Πώς το είπε χθες ο Αβέρωφ Νεοφύτου όταν ρωτήθηκε εάν τίθεται θέμα κομματικής τάξης για τον Νίκο Χριστοδουλίδη; «Ο καθένας είναι ελεύθερος πολίτης να πράξει ό,τι θεωρεί σωστό». Μα εδώ και δύο μήνες, αυτό ακριβώς υποδεικνύαμε όταν έπεσαν να φάνε τον Χριστοδουλίδη. Πρώτα σαν αιχμή του δόρατος ο φιλόδοξος διάδοχος του Αβέρωφ, Χάρης Γεωργιάδης, μετά τα λοιπά στελέχη, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και εν τέλει, το ίδιο το κόμμα σε ανακοίνωσή του. Ίσως η ορθότερη κουβέντα δια στόματος Αβέρωφ. Δικαίωμα του κάθε πολίτη, σε όποιο κόμμα και αν ανήκει, να απευθυνθεί απευθείας στο λαό και να ζητήσει την ψήφο του. Να το θυμάται καθημερινά ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος…

Είπε, όμως, και κάτι άλλο χθες ο Αβέρωφ Νεοφύτου, το οποίο χρήζει αναλύσεως. Αρχίζοντας επισήμως και χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή το φλερτ με τον κεντρώο χώρο, ανέφερε: «Ο ΔΗΣΥ έχει πολύ περισσότερα κοινά με τον κεντρώο χώρο απ’ ότι ο κεντρώος χώρος με την Αριστερά». Εκείνο το οποίο δεν αναλογίστηκε, προφανώς, λόγω της διαχρονικής αντιπαλότητας με το ΑΚΕΛ, είναι ότι ο κεντρώος χώρος έχει και πολύ περισσότερα κοινά με τον Χριστοδουλίδη απ’ ό,τι έχει μαζί του!

Αν και σαφώς πολύ πρόωρο να γίνονται τέτοιες αναλύσεις αφού η Πινδάρου αποφάσισε να μας ρίξει από τώρα στην προεδρολογία, οφείλουμε να θέτουμε όλες τις παραμέτρους. Μια προσεκτική ανάλυση, λοιπόν, των δεδομένων που σήμερα εμφανίζονται στην πολιτική σκακιέρα, δείχνει ότι εμφανίζεται μια χρυσή ευκαιρία για την κεντρώα αντιπολίτευση και ειδικά για το ΔΗΚΟ! Όσο και αν ακουσθεί παράξενο για κάποιους, προσφέρεται από την ανεξάρτητη υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη!

Εύλογα κάποιος δύναται να υποδείξει ότι ο Χριστοδουλίδης κουβαλάει κάποια βαρίδια τα οποία αποτρέπουν την εξαγωγή του προαναφερθέντος συμπεράσματος. Πρώτον, το Κυπριακό και δεύτερον, το γεγονός ότι επί 9 χρόνια ήταν μέλος της Κυβέρνησης την οποία ανηλεώς πολέμησε το ΔΗΚΟ και άλλα κόμματα του κέντρου όσον αφορά τη διαφθορά και τον διασυρμό τον οποίο υπέστη η Κύπρος διεθνώς.

Όσον αφορά το Κυπριακό, όμως, οι θέσεις Χριστοδουλίδη είναι σαφώς πλησιέστερες προς το ΔΗΚΟ απ’ ό,τι είναι οι θέσεις Αβέρωφ και ΑΚΕΛ. Επομένως, θα είναι ευκολότερο και να βρεθούν κοινές συνισταμένες. Σίγουρα δεν ικανοποιούν τους αντιομοσπονδιακούς. Ωστόσο, κάποια στιγμή, με μαθηματική ακρίβεια οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης πολιτικής θα αντιληφθούν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βρουν υποψήφιο της δικής τους πολιτικής, που να είναι εκλέξιμος. Επομένως, για μια ακόμη φορά θα βρεθούν ενώπιον του διλήμματος να επιλέξουν είτε υποψήφιο άλλης γραμμής από εκείνην των Αβέρωφ-ΑΚΕΛ είτε να μην ψηφίσουν. Ειδικά το ΔΗΚΟ, όμως, ως το μεγάλο κόμμα του κεντρώου χώρου, δεν έχει ποτέ αποτινάξει τη λύση ομοσπονδίας.

