«ΟΙ γεωπολιτικές αλλαγές έχουν ενταθεί με τις πολιτικές εξουσίες να αμφισβητούν επανειλημμένα την ΕΕ και τις αξίες της» ανέφερε με δόση αυτοκριτικής, για τις δυνατότητες και τους σχεδιασμούς της Ένωσης, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ, σημειώνοντας την ίδια ώρα ότι «πρέπει να απαντήσουμε με όλη μας την αποφασιστικότητα». Το πώς δεν το διευκρινίζει, αλλά είναι σαφές πως οι διεθνείς παρεμβάσεις της Ένωσης είναι ιδιαίτερα προβληματικές, καθώς συνυπάρχουν εντός του Οργανισμού διαφορετικά συμφέροντα. Προβαίνοντας σε μια ανασκόπηση του 2021 στο προσωπικό του blog, ο κ. Μπορέλ αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, και στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και άγνωστο πώς και γιατί είδε βήματα προς την κατεύθυνση της μείωσης της έντασης, προσφέροντας εμμέσως πλην σαφώς κάλυψη στην επιθετική επεκτατική κατοχική δύναμη. Είπε συγκεκριμένα: «Η κατάσταση στη Λιβύη φαίνεται να έχει σταθεροποιηθεί, με τις εκλογές να έχουν αναβληθεί ξανά, και οι εντάσεις με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο τείνουν να εκτονωθούν φέτος. Το Περιφερειακό Φόρουμ της Ένωσης για τη Μεσόγειο και η Υπουργική Σύνοδος ΕΕ-Νότιας Γειτονίας στη Βαρκελώνη, στα τέλη Νοεμβρίου υπενθύμισαν επίσης την επείγουσα ανάγκη να κλείσει το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των δύο ακτών της Μεσογείου και να αξιοποιηθούν νέες ευκαιρίες για παράδειγμα γύρω από την πράσινη μετάβαση».

ΑΝ δεν διεξαγόταν συζήτηση στο τελευταίο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων και η υπηρεσία του δεν είχε καταθέσει «έγγραφο επιλογών» για μέτρα κατά της Τουρκίας, τότε προφανώς και η τοποθέτησή του αυτή θα αντιμετωπιζόταν διαφορετικά. Προφανώς, όμως, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Η Τουρκία όχι μόνο σταμάτησε τις προκλήσεις, αλλά εξαγγέλλει και νέες ενέργειες στην περιοχή. Σε θάλασσα και έδαφος (Αμμόχωστο). Τα είπε προ ημερών ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ξεκαθαρίζοντας πως δεν πρόκειται να κάνει πίσω η κατοχική δύναμη στις παράνομες διεκδικήσεις της σε βάρος της Κύπρου, της Ελλάδος και των λαών της περιοχής. Πιο ξεκάθαρα δεν μπορούσε να μιλήσει ο Τσαβούσογλου. Κι όμως, δεν κρίθηκε πως θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη οι αναφορές αυτές. Γιατί; Για να μην ενοχληθεί ενδεχομένως η κατοχική δύναμη. 

ΔΕΝ θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στα όσα είπε για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς κράτη, που δεν είναι μέλη της Ένωσης. Υποστήριξε πως «η ΕΕ παρείχε πολιτική καθώς και επιχειρησιακή υποστήριξη στους εταίρους της με σταθερό και ενιαίο τρόπο, για παράδειγμα με το 5ο πακέτο κυρώσεων κατά του καθεστώτος Λουκασένκο στη Λευκορωσία. Καθώς οι υβριδικές συγκρούσεις πολλαπλασιάζονται, πρέπει να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία ή τη Μολδαβία να αντισταθούν στην πίεση της Ρωσίας και να διατηρήσουμε μια ανυποχώρητη προσέγγιση στη Λευκορωσία». Για την Κύπρο και την Ελλάδα καμία στήριξη δεν υπήρξε, πλην της ρητορικής υποστήριξης, στο βαθμό που —θα το επαναλάβουμε— δεν ενοχλεί την κατοχική Τουρκία.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ Ένωση έχει τη δύναμη να προωθήσει μια συνολική πολιτική δράση στο διεθνές πεδίο και να καθορίσει το τοπίο. Να προωθήσει πολιτικές στη βάση των δικών της αρχών και να αποτρέψει τις όποιες κινήσεις επιβολής προωθούνται από τους τρίτους, οι οποίοι ασκούν εξουσία διά της ισχύος. Και κάτι άλλο: Δύο ταχυτήτων δικτάτορες δεν υπάρχουν. Και το αναφέρουμε αυτό γιατί ο Ερντογάν, ένας καταπιεστής, αντιδημοκράτης, ισλαμοφασίστας παραμένει κακομαθημένο παιδί των Βρυξελλών και όχι μόνο.