Όπως σημειώνει, η Άγκυρα αντιστρέφει την πραγματικότητα, αρνείται το παρελθόν της και να δει κατάματα την αλήθεια και πάντα κατηγορεί την Ελλάδα για όλα όσα εκείνη διέπραξε.

Την καλεί να αλλάξει τακτική και να συμφιλιωθεί, επιτέλους με το παρελθόν της ομολογώντας την αλήθεια.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:

«Διαβάσαμε με έκπληξη την ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία καταγγέλλεται η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, για την αναφορά της στη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Μάλιστα, το τουρκικό ΥΠΕΞ έχει το θράσος να αντιστρέφει για άλλη μια φορά την ιστορική πραγματικότητα και να κάνει αναφορά στο άρθρο 59 της Συνθήκης της Λοζάνης, στο οποίο, όντως, γίνεται η εξής αναφορά:

“Η Ελλάς αναγνωρίζει την υποχρέωσιν αυτής όπως επανορθώση τας προξενηθείσας εν Ανατολία ζημίας εκ πράξεων του ελληνικού στρατού ή της ελληνικής διοικήσεως αντιθέτων προς τους νόμους του πολέμου.”

Ναι, πιθανόν, όπως σε κάθε πόλεμο, να έγιναν έκνομες πράξεις από τον ελληνικό στρατό. Όμως δεν υπήρχε σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης για σφαγές και γενοκτονία, όπως αποδεδειγμένα ισχύει για τις κυβερνήσεις των Νεοτούρκων και του Μουσταφά Κεμάλ.

»Άλλωστε, η ίδια η οθωμανική κυβέρνηση, το 1918 αποδέχτηκε ότι διέπραξε γενοκτονία και η ίδια σύστησε Ειδικά Δικαστήρια για τους υπεύθυνους της γενοκτονίας των Αρμενίων, ενώ η ίδια κυβέρνηση, το 1920, στη Συνθήκη των Σεβρών που συνυπέγραψε, αποδέχτηκε τα εξής:

“Η Τουρκική κυβέρνηση αναλαμβάνει την επίσημη υποχρέωση να βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο τον επαναπατρισμό, την επάνοδο στις εστίες και την επαναλειτουργία των επιχειρήσεων των μη τουρκικής φυλής Οθωμανών, οι οποίοι εκδιώχθηκαν δια της βίας από τις εστίες τους, με το φόβο σφαγής είτε άλλης μορφής πίεσης, από την 1η Ιανουαρίου 1914” (άρθ. 144).

“Η Τουρκική κυβέρνηση υποχρεούται να παραδώσει στις Συμμαχικές Δυνάμεις τα παρ’ αυτών εξαιτούμενα πρόσωπα ως υπεύθυνα των σφαγών που διεπράχθησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου σε περιοχές που αποτελούσαν μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την 1η Αυγούστου 1914″ (άρθ. 230).

»Σημειώνεται ότι το σχέδιο της γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών πληθυσμών εγκρίθηκε στα συνέδρια της “Ένωσης και Πρόοδος” (1908-1911) και άρχισε να υλοποιείται από τα τέλη του 1913, εν ψυχρώ και εν καιρώ ειρήνης από το ίδιο το νεοτουρκικό και κεμαλικό κράτος.

Να σταματήσει πλέον η θρασεία αντιστροφή της πραγματικότητας από την Τουρκία, γιατί ή άρνηση και απόκρυψη αποτελεί την τελευταία φάση της γενοκτονίας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο»