Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως σε αυτή τη χώρα “δουλευόμαστε” κανονικά και με το νόμο.

Η απόφαση αυτή μάλιστα προβλήθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης ως κίνηση “κάθαρσης” της δικαιοσύνης από παθογένειες παρασιτισμού, αρνησιδικίας και ενδεχομένως και διαφθοράς.

Στην πράξη όμως πρόκειται για επιβράβευση συμπεριφορών σαν τις παραπάνω αφού οι απομακρυνθέντες κατά το νόμο δεν θα μείνουν άνεργοι αλλά θα τοποθετηθούν σε κάποια θέση στο Δημόσιο.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ λοιπόν: “Πρόκειται για 6 γυναίκες δικαστές και συγκεκριμένα μια πρόεδρο Πρωτοδικών, 3 Πρωτοδίκες και οι 2 Ειρηνοδίκες, οι οποίες βάσει νόμου έχουν τη δυνατότητα να μεταπηδήσουν στον δημόσιο τομέα ως υπάλληλοι…”.

Για όσους γνωρίζουν τις συνθήκες λειτουργίας του ελληνικού Δημοσίου η απόφαση αυτή αποτελεί επιβράβευση και όχι τιμωρία.

Οι περιπτώσεις

Όλες οι περιπτώσεις των δικαστών που αποπέμφθηκαν αφορούσαν καθυστερήσεις στην έκδοση αποφάσεων και υπηρεσιακή ανεπάρκεια.

Βλέπε: Ο Άρειος Πάγος έδειξε την πόρτα της εξόδου σε 6 δικαστικούς που καθυστερούσαν υπερβολικά την έκδοση αποφάσεων…

Όπως είναι στους περισσότερους γνωστό το ελληνικό Δημόσιο στέκεται όρθιο χάρη στο φιλότιμο και την προσπάθεια ενός 10-20% του προσωπικού. Είναι βέβαιο πως οι αποπεμφθέντες για ανεπάρκεια, τεμπελιά ή και δόλο ενδεχομένως δικαστικοί, στο Δημόσιο δεν θα μεταμορφωθούν σε παραγωγικούς αλλά θα προσπαθήσουν να βολευτούν σε κάποια θέση “ψυγείο”. Κάπου δηλ. που ο μισθός θα συνεχίζει να πέφτει χωρίς κανένας να απαιτεί από τους ίδιους κάποιο αντάλλαγμα.

Θα μου πείτε μπροστά σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες που παριστάνουν πως εργάζονται στο Δημόσιο δεν θα “στάξει η ουρά κανενός γαϊδάρου” αν προστεθούν και 5-6 παραπάνω.

Αποφάσεις σαν αυτές και νόμοι σαν αυτούς που αντί να τιμωρούν επιβραβεύουν τους τεμπέληδες, τους ανεπαρκείς ή ενδεχομένως και τους διεφθαρμένους λειτουργούν σαν κίνητρο πολλαπλασιασμού της τεμπελιάς και της διαφθοράς.

Κάποιος επίορκος δικαστικός στο μέλλον μπορεί να καθυστερήσει την εκδίκαση 5-10 υποθέσεων κάποιων κακοποιών μέχρι να παραγραφούν τα αδικήματα έναντι ανταλλαγμάτων και στη συνέχεια αντί να τιμωρηθεί  να επιβραβευτεί  και με κάποια αργομισθία στο Δημόσιο μέχρι τη συνταξιοδότηση.

Αποφάσεις σαν αυτές είναι χειρότερες και από εκείνες όπου η κακή λειτουργία, η χρεοκοπία και πώληση της Ολυμπιακής αντί να έχει επιπτώσεις και στους “πελάτες” που διόριζαν τα κόμματα σαν εργαζόμενους είχαν επιπτώσεις μόνο στις κακές υπηρεσίες που αποκόμιζαν οι επιβάτες και το κόστος με το οποίο επιβαρύνονταν οι φορολογούμενοι.

Για τη συνέχεια capital