Ένας αιώνας και μία δεκαετία συμπληρώνονται φέτος από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, 110 χρόνια στα οποία η Τουρκία αρνείται να παραδεχτεί τις ειδεχθείς πράξεις της – όπως άλλωστε και με τη Γενοκτονία των Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής.

Στο πέρασμα του χρόνου έχουν έρθει στο φως χιλιάδες ντοκουμέντα που αποδεικνύουν το έγκλημα – έγραφα, φωτογραφίες, ντοκιμαντέρ κ.ά.

Ανάμεσα στις φωτογραφίες ξεχωρίζουν αυτές των γυναικών που φέρουν στο πρόσωπο και τα χέρια τους κάποια σχέδια ζωγραφισμένα με ανεξίτηλο μελάνι – τατουάζ που δεν επέλεξαν εκείνες, αλλά οι διώκτες / βιαστές / σφαγείς τους.

Το 2011 η δημοσιογράφος και σκηνοθέτρια Σουζάν Χαρνταλιάν, εγγονή μιας από αυτές τις γυναίκες, της «Χανούμ» (όπως την είχαν ονομάσει), κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ Grandma’s Τattoos (Τα τατουάζ της γιαγιάς) στο οποίο καταγράφει την ιστορία αυτών των γυναικών, αλλά και τα προσωπικά της βιώματα από μια γιαγιά «σημαδεμένη» και απρόσιτη, μια γιαγιά που πάντα φορούσε άσπρα γάντια για να καλύπτει τις δικές της μνήμες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ PONTOSNEWS.GR

Συμπληρώνονται σήμερα 21 χρόνια από το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, κατά το οποίο το 76% των Ελληνοκυπρίων τάχθηκε κατά της προτεινόμενης από τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ λύσης για το Κυπριακό.

Σε ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα, η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριψε στη συντριπτική της πλειοψηφία το προτεινόμενο σχέδιο για συνολική λύση στο Κυπριακό, έναντι 24,17% που ψήφισε υπέρ του σχεδίου. Η τουρκοκυπριακή πλευρά ψήφισε στην πλειοψηφία της υπέρ του σχεδίου, σε ποσοστό 64,91%, ενόψει και της επικείμενης ένταξης του νησιού στην ΕΕ, ενώ το σχέδιο απέρριψε το 35,01%.

Ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος είχε αντιταχθεί στο σχέδιο Ανάν που τέθηκε σε δημοψήφισμα και σε τηλεοπτικό του διάγγελμα, στις 7 Απριλίου 2004, είχε καλέσει τους Ε/κ να ταχθούν υπέρ του «Όχι».

Συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα αλλά και με πλήρη συναίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών και το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί και που μου έχετε αναθέσει, λυπούμαι ειλικρινά, γιατί δεν μπορώ να αποδεχθώ και να υπογράψω το Σχέδιο Ανάν όπως, τελικά, διαμορφώθηκε. Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω ‘κοινότητα’ χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα» είχε αναφέρει στο διάγγελμά του ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος έκλεισε το διάγγελμά του, λέγοντας «Ελληνικέ κυπριακέ λαέ, στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του ΝΑΙ. Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν. Σε καλώ να πεις στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ΟΧΙ. Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου».

Αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος, Εκπρόσωπος του Κόφι Ανάν είχε δηλώσει πως ο ΓΓ του ΟΗΕ σέβεται το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων στις δύο κοινότητες της Κύπρου, προσθέτοντας πως θα σκεφτεί με προσοχή τις επιπτώσεις του αποτελέσματος. Σε δήλωση, την οποία ανέγνωσε στη Λευκωσία ο Ειδικός Σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Αλβαρο ντε Σότο, ο κ. Ανάν ανέφερε ότι «αφού το σχέδιο έγινε αποδεκτό στο τ/κ δημοψήφισμα και απορρίφθηκε στο ε/κ δημοψήφισμα, τότε η θεμελιώδης συμφωνία δεν θα τεθεί σε ισχύ».

Η Αθήνα, δια του τότε Κυβερνητικού Εκπρόσώπου, Θεόδωρου Ρουσόπουλου, ανέφερε μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος πως ο κυπριακός λαός αποφάσισε και το αποτέλεσμα είναι σεβαστό από όλους. «Η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο πλευρό της Κύπρου προσφέροντας της στήριξη και σε συνεργασία με την κυπριακή Κυβέρνηση θα επιδιώξει να παραμείνει ανοικτή η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού» είχε πει ο κ. Ρουσόπουλος.

Το δημοψήφισμα κεφαλαιοποιήθηκε πολιτικά από Τούρκους αξιωματούχους, οι οποίοι υποστήριξαν ότι τα αποτελέσματα δείχνουν ποια πλευρά δεν επιθυμεί λύση. Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ είχε αναφέρει εξάλλου ότι η Άγκυρα θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για τον τερματισμό της πολιτικής και οικονομικής «απομόνωσης» του ψευδοκράτους.

Λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα του 2004, την 1η Μαΐου 2004, η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστη πλήρες μέλος της ΕΕ στο σύνολο της επικράτειά της, με αναστολή της εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου στις περιοχές που βρίσκονται υπό κατοχή.

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Ήταν δύο ξαδέλφια, απόγονοι του αρχιμεταλλουργού της Κορόξενας στήν Αργυρούπολη του Ευξείνου Πόντου, το όνομα του Αβραμίδης Εξάκουστος. Στο μικρό οδοιπορικό της ζωής τους, κοίταξαν με προσοχή τον Ταφικό τρόπο των προγόνων τους στη πατρίδα, ίσως, σπρωγμένα από το κοινό ψυχικό τραύμα: Αυτό του ξεριζωμού.

Εκείνη, παιδί απαξιωμένων “αούτηδων”, δημιούργησε με συνεργάτες ένα φιλμ ¨αριστούργημα¨ για την Γιορτή των Νεκρών στο Καύκασο και την εγκατάσταση των απογόνων τους στον Ασπρόπυργο την δεκαετία του ’90.

(https://vkonsta.blogspot.com/2017/05/blog–post_70.html)

Εκείνος, παιδί “ρωσοποντίων” ερεύνησε την καταγωγή των ταφικών εθίμων από την αρχαιότητα και περιέγραψε το ίδιο βίωμα της τελετής σε ένα ποντιακό χωριό: Τον Καταχά Πιερίας, ενώ αργότερα μίλησε για τον πολιτισμό τους σε μαθητές του Γυμνασίου Ασπροπύργου, χάρις σε πρόγραμμα καταγραφής της γενεαλογίας των μαθητών που εκπόνησε η φιλόλογος Ντιάνα Καλαϊτζίδου.

 Για ότι συμβαίνει πάντα υπάρχει μία εξήγηση.

 (http://vkonsta.blogspot.com/2017/05/blog-post.html)

Όταν επιτέλους, γνωρίζονται τα ξαδέλφια, μιλούν για την οδοιπορία τους, ερευνούν τις ρίζες τους και τις θέλουν οδηγό τους. Εκείνη, είναι κοινωνικός επιστήμονας και ερευνητής της εγκατάστασης των προσφύγων στην Ελλάδα και εκείνος, θετικός επιστήμονας και ερευνητής του Ποντιακού Πολιτισμού. Τόσο τα κείμενα του όσο και το φιλμ της αποτελούν μία ενιαία τριλογία.

Αρχαιότητα- Καύκασος- Ελλάδα

Η «ελεγεία «φανερώνει ότι ο πλούτος δεν είναι η συγκέντρωση υλικών αγαθών, είναι η γενεαλογία της αγάπης, ότι τα έσχατα είναι και παρόντα σαν τα άστρα πού εμείς βλέπουμε το παρελθόν τους, πώς έχει η ζωή αρχές και λεβεντιά, ότι η μνήμη των τεθνεώτων παράγει νόημα…

Χους ην και εις χουν απελεύσει…

Φάρμακο, στη πληγή της ψυχής αυτών των απλοϊκών και άδολων Ποντίων της Σταυρωμένης Ράτσας, ήταν ο ερχομός τους στη Γη των Αργοναυτών, όποιες ταλαιπωρίες και εάν υπέστησαν όταν πάτησαν το πόδι τους σε αυτήν. Βάλσαμο, στις πληγές του Ελληνισμού είναι ο τρόπος που μιλάει το παιδί του Προμηθέα με ορίζοντα το βουνό του: Τον Καύκασο!!!

-“Αγωνίζομαι να παραμείνω Ρωμαίος, να είμαι Πόντιος, να είμαι Έλληνας. Λελεύω εκείνο τον Αλέξανδρο, εκείνο τον Αχιλλέα, εκείνο τον Ηρακλή, που όλα τα έκανε για το καλό”.

Εάν θεωρεί κάποιος, ότι είναι υπερβολική η έκφραση αριστούργημα για τη ταινία ”Η Γιορτή των Νεκρών”, ας γνωρίζει, ότι η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Καλαμάτας.

Η λαχτάρα τους να συνθέσουν όσα είδαν και άκουσαν στην γιορτή των νεκρών στον Καύκασο, οδήγησε τον σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο να συνδέσει ¨Τά Ταφεία¨, μία μικρού μήκους ταινία με την Νέκυϊα, την Ραψωδία Λ΄ τού Ομήρου την χώρα των νεκρών, η οποία περιγράφει το ταξίδι του Οδυσσέα για την χώρα του Άδη .

Τότε ο Οδυσσέας πήγε στην χώρα των νεκρών, τώρα εμείς στα ταφεία, στην γιορτή των νεκρών.

Καλή αντάμωση στην ουράνια πατρίδα…

Η Γιορτή των Νεκρών…

 –   ΤΑΦΕΙΑ

–    Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Σενάριο, διεύθυνση παραγωγής: Δέσποινα Εξακουστίδου.

Σκηνοθεσία: Γιούρι Αβέρωφ, Δέσποινα Εξακουστίδου.

              Ταφεία……

      Σκηνοθεσία: Γιώργος Πανουσόπουλος.