δομή εξουσίας στη Συρία ήταν αρκετά σάπια. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για το Καζακστάν, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια εκκαθάριση, με τον πολύ ισχυρό επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας (και πρώην πρωθυπουργό!) όχι μόνο να υποβιβάζεται, αλλά και να έχει συλληφθεί για εσχάτη προδοσία!

Είναι σαφές ότι οι SVR/FSB/GRU θα έχει πλέον την ελευθερία να «καθαρίσει» με τον ίδιο τρόπο που οι Ρώσοι «καθάρισαν» γύρω από τον Λουκασένκο και τον Άσαντ (στην προκειμένη περίπτωση με τη βοήθεια του Ιράν): διακριτικά και πολύ αποτελεσματικά,

Και πάλι, ακούω τα υστερικά και απελπισμένα βογκητά του Λάνγκλεϊ και της Μονς. Αυτό συμβαίνει όταν πιστεύεις στη δική σου ηλίθια προπαγάνδα!

Όσο για εκείνους που πίστεψαν αυτή την ηλίθια ιστορία του PSYOP «ο Πούτιν χάνει χώρες σε όλο το χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης», αισθάνονται πιθανότατα πολύ ηλίθιοι αυτή τη στιγμή, αλλά ποτέ δεν θα το παραδεχτούν. Μιλώντας για ηλιθιότητα,

Όχι, ο Πούτιν ΔΕΝ προσπαθεί, επαναλαμβάνω, ΔΕΝ προσπαθεί να «αναδημιουργήσει» τη Σοβιετική Ένωση. Και ενώ αυτή η μέτρια μη οντότητα που είναι ο Blinken προειδοποιεί ότι οι Ρώσοι είναι «δύσκολο να βγουν από το σπίτι σας όταν έχουν εισέλθει» (από έναν υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, αυτό είναι τόσο ξεκαρδιστικό όσο και ένα νέο, ακόμη υψηλότερο, επίπεδο απόλυτης υποκρισίας), η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες δυνάμεις του ΟΣΣΑ θα φύγουν πολύ σύντομα, μόνο και μόνο επειδή δεν θα είναι πλέον απαραίτητο να κρατούνται στο Καζακστάν. Για ποιο λόγο; Είναι απλό: οι σκληρά εκπαιδευμένοι τρομοκράτες και αντάρτες σύντομα θα πεθάνουν όλοι, οι πλιατσικολόγοι ταραξίες θα φύγουν από τους δρόμους ελπίζοντας να μην τους επισκεφθεί η NSC (Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας) ή η αστυνομία του Καζακστάν, οι προδότες στην εξουσία θα εγκαταλείψουν τη χώρα για την ΕΕ ή θα φυλακιστούν, και ο στρατός και οι δυνάμεις ασφαλείας του Καζακστάν θα ανακτήσουν τον έλεγχο της χώρας και θα διατηρήσουν την τάξη.
Γιατί να μείνουν οι Ρώσοι αλεξιπτωτιστές και οι ειδικές δυνάμεις;

Περαιτέρω, η Ρωσία δεν χρειάζεται ή επιθυμεί να εισβάλει ή, πόσο μάλλον να διαχειριστεί, φτωχές, ως επί το πλείστον δυσλειτουργικές χώρες με σημαντικά κοινωνικά προβλήματα και πολύ λίγα πραγματικά οφέλη να προσφέρουν στη Ρωσία. Και τώρα που ο Λουκασένκο, ο Πασίνιαν και ο Τοκάεφ γνωρίζουν ότι εξαρτώνται από την καλή θέληση του Κρεμλίνου, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι θα «συμπεριφέρονται» με λογικό τρόπο. Φυσικά, θα παραμείνουν ως επί το πλείστον διεφθαρμένα κράτη, με νεποτισμό, φυλετικές διασυνδέσεις και θρησκευτικό εξτρεμισμό, αλλά όσο δεν αποτελούν απειλή για α) τη ρωσική μειονότητα σε αυτά τα κράτη και 2) τα συμφέροντα της ρωσικής εθνικής ασφάλειας, το Κρεμλίνο δεν θα τα μικρο-διαχειριστεί. Αλλά με την πρώτη ένδειξη αναβίωσης των «πολλαπλών κατευσύνθεων» (ίσως εμπνευσμένης από τις πολλές δυτικές εταιρίες που εργάζονται στο Καζακστάν), οι καρέκλες στις οποίες κάθονται επί του παρόντος αυτοί οι ηγέτες θα αρχίσουν αμέσως να τρέμουν αρκετά σκληρά και θα ξέρουν ποιον να καλέσουν για να το σταματήσουν.

