Η οικονομική κρίση στην Τουρκία και η πτώση της αξίας της λίρας, έχει σοβαρή επίπτωση και στην οικονομία των κατεχόμενων

Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης

Δεδομένου του γεγονότος διαπιστουμένου και διά γυμνού οφθαλμού, πως η τουρκική οικονομία βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα κατάρρευσης, γνωστής δε ούσης και της κατά ταύτα ύπαρξης της διαχρονικά αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας έναντι του κυπριακού και ελλαδικού χώρου, τίθεται το ερώτημα ως προς το πώς αξιοποιούν Ελλάδα και Κύπρος την τουρκική οικονομική κρίση σε σχέση με τις επιπτώσεις της στη γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας στην περιοχή, καθώς και το πώς εντάσσεται μια επερχόμενη οικονομική κατάρρευση της Άγκυρας στη στρατηγική του Ελληνισμού αναφορικά προς την κατεχόμενη βόρεια περιοχή της Κύπρου.

Στην Κύπρο, και συγκεκριμένα στις κατεχόμενες από τον τουρκικό στρατό περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ελέγχονται από το 1974 από την Άγκυρα, παρατηρείται να δρομολογούνται συνθήκες αντίστοιχες του τουρκικού παραδείγματος, μεταφέροντας κατά ταύτα την οικονομική εν προκειμένω δυσπραγία. Τούτο συμβαίνει, καθώς η αυτοαποκαλούμενη από το 1983 «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου», εξαρτά τη βιωσιμότητά της σε καταλυτικό βαθμό από την Άγκυρα.

Υπομιμνήσκεται συναφώς πως κατά τον Απρίλιο του 2003 εκκίνησε, στο πλαίσιο τουρκικού διεθνούς σχεδιασμού για άρση της εικόνας της κατοχής στο νησί, μια διαδικασία προοδευτικής διάνοιξης οδοφραγμάτων, διασυνδέοντας την κατεχόμενη με την ελεύθερη περιοχή της Κύπρου. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, η οποία έχει θεσμοθετηθεί επί τη βάσει του Κανονισμού για την Πράσινη Γραμμή, διακινούνται άνθρωποι και αγαθά. Αυτό, δηλαδή η συνεχιζόμενη έκτοτε, πυκνή και ισχυρή μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών, αυτοχθόνων και ξένων, δημιουργεί ένα σύστημα ακούσιας, πλην ορατής, υποστήριξης των κατεχομένων σε διάφορα επίπεδα.

Το πρώτο επίπεδο που σήμερα καθίσταται εξόχως επίκαιρο παραπέμπει σε μια οικονομική οξυγόνωση των κατεχομένων. Εστιάζουμε ειδικότερα στην ενίσχυση της παρανόμως διοικούμενης περιοχής μέσα από την αγορά προϊόντων και αγαθών από τις παραγωγικές, πλην κατεχόμενες, δομές της κυπριακής επικράτειας. Τα προϊόντα είναι σε πολύ χαμηλότερες τιμές απ’ ό,τι στην ελεύθερη περιοχή της Κύπρου, για λόγους που άπτονται γενικώς των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών των κατεχομένων εδαφών. Τούτο οδηγεί και σε ένα σχήμα οιονεί αθέμιτου ανταγωνισμού εναντίον της υγιούς και με τις κλασικές αρχές της οικονομίας λειτουργούσης Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το δεύτερο επίπεδο αφορά στην προβαλλόμενη παράσταση, εσωτερικά και διεθνώς, ως εκ της στάσης των υφισταμένων την κατοχή, δηλαδή των Ελληνοκυπρίων. Η συστηματική, μαζική μετάβασή τους στα κατεχόμενα για αγορά παντός είδους αγαθών και εσχάτως οι διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις περί της «στέρησης του δικαιώματός τους να προμηθεύονται καύσιμα από τα κατεχόμενα», εκπέμπει το μήνυμα σε τρίτους, δηλαδή στον διεθνή παράγοντα, πως δεν έχουμε πρόβλημα με την κατοχή.

Επί του αρχικού προβληματισμού, η καταβαράθρωση της οικονομίας στην Τουρκία αναδεικνύει ηθικής και εθνικής διάστασης παράπλευρες συνέπειες για τον Ελληνισμό, όπως κατά τα ανωτέρω προβάλλεται. Το ζήτημα δεν αφορά μόνο στα προϊόντα, αλλά και στους ανθρώπους, δηλαδή κατά κύριο λόγο στο πώς ερμηνεύεται πλέον στα όμματα των Ελληνοκυπρίων η πολιτικά λειτουργούσα περιοχή της κυπριακής επικράτειας, η οποία κατέχεται και ως προς το πως γίνονται αντιληπτές οι εκεί δομές εξουσίας. Δημιουργείται ευθέως ο προβληματισμός του γιατί επιδιώκεται μια αδιαλείπτως συνεχιζόμενη κοινωνικοοικονομική ενίσχυση του καθεστώτος και της περιοχής, ειδικότερα δε σήμερα, όπου, κατά το μάλλον ή ήττον, η οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας συνιστά μια πραγματικότητα, η οποία επιβάλλεται να συμπεριληφθεί στη διαπραγματευτική στρατηγική του Ελληνισμού.

Συμπερασματικά, η έμπρακτη στήριξη της οικονομίας μιας οντότητας, που δομήθηκε επί εγκλημάτων πολέμου και η ως εκ τούτου απροβλημάτιστη συνεισφορά των υφισταμένων τα εγκλήματα πολέμου στην εδραίωση και τη μακροημέρευση της κατοχής, δημιουργεί συνθήκες οιονεί αποδοχής της διχοτόμησης. Αντιθέτως, η ενιαία και καθολική αποφυγή τής διά των επισκέψεων και όχι μόνο στήριξη της κατοχικής δύναμης, θα επέφερε άμεσα ή μεσομακροπρόθεσμα την αποδυνάμωση της οικονομίας και την κατάρρευση του συστήματος της τουρκοκρατούμενης περιοχής, αποδυναμώνοντας έτσι τη διαπραγματευτική θέση της Τουρκίας και των εγκαθέτων της Άγκυρας στην τουρκοκυπριακή ηγεσία. Πέραν τούτων, μια οικονομική κατάρρευση των κατεχομένων θα επηρέαζε αρνητικά τη στάση των Τουρκοκυπρίων έναντι της Άγκυρας, ενισχύοντας ταυτόχρονα τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ικανής πολιτικής δομής να προσφέρει ανάπτυξη και ευημερία σε όλους τους νόμιμους κατοίκους της μεγαλονήσου.

Σημερινή