Όσον αφορά το δεύτερο βαρίδιο, θα το κουβαλά ο Χριστοδουλίδης επειδή δεν διαχώρισε ποτέ τη θέση του από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη. Ειδικά όταν έσκασε το σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων. Παρ’ όλα αυτά, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μπορεί να βρεθεί άνθρωπος στην Κύπρο, ο οποίος να αμφισβητήσει την εντιμότητα και το ήθος του ανδρός. Αυτό είναι εξόχως σπουδαίο στην εποχή την οποία ζούμε.

Στην πολιτική, όμως, πρέπει να σταθμίζονται όσα τίθενται και στις δύο πλευρές της ζυγαριάς. Η στήλη εκτιμά ότι τα θετικά για τον κεντρώο χώρο είναι κατά παρασάγγας περισσότερα. Βρίσκεται επί δεκαετίες πολυδιασπασμένος αφού οι εγωισμοί διαφόρων ηγετών δεν επέτρεψαν τη συμπόρευση των διαφόρων κομμάτων. Το πέτυχαν επί Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά τότε υπήρχε και το ΑΚΕΛ. Πήγαν να το πετύχουν επί Λιλλήκα αλλά τα χάλασε ο Καρογιάν. Υποστηρίζοντας έναν δημοφιλή υποψήφιο όπως τον Χριστοδουλίδη, θα έχουν τη μοναδική ευκαιρία να έχουν δική τους κυβέρνηση. Με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Εχέγγυο για ομαλή λειτουργία μιας τέτοιας συνεργασίας αποτελούν τα χαρακτηριστικά του Χριστοδουλίδη. Χαμηλών τόνων, συνεννοήσιμος, χωρίς τις συνήθεις ραδιουργίες που χαρακτηρίζουν τους διάφορους κομματάρχες, διαλεκτικός, χωρίς κομματικές φιλοδοξίες.

Είναι εμφανώς, τόσο δημοφιλής στις τάξεις των πολιτών οι οποίοι δεν ανήκουν στους κομματικούς πυρήνες, που θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι ακόμη και μόνο με την στήριξη του ΔΗΚΟ θα μπορούσε να εκλεγεί, αφού στον δεύτερο γύρο, πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάποιος υποψήφιος από τα δύο μεγάλα κόμματα να εξασφάλιζε τόση στήριξη.

Για πρώτη φορά, ο κεντρώος χώρος θα μπορούσε να βγει από τη σκιά των δύο πόλων. Αυτό, ο καθένας δύναται να αντιληφθεί, πόση ισχύ θα πρόσφερε. Ο τρίτος ισχυρός πόλος θα ήταν όσο ποτέ προηγουμένως δυνατό να υπάρξει. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί, θα γίνει δηκοϊκός ο Χριστοδουλίδης; Όχι βέβαια. Θα γίνει υποχείριο του Χριστοδουλίδη το ΔΗΚΟ; Επίσης όχι. Με βάση το ήθος του ανδρός, εκτιμώ ότι μπορεί να λειτουργήσει μια υγιής και έντιμη συνεργασία.

Κερδισμένη θα είναι η Κύπρος αλλά και η πολιτική. Διότι μόνο όταν οι δύο πόλοι αισθανθούν απειλή από έναν τρίτο πόλο μπορεί να αποφασίσουν να πολιτευθούν με περισσότερο ορθολογισμό, περισσότερη καθαρότητα και με έμφαση στον άνθρωπο. Παράλληλα, όφελος θα έχει και ο ίδιος ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Κατηγορείται ότι πολιτεύεται με αποκλειστικό γνώμονα τη φιλοδοξία της εξουσίας. Με μια τέτοια κίνηση θα διαγράψει αυτό το βαρίδιο. Μάλιστα, στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας συνεργασίας, το ΑΚΕΛ θα διαπιστώσει ότι η πορεία του είναι μονόδρομος…

ΥΓ: Επειδή πάντοτε υπάρχουν κάποιοι έτοιμοι να παρερμηνεύσουν την όποια ανάλυση, η στήλη ξεκαθαρίζει ότι ουδόλως στηρίζει την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη (ή οποιουδήποτε άλλου). Αν ποτέ γίνει Πρόεδρος θα τυγχάνει της ίδιας αυστηρής κριτικής. Διαπιστώσεις για κατ’ εκτίμηση προοπτικές καταγράφονται, με τις οποίες ο καθένας δύναται να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει.

Φιλελεύθερος