Μιλώντας για αδύναμους «ηλίθιους» που «έχασαν» χώρες σε όφελος της Αυτοκρατορία, θα μπορούσε κάποιος να κάνει ένας κατάλογος με τις χώρες που η Αυτοκρατορία πραγματικά πήρε από τη Ρωσία (ή οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο) και κατάφερε να κρατήσει; Τη Συρία; Τη Λιβύη; Το Αφγανιστάν; Ή μήπως το Ιράκ ίσως; Την Υεμένη; Και αυτό, παρά τη δήλωση «Η Αποστολή ολοκληρώθηκε»  από έναν «θριαμβευτή» Αμερικανό πρόεδρο.

Λοιπόν, τα τρία κράτη της Βαλτικής. Πολύ καλά! Ο Κάπτεν Αμέρικα κέρδισε ξανά όπως στη Γρανάδα!

Ακούω τις φωνές που φωνάζουν «Ουκρανία! Τι θα γίνει με την Ουκρανία;». Λοιπόν, τι γίνεται με την Ουκρανία;

Υπάρχει ένα ρωσικό ρητό (цыплят по осени считают) που μπορεί να μεταφραστεί χονδρικά ως «μην μετράτε τα κοτόπουλα σας μέχρι να εκκολαφθούν». Επί του παρόντος, ΚΑΝΕΊΣ δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα τι θα συμβεί με την Ουκρανία στο μέλλον. Όχι μόνο η Ουκρανία έχει γίνει μια χώρα 404, μια σκατένια, αποβιομηχάνιση  χώρα, αλλά τώρα κυβερνάται από μια ολόκληρη τάξη (με τη μαρξιστική έννοια) Ναζί που, προφανώς, κανείς δεν έχει τη θέληση ή την ικανότητα να αποναζιποιήσει  (η Ρωσία θα μπορούσε, αλλά δεν έχει απολύτως κανένα κίνητρο να το κάνει, όσον αφορά τις ΗΠΑ / ΝΑΤΟ, ΛΟΛ!!). Ακόμη και αν η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποδεχθούν κάποιο είδος ουδετερότητας για την Ουκρανία, δεν θα εξαλειφτεί ούτε ένας Ναζί από την εξουσία και, αντίθετα, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια ακόμη μεγαλύτερη διάλυση της χώρας (κάτι που, κατά τη γνώμη μου, θα συμβεί τελικά ούτως ή άλλως, αλλά πολύ αργά και πολύ οδυνηρά).

Το μόνο κοινό που έχουν η Ουκρανία και το Καζακστάν είναι ότι πρόκειται για δύο χώρες που εφευρέθηκαν από τους εξοργισμένους ρωσοφοβικούς μπολσεβίκους: όχι μόνο τα σημερινά σύνορά τους δεν έχουν κανένα νόημα (και εννοώ ότι δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα), αλλά αυτά τα σύνορα ενώνουν εντελώς διαφορετικές περιοχές και εθνοτικές ομάδες κάτω από μια εντελώς τεχνητή πολιτική «στέγη». Η μεγάλη διαφορά είναι, φυσικά, ότι οι ηγέτες του Ukie, όλοι τους, ήταν, και εξακολουθούν να είναι, απείρως χειρότεροι από ό, τι ήταν ποτέ ο Nazarbaev ή ο Tokaev. Επιπλέον, ο ουκρανικός εθνικισμός είναι ο πιο μισητός και τρελός στον πλανήτη, δεν μπορούν παρά μόνο να συγκριθούν μόνο με το Hutu Interahamwe της Ρουάντα. Ναι, υπάρχει πράγματι μια εθνικιστική τάση στη καζακική  κοινωνία (που τρέφεται με αγάπη και τροφοδοτείται από τη Δύση για δεκαετίες), αλλά σε σύγκριση με τους ΟυκροΝαζί, είναι μαλακοί και διανοητικά υγιείς ανθρωπιστές. Από την προσωπική μου, και συνεπώς υποκειμενική, εμπειρία, οι Καζάκοι και οι Ρώσοι τα πάνε πολύ καλύτερα από τους Ουκρανούς και τους Ρώσους.

Το «νοικοκύρεμα» α-λα-λευκορωσικά στο Καζακστάν έχει ήδη ξεκινήσει!

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, θα χρειαστούν δεκαετίες για την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανία, και ένας Θεός ξέρει μόνο ποιος θα την κάνει και ποιος μπορεί να την κάνει (σίγουρα ΌΧΙ η Ρωσία!), ενώ οι Καζάκοι αντάρτες έχουν ήδη πεθάνει, σε μεγάλο αριθμό (αρκετές χιλιάδες σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες), από τις δυνάμεις ασφαλείας του Καζακστάν. Όσο για τους ολιγάρχες του Καζακστάν και τους αξιωματούχους που τους βοήθησαν, είτε πέθαναν, είτε στη φυλακή, είτε ήδη στο εξωτερικό.

