Η ομογένεια, ο απόδημος Ελληνισμός είναι το ισχυρότερο πολιτικό και πολιτισμικό “όπλο” της Ελλάδας, που χρόνια τώρα παραμένει… απασφαλισμένο

Του Στέλιου Τάτση

Οσο περισσότερο ασχολούμεθα με τους καρεκλοκένταυρους τόσο θα τους παρέχεται οξυγόνο επιβίωσης. Η αποτυχημένη θητεία τους διαχρονικά κατέστρεψε την Ομογένεια, διότι δεν υπήρξαν οραματιστές και ρεαλιστές να αντιμετωπίσουν το γήρας… που έφερε ο χρόνος. Κοίταζαν το σήμερα και τον εαυτούλη τους και άφησαν το αύριο στην κακή του τύχη. Πέρα από όλα όσα τους καταμαρτυρούνται, το μεγαλύτερο έγκλημα που πρέπει να τους καταλογίσουμε είναι η απροθυμία τους για την διαδοχή.

Δεν πρόβλεψαν πως η ομογένεια θα άλλαζε και από Ελληνοαμερικανική θα γινότανε Αμερικανοελληνικη και αυτό το δεύτερο τεράστιο κομμάτι το άφησαν στο έλεος της ρουφήχτρας με την μεγάλη χοάνη που ονομάζεται αφομoίωση. Σταματήστε λοιπόν να ασχολήσθε με το παρελθόν, αφήστε το στην λήθη του χρόνου και ας ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο, που να είναι πολύ καλά μελετημένο και χτισμένο πάνω σε γερά θεμέλια που ούτε ο χρόνος ούτε ο άνθρωπος θα μπορέσει να γκρεμίσει. Η μαγιά (προσωπικό δυναμικό) υπάρχει και με αυτήν πρέπει να ζημώσουμε το καινούργιο ξεκίνημα, βασισμένο στην Ορθόδοξη πίστη και στις πανανθρώπινες αξίες της ράτσας μας πάνω στις οποίες ο ίδιος ο Χριστός εθεμελίωσε την διδασκαλία του. Αρπάχτηκε από τα σοφά λόγια του Σωκράτη που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος που ονομάζεται Χριστιανισμός . “Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις”. Αυτή η φράση με το τεράστιο ΝΟΗΜΑ έπρεπε να είναι χαραγμένο με μεγάλα χρυσά γράμματα παντού. Στους ναούς, στις αίθουσες των δικαστηρίων, όλων των εκπαιδευτικών αιθουσών, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, στις αίθουσες συνεδριάσεων όλων των οργανώσεων και φυσικά βαθειά μέσα στην ψυχή μας.

Με αυτήν την φράση έπρεπε να αρχίζει και να τελειώνει το ΠΙΣΤΕΥΩ του κάθε ανθρώπου, διότι η φράση αυτή όταν καλλιεργηθεί καλά στον άνθρωπο, γίνεται συγγηνωνούν δοχείον μέσω του οποίου μεταφέρεται συνεχώς στην ψυχή του το αίσθημα της αγάπης. Και όταν μέσα σου έχεις αγάπη θα γίνεσαι ο ίδιος συγγηνωνούν δοχείον αγάπης προς πολλές κατευθύνσεις.

Αγάπη προς τους γονείς σου, τον αδελφό σου, την Πατρίδα σου, τον συνάνθρωπό σου , τον πλησίον σου. Τέλος η φράση αυτή κάνει στον άνθρωπο, αυτό που κάνει το κυματάκι της θάλασσας με το πλιτς πλάτς….στην άμορφη πέτρα, που την λειαίνει , της δίνει μορφή , την
μετατρέπει σε βότσαλο…..

