Στις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση αναδεικνύεται η προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια

Αξιόλογες εκδηλώσεις πραγματοποιούνται τελευταίως στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης στην παρουσία πολιτικών ηγετών, κρατικών αξιωματούχων, της προέδρου της Βουλής και άλλων πολιτειακών αρχόντων και αξιωματούχων. Σε αυτές τις εκδηλώσεις,  εκθειάζεται, δικαίως,  ο βίος και η Πολιτεία του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια.

Είναι γεγονός πως αυτές οι εκδηλώσεις αποτελούν όαση μέσα στην πολιτική έρημο της Κυπριακής πολιτικής  ζωής  σκορπώντας  νότες  αισιοδοξίας γιά το αύριο. Ωστόσο,  ας μην αυταπατώμεθα πως,  από μόνες  τους οι εκδηλώσεις και τα πορίσματα που αναφύονται, μπορούν να βγάλουν τον τόπο από τα τραγικά κοινωνικά, πολιτικά κι εθνικά  αδιέξοδα στα οποία έσυραν την Κύπρο και τον λαό της, οι κομματικοί, πολιτικοί και πολιτειακοί ηγέτες.

Βλέποντας τις κατάμαυρες πινελιές που κοσμούν τον σημερινό κομματικο-πολιτικό χάρτη της Κύπρου με τα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα, την πολιτική αλητεία, την κομματική αγυρτεία, την καταρράκωση των θεσμών και τη φτωχοποίηση του λαού, ασφαλέστατα έρχεται στο μυαλό μας η νηφάλια και αγέρωχη θωριά του Ιωάννη Καποδίστρια, του επονομαζόμενου Άγιου της Πολιτικής. Του ηγέτη που πίστευε στην έννοια του κράτους ως ηθικής  προσωπικότητας.  Του ταπεινό και σοφού ηγέτη που υποστήριζε πως, Κράτος χωρίς δικαιοσύνη, δεν είναι κράτος! Το κράτος, έλεγε, πρέπει να καθοδηγεί τους πολίτες του προς το καλό, να πατάσσει τη ληστεία και κάθε μορφής αδικία και σε καμμιά περίπτωση να μην καθίσταται υποχείριο των τζακιών και των πλούσιων.

Είναι ηλίου φαεινότερον πως, ο βίος και η πολιτεία των σημερινών πολιτικών αρχόντων, πόρρω απέχει από το πνεύμα του πολιτικού πολιτισμού που καλλιέργησε ο Καποδίστριας. Οι πολιτικοί και πολιτειακοί ταγοί, πλήν πολύ ελαχίστων εξαιρέσεων, έπεισαν διαχρονικά με τις πράξεις  τους, ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων και άλλων ιδιοτελών επιδιώξεων. Η χρονίζουσα επικυριαρχία του κομματικού βαρβαρισμού και η μαεστρική υπόγεια συνεργασία των πολιτικών καιροσκόπων με τους οικονομικούς καιροσκόπους που εξακολουθεί να καταδυναστεύει τον λαό, συνηγορεί ότι με τα υπάρχοντα δεδομένα  δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.

Ο Στάβλος του Αυγεία που κοσμεί όλες, σχεδόν, τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας υπό την υψηλή προστασία της κομματοκρατίας, είναι αδύνατον να καθαρίσει υπό τις παρούσες συνθήκες. Μέσα σ’ αυτό το τραγικό σκηνικό, οι ευπόληπτοι πολίτες αναζητούν εναγωνίως σανίδα σωτηρίας. Προσμένουν αμήχανοι τον σύγχρονο Ηρακλή που θα καθαρίσει τον Στάβλο του Αυγεία.

Αναζητούν εναγωνίως  τον νέο Καποδίστρια που θα σημάνει την επανάσταση του 21ου αιώνα, θέτοντας  ως κορωνίδα των σκοπών του την καλλιέργεια του πολιτικού πολιτισμού και την εδραίωση ισχυρού κράτους δικαίου, ως μοναδικού εργαλείου για ανασυγκρότηση της κοινωνίας, αναγέννηση της χώρας και απαλλαγή της  μαρτυρικής Κύπρου από τους νεοοθωμανούς. Προς την κατεύθνση αυτή, είναι υπέρτατο χρέος του κάθε τίμιου πατριώτη να μπεί στην πρώτη γραμμή της καταβαλλόμενης υπερπροσπάθειας για εκλογή άξιου και τίμιου  ηγέτη στις προεδρικές  εκλογές του 2023.

*Δημοσιογράφος, προέδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy