Σύριος μουσουλμάνος έβαλε φωτιά σε τζαμί στη Λεμεσό. Ευθύς η τουρκική προπαγάνδα επιχείρησε να αξιοποιήσει το έγκλημα και ο Τούρκος σουλτάνος μάς απείλησε με σκληρά αντίποινα. Σύριος μουσουλμάνος φέρεται να είναι ο δολοφόνος δύο Ρωσίδων. Κατά καιρούς, Ινδοί και Αφρικανοί σφάχτηκαν μεταξύ τους. Η Κύπρος πλημμύρισε από παράνομους μετανάστες, όχι πρόσφυγες. Οι Έλληνες Κύπριοι γνωρίζουν τι σημαίνει προσφυγιά. Κανένας, όμως, μετά την τουρκική εισβολή, δεν πήγε παράνομα σε καμία χώρα. Όλοι όσοι εισβάλλουν -διότι περί εισβολής πρόκειται- στην κυπριακή επικράτεια, παρανομούν!

Και ιδού το εξωφρενικό και απαράδεχτο: Μόλις εισβάλουν στο νησί, από τη θάλασσα ή από τα κατεχόμενα, αμέσως δηλώνουν ότι είναι τάχα πολιτικοί πρόσφυγες και αιτούνται ασύλου. Οι παράνομοι μετανάστες είναι περισσότεροι από 50 χιλιάδες. Η Τουρκία κουβάλησε και ξεφόρτωσε κυριολεκτικά στις ελεύθερες περιοχές πάνω από 12 χιλιάδες Αφρικανούς. Η Χλώρακα ξεχείλισε από Σύριους. Στη Δρούσεια απαιτούν λειτουργία τζαμιού. Η εντός των τειχών Λευκωσία γκετοποιείται, αλλοιώνεται, ισλαμοποιείται.

Η οδός Τρικούπη και πάροδοί της εμφανίζουν εικόνα Βαγδάτης, Καράτσι, Καμπούλ. Σε πολλά διαμερίσματα και εγκαταλειμμένες πολυκατοικίες στοιβάζονται ανά δεκάδες ξένοι, νόμιμοι ή παράνομοι. Ποιος τους ελέγχει; Ο Δήμαρχος Λευκωσίας και οι συναρμόδιες Αρχές τι κάνουν; Απλώς θεώνται και παραδέχονται την αλλοίωση της πρωτεύουσας αλλ’ αδρανούν ανεπίτρεπτα. Σε κάποιους δρόμους είναι επικίνδυνο να κυκλοφορεί κανείς τα βράδια. Προ καιρού γράφτηκε, και δεν διαψεύστηκε, ότι συμμορίες Πακιστανών, Σύριων, Αφρικανών και άλλων μοίρασαν τη Λευκωσία σε τέσσερεις τομείς εμπορίας ναρκωτικών και λευκής σαρκός. Καμία αντίδραση.

Η τουρκική κατοχή διευκολύνει τη δημογραφική αλλοίωση της Κύπρου. Σχεδόν καθημερινά, δεκάδες ξένοι, κατά πλειοψηφία μονήρεις άνδρες μεταξύ 25 και 45 ετών, διοχετεύονται από τα κατεχόμενα προς τις ελεύθερες περιοχές. Όλοι είναι ετοιμοπόλεμοι και εμπειροπόλεμοι τζιχαντιστές, που θα αποτελέσουν την πέμπτη φάλαγγα κατά των ελεύθερων περιοχών, σε περίπτωση συγκρούσεων. Ανησυχεί κανείς; Ο μόνος που μάχεται κυριολεκτικά κατά του μεταναστευτικού είναι ο Υπουργός Εσωτερικών, Νίκος Νουρής.

Εξαιτίας ακριβώς αυτού του εφιάλτη, ζήτησε από την ΕΕ δικαίωμα εξαίρεσης λήψεως αιτήσεων ασύλου από παράνομους και υποχρεωτικής μετεγκατάστασης. Η Τουρκία έχει συμφωνήσει με την ΕΕ για μετεγκατάσταση όσων ξεκινούν από τα τουρκικά παράλια. Αρνείται να δεχτεί από την Κύπρο επειδή δεν την αναγνωρίζει. Η Λευκωσία γιατί, λοιπόν, συναινεί σε παραχώρηση δισεκατομμυρίων ως βοήθεια στην Τουρκία; Και γιατί να συναινέσει -φαίνεται πως δεν θα συναινέσει- στην Τελωνειακή Ένωση Τουρκίας-ΕΕ;

Η πανδημία του κορωνοϊού έχει ανατρέψει τη ζωή όλων. Μπροστά σε αυτόν τον πρωτόγνωρο εφιάλτη, έπρεπε να ισχύσει, να υπερισχύσει και να κατισχύσει το συμφέρον του τόπου διά της προστασίας της ατομικής και συλλογικής υγείας για έναν κρίσιμο λόγο: Η υγεία είναι ο ατίμητος πλούτος των λαών και των εθνών. Δυστυχώς, ακόμα και σε αυτόν τον τομέα, οι πολίτες διχάστηκαν σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Ιδιαίτερα οι ανεμβολίαστοι διοργάνωσαν μαζικές κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την δήθεν καταπάτηση ελευθεριών και δικαιωμάτων τους, αλλά κάποιοι προέβησαν και σε εμπρησμούς σχολείων. Το χειρότερο μάθημα και παράδειγμα που έδωσαν στα παιδιά τους.

Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να εκφράζεται και να ενεργεί ελεύθερα. Όμως σε μια δημοκρατία και σε μια ευνομούμενη πολιτεία οι πολίτες έχουν καθήκοντα και υποχρεώσεις έναντι του εαυτού τους και του συνόλου. Η πανδημία έχει επιβεβαιώσει την ανυπαρξία σεβασμού, ανοχής και πατριωτισμού και εκείνης της αίσθησης του καθήκοντος προς τον τόπο. Επιβεβαίωσε ακόμα την αλαζονεία, την απρέπεια, την αδιαφορία και τον απύθμενο εγωισμό πολλών έναντι του περιγύρου τους και της κοινωνίας.

Η Κυβέρνηση διαχειρίστηκε την πανδημία όχι πάντα με αποτελεσματικότητα. Διέπραξε λάθη ή δεν ενημέρωσε επαρκώς τους πολίτες ή πήρε μέτρα που φαντάζουν αλλοπρόσαλλα ή οξύμωρα. Όμως, όλοι αντιμετωπίζουμε έναν κοινό, αόρατο και θανατηφόρο εχθρό. Αυτόν τον εφιάλτη για την υγεία μας, κόμματα και πολιτικάντηδες επιχειρούν να αξιοποιήσουν και να κεφαλαιοποιήσουν κομματικά και πολιτικά. Αντί συγκεκριμένων εισηγήσεων επιδίδονται σε στείρα κριτική προς αποκόμιση πολιτικών και ψηφοθηρικών κερδών.

Η αίσθηση της πλειοψηφίας των πολιτών είναι εκείνη της κατάρρευσης θεσμών, της απαξίωσης αρχών και ιδεών, της κατερείπωσης της πίστης σε ένα καλύτερο αύριο. Προπάντων, είναι η απογοήτευση, η παραίτηση, η εντύπωση ότι τίποτε σχεδόν δεν λειτουργεί. Σε περιόδους κρίσεως, σε σοβαρά κράτη συνηθίζεται να ασκείται μια υπερκομματική εθνική πολιτική. Στην Κύπρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υπό διαρκή κατηγορία και διεθνή διασυρμό για κατ’ ισχυρισμόν διαφθορά και ανεπάρκεια χειρισμού του Κυπριακού. Η δε λεγόμενη αντιπολίτευση, όταν δεν είναι στείρα και λαϊκίζουσα, είναι πολιτικά ανύπαρκτη.

Οι πολίτες δεν βλέπουν φως στην άκρη της σήραγγας. Αναζητούν εναγωνίως έναν σοβαρό, αξιόπιστο, πατριώτη ηγέτη, στον οποίο να εμπιστευτούν την ψήφο και να εναποθέσουν τις ελπίδες τους για έξοδο από τα φοβερά αδιέξοδα στα οποία βυθίστηκε ο τόπος. Απογοήτευση! Απελπισία! Αγωνία για το παρόν και ανησυχία για το κατάντημα του κυπριακού Ελληνισμού. Η έγνοια των πολιτικών είναι η καρέκλα της προεδρίας -αν θα υπάρχει Κύπρος το 2023…- και η αδίστακτη νομή, ξανά, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αλίμονο στην Κύπρο, που σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές έχει σπιθαμιαίους ηγέτες…

Πηγή: Σημερινή