Αμείλικτα ερωτήματα προκύπτουν από τη στάση των ΗΠΑ στο θέμα του EASTMED

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Προσεγγίζοντας ψύχραιμα το θέμα του αγωγού, έχω αναλύσει σε άλλες στήλες ότι δεν χάλασε και ο κόσμος. Οι ΗΠΑ αναγκάσθηκαν να συμμετέχουν στην διαδικασία λόγω της εμμονής Νετανιάχου και των διεθνών διασυνδέσεών του, ακόμη και στις ΗΠΑ.

Ο αγωγός, λοιπόν, αυτός καθαυτός, δεν έφερε το τέλος του κόσμου.

Υπάρχει όμως μία διάσταση που πρέπει να προσεχθεί:

Στην ανακοίνωση του State Department αναφέρεται, καθόλου τυχαία, πως ένας απο τους λόγους που οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην κατασκευή του αγωγού είναι το ότι προκαλεί ένταση στην περιοχή.

Η ένταση προκαλείται επειδή αντιδρά η Τουρκία με τις μαξιμαλιστικές και αναθεωρητικές απαιτήσεις της. Αντιδρά, επειδή αισθάνεται ισχυρότερη ώστε να μην εφαρμοστούν οι κανόνες του διεθνούς δικαίου στην περιοχή.

Και οι ΗΠΑ οι οποίες δαδραματίζουν, ακόμη, τον ρόλο της παγκόσμιας δύναμης αποδέχονται στην ουσία τις τουρκικές θέσεις. Και “γκριζάρουν” την περιοχή.

Απο το 1974 ως σήμερα οι ΗΠΑ εκδήλωσαν τρείς, τουλάχιστον, φορές την διάθεσή τους να υπονομεύσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.

Η μία ήταν στην Κύπρο. Μιά εγκληματική προσωπικότητα, ο Χένρυ Κίσιγκερ, μεθόδευσε και επέβαλε την τουρκική εισβολή στο νησί. Προφανώς, οι ΗΠΑ θεώρησαν πως αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Η δεύτερη ήταν στα Ίμια, όπου και μεθόδευσαν και επέβαλαν το γκριζάρισμα της περιοχής.

Και η τρίτη είναι τώρα, με την προσπάθεια της Ελλάδας να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της όπως προβλέπονται απο το διεθνές δίκαιο. Με το γρκιζάρισμα της ελληνικής ΑΟΖ.

Οι ΗΠΑ δεν είναι δύναμη που σέβεται το διεθνές δίκαιο. Διότι αν ήταν τέτοια δύναμη θα είχε την ίδια θέση και στην θάλασσα της Νότιας Κίνας όπου κατηγορεί την Κίνα για την συμπεριφορά της και στην Ανατολική Μεσόγειο όπου παραβλέπει την συμπεριφορά της Τουρκίας που είναι παρόμοια με την κινεζική.

Για τις ΗΠΑ, όπως και για την Τουρκία διεθνές δίκαιο είναι το προσωρινό συμφέρον τους. Αύριο μπορεί να αλλάξει.

Οι ΗΠΑ δεν είναι και συμμαχική δύναμη προς την Ελλάδα. Ζητά απο την Ελλάδα και στο ΝΑΤΟ και στο έδαφός της. Δεν δίνει τίποτε.

Είναι αυτή συμπεριφορά φίλης και συμμαχικής χώρας;

Δυστυχώς, οι ΗΠΑ δεν θεωρούν ότι υπάρχει κρατική υπόσταση ως Ελλάς. Άλλο τι λένε στα λόγια. Την θεωρούν ένα προτεκτοράτο την προστασία του οποίου ανέλαβαν όταν μετά το 1947 εισήλθαν ως υπερδύναμη στην παγκόσμια σκηνή.

Η έννοια των “Προστάτιδων Δυνάμεων” δεν είναι φιλολογική.

“Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το οποίο υπέγραψαν για πρώτη φορά στις 3 Φεβρουαρίου 1830 οι κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας δήλωνε για πρώτη φορά ότι “η Ελλάδα θα αποτελέσει ανεξάρτητο κράτος και θα απολαύει όλα εκείνα τα δικαιώματα,πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά, που συνδέονται με την πλήρη ανεξαρτησία” και έθετε αυτήν την απόφαση υπο την εγγύηση των τριών δυνάμεων.

Αυτόν τον ρόλο μετά τον Β! Π.Π. τον ανέλαβαν οι ΗΠΑ και μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ κατά κάποιον τρόπο και η Ένωση.

Έχει διεθνοπολιτική βάση ο όρος; Ισχύει αυτή η βάση;

Πάντως, σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας οι Δυνάμεις επικαλέστηκαν αυτήν την ιδιότητά τους.

Το αθηναϊκό κράτος πρέπει να ντρέπεται για την κατάντια στην οποία έχει οδηγήσει την Ελλάδα.

Η συμπεριφορά των ΗΠΑ να μελετηθεί και να υπάρξει αντίδραση η οποία θα πονέσει. Δεν υπάρχει πεδίο στο οποίο οι ΗΠΑ θα υποστηρίξουν την Ελλάδα. Είναι και πονηροί. Διασφάλισαν την επ α΄ριστον παραμονή των βάσεων τους και μετά ξεδίπλωσαν την ανθελληνική πολιτική τους.

Αν δεν αναπτυχθεί μια συνεκτική και αποφασιστική εξωτερική και αμυντική πολιτική δεν έχουν κανέα νόημα οι εξοπλισμοί.

Τα χρήματα είναι πολλά για να σπαταλούνται άσκοπα.

Πηγή: Ανιχνεύσεις