Η Τουρκία προετοιμάζει και πάλι μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις στη Συρία. Η ένταση αυξάνεται στη βόρεια Συρία. Περισσότερα από 200 φορτηγά πυρομαχικών είδαν οι συριακές υπηρεσίες πληροφοριών. Εκατοντάδες Τούρκοι στρατιώτες πετάχτηκαν στα σύνορα με τη Συρία. Ακολουθούν τα δελτία τύπου που δημοσιεύονται στον Τύπο σήμερα.

Αυτά δίνουν την εντύπωση ότι η Τουρκία ετοιμάζει όντως κάτι το σοβαρό. Αναλύοντας όμως τις ενέργειες του αντίπαλου στρατοπέδου, δεν διακρίνουμε ανησυχίες ή βιαστική προετοιμασία των μονάδων για άμυνα. Μόνο μια στρατιωτική ρουτίνα όπου όλοι εκτελούν τα καθήκοντά τους όταν ο κύριος στόχος είναι να εμποδίσουν τις ενέργειες του εχθρού και να ελέγξουν την περιοχή.

Η Συρία, η Ρωσία, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται ότι παίζουν μια περίεργη παρτίδα πόκερ σήμερα. Ο πόλεμος έχει προ πολλού μετατραπεί σε στρατιωτική-διπλωματική αντιπαράθεση. Κάθε χώρα κάνει τα χτυπήματά της χρησιμοποιώντας είτε διπλωμάτες είτε στρατιωτικούς. Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν στοιχεία του πόκερ σε αυτό το παιχνίδι, όλοι οι παίκτες μπλοφάρουν και αυξάνουν τα πονταρίσματα.

Ο Τούρκος πρόεδρος είναι καλός παίκτης. Τι παίζει η Τουρκία και γιατί; Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε.

Σύμφωνα με τις συριακές υπηρεσίες πληροφοριών, οι Τούρκοι σχεδιάζουν μια μεγάλη επιχείρηση. Πιο συγκεκριμένα δύο επεμβάσεις που θα πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα. Στα βορειοδυτικά της Ιντλίμπ, ο στόχος της επίθεσης θα είναι η υποστήριξη των φιλοτουρκικών μονάδων και στα βορειοανατολικά, οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να απωθήσουν τις μονάδες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων.

Το τουρκικό κοινοβούλιο παρέτεινε την άδεια χρήσης του στρατού στη Συρία. Και τώρα ο πρόεδρος Ερντογάν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τον τουρκικό στρατό στη Συρία μέχρι το 2023 συμπεριλαμβανομένου. Γνωρίζοντας ότι όχι μόνο ο Ρετζέπ Ερντογάν αλλά και άλλοι Τούρκοι πολιτικοί μιλούν για μια άνευ προηγουμένου αλαζονεία των κουρδικών μονάδων που επιτίθενται συνεχώς στον τουρκικό στρατό.

Ο φόβος των κουρδικών ένοπλων μονάδων είναι κατανοητός. Σε τρία χρόνια, μεταξύ 2016 και 2019, οι Τούρκοι κατέλαβαν αρκετές περιοχές κατοικημένες από Κούρδους. Σήμερα, ελέγχουν τα σύνορα από το Μπαντάρ-Χαν έως το Ρας αλ-Αΐν, καθώς και από την Τζαραμπλούς έως τις ακτές της Μεσογείου.

Διάφοροι αναλυτές και στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβάλλουν διάφορα πιθανά σενάρια. Η πιο εύλογη εκδοχή φαίνεται να είναι αυτή των αναλυτών του πρακτορείου Bloomberg. Στόχος της επιχείρησης θα είναι η συνοριακή πόλη Κομπάνι, 415 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Δαμασκού. Πιο συγκεκριμένα οι περιοχές νότια του Κομπάνι. Με την κατάληψη αυτών των περιοχών, οι Τούρκοι θα συνδέσουν δύο περιοχές που ήδη ελέγχουν. Αυτό θα σήμαινε ότι οι Τούρκοι θα έχουν ενισχύσει τις θέσεις τους στη βόρεια Συρία αποκτώντας την απαραίτητη «γροθιά» για να πολεμήσουν τους Κούρδους.

Όλα αυτά ακούγονται αρκετά λογικά. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη άλλων παραγόντων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Συρία παραμένουν σιωπηλές. Και ειδικά το Ιράν. To τελευταίο δεν συμμετέχει ακόμη στο παιχνίδι, αλλά εάν κάποιος από τους σημερινούς παίκτες έφευγε από το τραπέζι του παιχνιδιού, θα έπαιρνε τη θέση του χωρίς καθυστέρηση.

Ο Ρετζέπ Ερντογάν παίζει ένα πολύ ριψοκίνδυνο παιχνίδι. Περιστασιακός εταίρος της Ρωσίας, μέλος του ΝΑΤΟ, «μαχαίρι» των Ηνωμένων Πολιτειών κάτω από την κοιλιά της Ρωσίας, κύριος φύλακας της Μαύρης Θάλασσας… Ένα πλήθος ρόλων που απαιτούν πραγματικά μια εξαιρετική ευφυΐα. Την ίδια στιγμή, mia αποτυχία, όπου να είναι, θα μπορούσε να κοστίσει στον Τούρκο πρόεδρο τον σουλτανικό θρόνο του.

Ο Τούρκος αρχηγός κράτους παίζει τόσο υπέρ όσο και κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρώτον, οι Τούρκοι πρέπει να αποκαταστήσουν το απαραίτητο καθεστώς φίλου για τους Αμερικανούς μετά από μια σοβαρή σύγκρουση για την αγορά ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων. Δεύτερον, η Τουρκία βασίζεται στο καθεστώς του καλύτερου φίλου των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία.

Δεν είναι μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναρωτιούνται αν το συριακό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο αξίζουν ένα τέτοιο κόστος; Αν οι υδρογονάνθρακες αξίζουν τα χρήματα που διατίθενται κάθε χρόνο; Μία από τις λύσεις για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων θα ήταν η αποχώρηση των Αμερικανών στρατιωτικών από τη Συρία, αφήνοντας μονάδες προστασίας στα κοιτάσματα. Να ανατεθεί η προστασία των χώρων παραγωγής υδρογονανθράκων σε έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ, δηλαδή στους Τούρκους.

Δεν είναι γνωστό αν η Τουρκία θα τολμήσει να εξαπολύσει μεγάλη επίθεση στην Ιντλίμπ. Συγκρούσεις σίγουρα θα γίνουν με τους Κούρδους. Ακόμη και κατάληψη ορισμένων πόλεων ή τμημάτων δρόμων.

Ωστόσο, ακόμη και με την κατάληψη του Κομπάνι και της γύρω περιοχής, ούτε η Ρωσία ούτε η Συρία ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παραδεχτούν την πλήρη κατάληψη αυτής της περιοχής από τους Τούρκους. Το σύστημα που υπάρχει ήδη στην Ιντλίμπ θα διατηρηθεί. Επομένως, αυτή η επιχείρηση δεν έχει κανένα νόημα. Και μάλιστα αντίθετα, σε περίπτωση ήττας, είναι πολύ πιθανό ο πρόεδρος Ερντογάν να έχει πολλά να χάσει.

Αλλά ο αρχηγός του τουρκικού κράτους έπαιξε το χτύπημα του. Ας περιμένουμε να δούμε την αντίδραση των αντιπάλων.

πηγή: http://www.observateurcontinental.fr