Ο Γιώργος Κολοκασίδης μιλάει για την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας

Το τοπίο είναι ακόμα ομιχλώδες όσον αφορά στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2023 στην Κύπρο. Μετά από δέκα χρόνια διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη, νέοι και παλιοί παίχτες διεκδικούν την προεδρία, με τον κυβερνώντα Δημοκρατικό Συναγερμό να έχει τον πρώτο λόγο. Ο ΔΗΣΥ αποφάσισε να κατέλθει στις εκλογές με υποψήφιο τον ηγέτη του, Αβέρωφ Νεοφύτου, την κατάσταση όμως περιπλέκει το ενδιαφέρον του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος παραιτήθηκε στις αρχές αυτής της εβδομάδας. Αμφότεροι παρόμοιας ιδεολογίας στο Κυπριακό, αναμένουν και το τι θα πράξει το αντιπολιτευόμενο ΑΚΕΛ, που φαίνεται να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Επίσημα υποψήφιος είναι ο πρώην αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΚΟ, νομικός Γιώργος Κολοκασίδης, ο οποίος εξήγγειλε τις προθέσεις του στις 16 Δεκεμβρίου 2021, σε μια κατάμεστη αίθουσα στη Λευκωσία. Με σταθερές, καθημερινές παρεμβάσεις τα τελευταία χρόνια, ο κ. Κολοκασίδης θέτει εαυτόν ενώπιον του κυπριακού Ελληνισμού, εκπροσωπώντας μια συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία και όντας ο μόνος –προς το παρόν- αντιδιζωνικός υποψήφιος. Δηλώνει έτοιμος να αγωνιστεί για να πατάξει τη διαφθορά στο εσωτερικό πολιτικό σύστημα και θέτει στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων του τον κοινό αγώνα Ελλάδος-Κύπρου. Μιλά στη «Ρήξη» για την επερχόμενη σύγκρουση των δύο κόσμων.

Την συνέντευξη πήρε ο Αλέκος Μιχαηλίδης για την Ρήξη (φ. 174)

Κύριε Κολοκασίδη, το Κυπριακό βρίσκεται σε μετέωρο βήμα. Η Τουρκία ξεδιπλώνει την πολιτική της για επιβολή λύσης δύο κρατών, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν δείχνει να έχει απάντηση και τα κυπριακά πολιτικά κόμματα δείχνουν προσκολλημένα στην τακτική των διαπραγματεύσεων υπό εκβιασμό. Ο κύβος ερρίφθη; Ήρθε η ώρα να μετουσιωθεί σε πρόταση εξουσίας η ξεκάθαρη απόρριψη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας; Κι αν ναι, με τι θα το αντιπαραβάλετε;

Για να είμαστε ακριβείς, η Τουρκία δεν πιστεύω ότι προωθεί λύση δύο κρατών. Για έναν πολύ απλό λόγο. Τα κατεχόμενα τα θεωρεί ήδη δικά της. Συνεπώς τα δύο κράτη συνιστούν για την Τουρκία ένα πισωγύρισμα στην εξυπηρέτηση των εθνικών της συμφερόντων. Η ιδανική λύση για την Τουρκία είναι ένα δυσλειτουργικό και υποτελές κράτος, το οποίο να λειτουργεί υπό τουρκική κηδεμονία εφ’ ολοκλήρου της νήσου. Αυτό το ανάπηρο κράτος θα ήταν το αναπόδραστο αποτέλεσμα της εφαρμογής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Και ναι. Ήρθε η ώρα για ξεκάθαρη απόρριψη της ΔΔΟ. Όχι μόνο διότι εμπεριέχει τα τερατώδη διζωνικά – δικοινοτικά στοιχεία που έχει, όπως την εκ περιτροπής προεδρία, την πρόβλεψη για μία τουρκική ψήφο για λήψη απόφασης σε κάθε σώμα, τη διχοτόμηση επί του εδάφους, τη μη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των προσφύγων κλπ. Ήρθε η ώρα και για έναν πολύ απλό, πρακτικό λόγο. Είμαστε τόσο κοντά σε επίλυση των εναπομεινάντων θεμάτων, είμαστε, με άλλα λόγια, τόσο κοντά σε λύση, που τώρα είναι η ώρα να το πούμε αν διαφωνούμε. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε σε μια κάκιστη λύση. Σε μια τέτοια κίνηση μας βοηθά και η γενική τουρκική παραβατικότητα, η οποία έχει δημιουργήσει εχθρούς παντού.