Η μαγιά υπάρχει και το μόνο που χρειαζόμαστε για να την μετατρέψουμε σε υγιεινή τροφή είναι η αγάπη προς τις Πατρίδες μας, τα ιδανικά της φυλής μας, την οικογένεια, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Μια χούφτα πιστών και ικανών ομογενών μπορεί να μεγαλουργήσει να κάνει θαύματα, να προλάβει το κακό που προωθείται από τις ύπουλες και προδοτικές δυνάμεις οι οποίες σαν δούρειος ίππος καπηλεύονται τον απανταχού Ελληνισμό. Η μαγιά την οποίαν εγώ ονειρεύομαι πρέπει να έχει μοναδικό κίνητρο την προσφορά χωρίς να επιδιώκει απολύτως τίποτα το προσωπικό, ούτε αυτήν την αναγνώριση, διότι ακόμη και αυτή διχάζει και η διχόνοια καταστρέφει. Η προσφορά, το έργο μας είναι εκείνο που από μόνο του χωρίς να το επιδιώκουμε μας παρέχει την αναγνώριση, μόνο οι κοντόφθαλμοι, ζηλόφθονοι και οι πικρόχολοι δεν την βλέπουν.

Καθημερινά δίδονται γεύματα από οικονομικά εύρωστους Ομογενείς για να συγκεντρωθούν χρήματα για πολιτικούς, οι οποίοι προωθούν τα συμφέροντα της Πατρίδας μας και καλά κάνουν, χωρίς βέβαια να είναι απόλυτη η προσδοκία μας και τα παραδείγματα είναι άφθονα, ακόμη και δικοί μας εστράφησαν εναντίον μας, (Ναύαρχος Σταυρίδης) και άλλοι. Αυτό που προέχει είναι να φτιάξουμε μια πανίσχυρη Ομογενειακή Ομάδα, έναν πυρήνα που θα μελετήσει και θα συντάξει καταστατικό, κάστρο που θα αναφέρει τους σκοπούς και που θα προβλέπει τριμελή επιτροπή νέων μελών, η οποία θα έχει το πλειοψηφικό δικαίωμα να δέχεται η να αποκλείει κάποιον χωρίς να του εξηγεί τον λόγο της απόρριψης . (Το έκανα στον Κοραή το 1976 και σώθηκε και σήμερα είναι μια οργάνωση που ατενίζει το μέλλον
με αισιοδοξία).

Τον πυρήνα αυτόν για να γίνει κάστρο θα πρέπει να τον κάνουμε οικονομικά εύρωστο ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που μαζεύουμε χρήματα για τους πολιτικούς. Χρειαζόμαστε αυτό το κάστρο για να γίνει η ανωτάτη Ομογενειακή αρχή η οποία θα οργανώσει καλά την ομογένεια, πολιτικά και Εθνικά και για τα εδώ και για τα της Πατρίδας. Όταν καταφέρουμε όλοι να ψηφίζουμε και εδώ και στην Πατρίδα θα έχουμε κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα, τότε θα μας έχουν όλοι ανάγκη και αντί να τους γλύφουμε θα μας γλύφουν. Η Αρχιεπισκοπή θα παύσει να είναι η Κομαντατούρα της Ομογένειας (το είπε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος πως δεν θέλει να παίζει το ρόλο του Εθνάρχη) και όποιος τολμά να μας κουνάει το δάχτυλο να ξέρει πως θα είμαστε σε θέση να του το κόψουμε και να του το φυτέψουμε εκεί που του πρέπει.

Χρειαζόμαστε το πρώτο εκατομμύριο για να ξεκινήσουμε, αμέσως μετά το ένα θα γίνει χιονοστιβάδα η οποία με τις κατάλληλες επενδύσεις και την σωστή διαχείρηση θα φέρει την επιθυμητή ΑΝΟΙΞΗ σε όλη την Ομογένεια και ο κάθε κατεργάρης εάν δεν πάει στην πάντα θα καθήσει στον πάγκο. Για το σημερινό κατεστημένο ισχύουν οι λαϊκές παροιμίες: ”Τον Αράπη κι’αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς και όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη γκαστρωμένη”…

Η μαγιά για την πρόοδο της Ομογένειας υπάρχει – αλλά πρέπει να τη ζυμώσουμε…

ηγή: