Πάνω στα κοινά συμφέρονται πρέπει να χτίζονται οι συμμαχίες, για να είναι ισχυρές

Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή

Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας, γνωστή και ως πολιτική εξωτερικών σχέσεων ή εξωτερικών υποθέσεων, αποτελείται από στρατηγικές συμφερόντων που επιλέγει για να διαφυλάξει τα εθνικά της συμφέροντα και να επιτύχει στόχους στο περιβάλλον των διεθνών σχέσεών της.

Οι προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται στρατηγικά για να αλληλεπιδράσουν με άλλες χώρες. Η μελέτη τέτοιων στρατηγικών ονομάζεται ανάλυση εξωτερικής πολιτικής. Τον τελευταίο καιρό, λόγω του βαθύτερου βαθμού της παγκοσμιοποίησης και των διακρατικών δραστηριοτήτων, τα πράγματα στις σχέσεις των κρατών έχουν περιπλεχθεί σε σημείο που οι συμμαχίες που αναπτύσσονται να κρύβουν πολλές εκπλήξεις και να είναι εύθραυστες, ευμετάβλητες και απρόσμενες. Οι χθεσινές φιλίες εύκολα μετατρέπονται σε ανελέητες συγκρούσεις και το αντίθετο. Τρανό παράδειγμα οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ισραήλ.

Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρείται κανείς και φυσικά δεν εξαιρείται ούτε και η χώρα μας. Τα τελευταία λίγα χρόνια οι σχέσεις της πατρίδας μας (Ελλάδας και Κύπρου) με τους παραδοσιακούς μας «συμμάχους» φαίνεται να έχουν βελτιωθεί σημαντικά, κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί οι «σύμμαχοι» αντελήφθησαν ή μετάνιωσαν για τα πολλά δεινά που επισώρευσε στον Ελληνισμό η εχθρική τους πολιτική. Ανοικτές είναι ακόμη οι πληγές από την προδοσία του 1974, που συντελέσθηκε με άμεση αμερικανική συνδρομή. Αμερικανοί και Άγγλοι ενίσχυαν τις δυνάμεις εισβολής, Αμερικανοί και Άγγλοι συντηρούν την κατοχή με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Και Αμερικανοί και Άγγλοι είναι αυτοί που, ακόμη και σήμερα, προσπαθούν να επιβάλουν φιλοτουρκική λύση στο Κυπριακό. Λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας! Λύση συγκεκαλυμμένης διχοτόμησης, δηλαδή.

Ενδεχομένως να σκεφτείτε τι είναι αυτό που με κάνει, σε μια φαινομενικά καλή εποχή στις συμμαχικές μας σχέσεις, να τα βάζω με τους όψιμους-άσπονδους «φίλους» μας. Ας δούμε λοιπόν λίγο πιο ψυχρά και ψύχραιμα τα γεγονότα. Ναι, οι Αμερικανοί ενίσχυσαν και αναβάθμισαν τις βάσεις τους στην πατρίδα μας και ασκούνται από κοινού με τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Και άρση εμπάργκο όπλων από Η.Π.Α. για την Κύπρο έχουμε (οι Αμερικανοί απαγόρευαν σε ένα ημικατεχόμενο κράτος να αγοράζει δικά τους όπλα!). Και όμορφα λόγια λένε και πολλές υποσχέσεις δίνουν.

Ωστόσο, καθώς φαίνεται, οι παλιοί έρωτες δεν σβήνουν έτσι εύκολα! Μόλις προχθές μάθαμε για το non paper που οι Αμερικανοί απέστειλαν στις εμπλεκόμενες χώρες (Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ), με το οποίο εν πολλοίς γνωστοποίησαν πως δεν στηρίζουν το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed! Γιατί, άραγε; Μα για να ικανοποιήσουν την Άγκυρα φυσικά! Οι Αμερικανοί επικαλέσθηκαν τρεις λόγους για την εγκατάλειψη της στήριξης του έργου: Την προστασία του περιβάλλοντος (εδώ πραγματικά γελάμε, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου οφείλονται σε ποσοστό 20% στους Αμερικανούς), την έλλειψη εμπορικής βιωσιμότητας (οι Αμερικανοί δεν έχουν καμιά οικονομική εμπλοκή με το έργο) και τη δημιουργία εντάσεων στην περιοχή, κάτι που ασφαλώς παραπέμπει στις απειλές της Άγκυρας!

Ας μην είμαστε αφελείς. Η στάση Μπάιντεν δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι υποσχέθηκε προεκλογικά. Η Τουρκία ήταν παρούσα στον πόλεμο της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν. Η Τουρκία είναι παρούσα στη Λιβύη, στη Συρία, στα Σκόπια (στα οποία οι Αμερικανοί «σύμμαχοί» μας δώρισαν τη μισή Μακεδονία), στην Αλβανία. Η Τουρκία είναι παντού, χωρίς κανένας να ενοχλείται! Η Τουρκία μπορεί να αγοράζει και ρωσικούς πυραύλους, μπορεί και να πετά με F16!

Συμπέρασμα! Με κινούμενη άμμο μοιάζουν οι συμμαχίες μας. Σ΄ αυτήν την κινούμενη άμμο είναι που επενδύει ο Ερντογάν στην προσπάθειά του να φτιάξει παλιές συμμαχίες που χάλασε! Και, ως φαίνεται, ψεύτης να βγω, τα καταφέρνει καλά. Σήμερα η Ουάσιγκτον. Αύριο τι; Μήπως το Τελ Αβίβ;

Υστερόγραφο 1: Τον EastMed δεν το θέλει η Τουρκία, δεν τον θέλουν οι Αμερικανοί, ίσως και οι Ευρωπαίοι. Και ενώ Αθήνα και Τελ Αβίβ δεν μίλησαν ακόμη, η Λευκωσία φαίνεται να κάνει δεύτερες σκέψεις. Ανύπαρκτες αποδεικνύονται, δυστυχώς, για πολλοστή φορά οι αντιστάσεις μας!

Υστερόγραφο 2: Κάστρο της Μεσογείου ονόμασαν οι Αμερικανοί τον Μακάριο, όταν το 1964 αγόρασε πυραύλους από την τότε Σοβιετική Ένωση, οι οποίοι πύραυλοι δεν έφτασαν ποτέ στην Κύπρο, όπως δεν έφτασαν ποτέ στην Κύπρο (με εντολή των Αμερικανών που επέβαλε στον Κληρίδη ο Σημίτης) και οι ρωσικοί πύραυλοι S-300 που αγόρασε η Κύπρος από την Ρωσική Δημοκρατία το 1996! Ενώ οι S-400 είναι στημένοι απέναντι και μας σημαδεύουν!

Σημερινή