Συμφωνείτε με την εκτίμηση ότι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα είναι εν πολλοίς χρεοκοπημένα, ειδικά στα του εθνικού ζητήματος; Είστε ανοιχτός σε συμμαχίες και συνεργασίες για τις προεδρικές εκλογές του 2023; Κι αν ναι, προτίθεστε να βάλετε νερό στο κρασί σας;
Θεωρώ ότι γενικά το κομματικό σύστημα όπως λειτουργεί έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Η αχαλίνωτη διαφθορά και η αναξιοκρατία έχουν μετατρέψει τη δημοκρατία μας, από πολιτειακή έκφραση της βούλησης των πολιτών, σε άθυρμα του κάθε τυχάρπαστου με βαθιά τσέπη. Αυτό αφορά το κομματικό σύστημα στο σύνολό του. Τα δύο μεγάλα κόμματα, ειδικά στο εθνικό, χρεώνονται με μια σειρά από παραχωρήσεις οι οποίες έχουν εγκλωβίσει την Κύπρο στην προοπτική μιας καταστροφικής λύσης. Αυτά τα ζητήματα δηλαδή της κάθαρσης της δημόσιας ζωής και του κυπριακού θεωρώ κρίσιμα και επ’ αυτού δεν προτίθεμαι να βάλω νερό στο κρασί μου. Θα ήμουν δεκτός σε στήριξη της υποψηφιότητάς μου εφόσον αυτή δεν διακυβεύει ούτε κατ’ ελάχιστον τα κρίσιμα αυτά ζητήματα.

Η Κύπρος πάσχει επίσης από τα «παραλειπόμενα» ενός διεφθαρμένου κομματικού συστήματος, που προσβάλλει τόσο το εσωτερικό πολιτικό πεδίο όσο και τους θεσμούς. Είναι, άραγε, η διαφθορά και η διαπλοκή θεμελιώδη στοιχεία της Κυπριακής Δημοκρατίας; Πώς θα την απαλλάξετε από αυτά;
Θεμελιώδη ή και εγγενή στοιχεία εν ευρεία έννοια της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι. Γιατί αν ήταν, τότε δεν θα ήταν Δημοκρατία. Όντως όμως είναι προϊόντα ενός πεπαλαιωμένου και άκαμπτου δοτού συντάγματος το οποίο εκπονήθηκε από τους ξένους με κύρια ανησυχία μια προαποφασισμένη τεχνητή ισορροπία μεταξύ των κοινοτήτων και όχι την πολιτειακή ισορροπία μεταξύ των θεσμών. Αυτό βεβαίως μπορεί να αλλάξει. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, υπάρχουν τρία σκέλη στην αποκατάσταση του κράτους δικαίου. Το πρώτο σκέλος είναι η κάθαρση και η τιμωρία ενόχων για παρελθόντα φαινόμενα διαφθοράς. Το δεύτερο σκέλος αφορά την καθίδρυση θεσμικών ελέγχων και αντιβάρων, όπως είναι η ίδρυση ανεξάρτητης Αρχής κατά της διαφθοράς με εχέγγυα ανεξαρτησίας και ευρείες ανακριτικές εξουσίες. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο η εκτελεστική εξουσία να ελέγχει από μόνη της όλη τη διαδικασία εφαρμογής των νόμων. Το τρίτο σκέλος είναι η ενθάρρυνση του πολίτη για περισσότερη ευθεία συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα. Η καθιέρωση του δημοψηφισματικού θεσμού υπό συγκεκριμένους όρους, αλλά και η καθιέρωση πλαισίου λειτουργίας Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, το οποίο να ενθαρρύνει τον πολιτικό ακτιβισμό εκτός κομματικής κονίστρας.

Στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό, γίνονται φοβερές συζητήσεις για την ταυτότητα, τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό, τις ιθαγένειες, τη συνείδηση. Πού στέκει, αναφορικά με αυτά, η δική σας υποψηφιότητα; Πώς επηρεάζουν αυτά την Παιδεία και τον Πολιτισμό της Κύπρου;
Κατ’ αρχάς να ξεχωρίσουμε την ιθαγένεια από την εθνική ταυτότητα. Η ιθαγένεια είναι ιδιότητα η οποία απονέμεται από την πολιτεία. Η εθνική ταυτότητα απονέμεται από την ιστορία. Η πρώτη συναρτάται και με την άσκηση ατομικής βούλησης. Η δεύτερη δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά είναι δημιούργημα της διαχρονίας. Η διάκριση είναι ιδιαίτερα σημαντική στην Κύπρο, όπου η κυπριακή μας ιθαγένεια συνυπάρχει με την ελληνική μας ταυτότητα. Η φαινομενική αυτή ασυμβατότητα αφήνει περιθώριο σε κάποιους επιτήδειους να προωθούν, με τη βοήθεια ξένων, μια διαδικασία κυπριοποίησης. Θεωρούν ότι διά του αφελληνισμού των Ελλήνων της Κύπρου θα επιλυθεί ευκολότερα το κυπριακό πρόβλημα. Αυτό όμως είναι μια φενάκη, γιατί καμία λύση δεν μπορεί να σταθεί αν στηρίζεται στην εθνική αλλοτρίωση. Αργά ή γρήγορα η ιστορία θα εκδικηθεί. Ούτε βεβαίως και το πρόβλημα της Κύπρου είναι οι εθνικές ταυτότητες των κατοίκων της. Συνεπώς και η παιδεία μας μπορεί και πρέπει να παραμείνει ελληνική. Είναι πεποίθησή μου ότι αυτός ο σεβασμός της ημέτερης ταυτότητας είναι και ακρογωνιαίος λίθος προς τον σεβασμό έτερων πολιτισμών.

Και κάτι τελευταίο, προς τους Ελλαδίτες αναγνώστες. Είναι σημαντική η σχέση, η συμπόρευση Ελλάδας-Κύπρου για την υποψηφιότητά σας και τα ζητήματα που απασχολούν τον Ελληνισμό (εξωτερική πολιτική, άμυνα, εθνικά ζητήματα, παιδεία, πολιτισμός, περιβάλλον κ.α.);
Η συμπόρευση Ελλάδας – Κύπρου σε όλο το φάσμα είναι απαραίτητη. Αν η ιστορία καθορίζει την ταυτότητα, η ταυτότητα στη συνέχεια καθορίζει και την πολιτική. Ως αποτέλεσμα, η πολιτική συμπόρευση των δύο χωρών δεν είναι τίποτα άλλο από το φυσικό αποτέλεσμα του κοινού πολιτισμού. Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο και συμφέρον να αναλώνει πόρους και προσπάθεια για την προστασία ομοεθνών της, όπου και αν αυτοί ευρίσκονται. Είναι μέρος του πλούτου της και των ερεισμάτων της. Από πλευράς των Κυπρίων Ελλήνων, η στήριξη της Ελλάδας είναι απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης απέναντι στην τουρκική επιβουλή. Σε γεωπολιτικό επίπεδο, ούτως ή άλλως, η Τουρκία δεν ξεχωρίζει Ελλάδα και Κύπρο. Τις αντιμετωπίζει ενιαία και μέσα από ένα ιστορικό πρίσμα. Αν η Τουρκία πετύχει τον καταποντισμό των Ελλήνων της Κύπρου, ουσιαστικά θα έχει ανοίξει τον δρόμο στη διεκδίκηση τόσο του Αιγαίου όσο και της Θράκης.

Πηγή: Άρδην – Ρήξη