Ας μην ξεχνάμε την Κίνα; Είναι ένας πολύ σημαντικός παίκτης στο Καζακστάν. Σε κάποιο βαθμό, η Κίνα και η Ρωσία είναι οικονομικοί και ακόμη και πολιτικοί ανταγωνιστές στο Καζακστάν, αλλά η Κίνα δεν μπορεί να επιτρέψει την ανάληψη του Καζακστάν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τους Τακφιριστές ή τους Παντούρκους. Οι Κινέζοι δεν έχουν (ακόμα) κάμψει τους στρατιωτικούς τους μύες, αλλά θα μπορούσαν να το κάνουν, και μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι θα χρησιμοποιήσουν τους (τεράστιους) οικονομικούς μυς τους για να αποτρέψουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα.

Έτσι, ενώ η δυστυχής Ουκρανία έχει την Πολωνία ως γείτονά της, το Καζακστάν έχει τη Ρωσία και την Κίνα που είναι απολύτως αποφασισμένες να μην επιτρέψουν σε καμία εχθρική δύναμη (αντι-κινεζική ή αντιρωσική, είναι οι ίδιες δυνάμεις) να φέρει επανάσταση στο Καζακστάν και να το μετατρέψει στο είδος της εφιαλτικής ποντικότρυπας στην οποία η Αυτοκρατορία έχει μεταμορφώσει τόσες πολλές χώρες, από την κατεχόμενη από τις ΗΠΑ ΕΕ έως την κατεχόμενη από τους Ναζί Ουκρανία (πριν τις χάσει ούτως ή άλλως!).

Το συμπέρασμα για την Ουκρανία είναι το εξής: ας περιμένουμε να δούμε τι είδους κοτόπουλα θα εκκολαφθούν μακροπρόθεσμα τα αυγά Ukies και αν το τελικό αποτέλεσμα θα είναι χειρότερο ή καλύτερο για τη Ρωσία. Και με το «αποτέλεσμα» δεν αναφέρομαι στις θορυβώδεις δηλώσεις των δυτικών πολιτικών και των ομιλούντων επικεφαλής του κουτιού των ηλίθιων, αλλά στα πραγματικά αποτελέσματα, τα οποία, σε αυτού του είδους την κατάσταση, μπορεί να χρειαστούν μήνες, ακόμη και χρόνια, πριν γίνουν πλήρως εμφανή. (Γνωρίζω ότι εκείνοι που πιστεύουν ακράδαντα ότι «ο Πούτιν είναι αδύναμος»  θα αγνοήσουν τις συμβουλές μου, τα γεγονότα ή τη λογική μου, αλλά απευθύνω κυρίως αυτές τις προτάσεις σε όσους ακούν αυτή την αφήγηση και θέλουν να μάθουν μόνοι τους αν είναι αλήθεια ή ψευδής.)

Συμπέρασμα

 Αυτό που μόλις συνέβη στο Καζακστάν ήταν ταυτόχρονα μια μεγάλης κλίμακας εξέγερση που εξαπέλυσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες ΚΑΙ μια απόπειρα πραξικοπήματος. Υπάρχουν συντριπτικές αποδείξεις ότι οι Ρώσοι γνώριζαν τι ερχόταν και ότι επέτρεψαν να επιδεινωθεί το χάος σε σημείο να αφήσουν στον Τοκάεφ μόνο μία δυνατή επιλογή: να ζητήσουν επέμβαση του ΟΣΣΑ. Η ακραία ταχύτητα της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης αιφνιδίασε τους πάντες και κανένα από τα μέρη που συμμετείχαν σε αυτή την εξέγερση + πραξικόπημα (των Ηνωμένων Πολιτειών, Τακφιριστών και Τούρκων) δεν είχε τον χρόνο να αντιδράσει για να αποτρέψει την ταχεία ανάπτυξη δυνάμεων (εξαιρετικά) ικανών για μάχη, οι οποίες στη συνέχεια επέτρεψαν στις στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις του Καζακστάν να ανασυνταχτούν και να προχωρήσουν σε επίθεση. Το γεγονός ότι ο Πασινιάν  «διέταξε»  αυτήν την επιχείρηση του ΟΣΣΑ ήταν ένα όμορφο κερασάκι στην τούρτα, καρμικό!

Συνολικά, δεν είναι παρά μόνο το τελευταίο από μια σειρά κατακλυσμιαίων αποτυχιών των ηγετών της (ήδη νεκρής) Αγγλοσιωνιστικής Αυτοκρατορίας και των Ηνωμένων Πολιτειών (εξίσου νεκρών) για να κάνουν πραγματικά κάτι, ό τι να είναι. Στην αντιπαράθεση μεταξύ του δυτικού λόγου και της ρωσικής στρατιωτικής δράσης, η τελευταία επικράτησε για άλλη μια φορά.

Αύριο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προσπαθήσουν να τρομάξουν τη Ρωσία μιλώντας για «διαβολικές κυρώσεις». Καλή τους τύχη!

πηγή: http://thesaker.is
μετάφραση Wayan, διορθώθηκε από τον Hervé μέσω https://lesakerfrancophone.fr

Qui a perdu le Kazakhstan et au profit de qui ? (reseauinternational.net)