Μερικές μέρες μετά την υπογραφή της ελληνογαλλικής συμφωνίας και προτού αρχίσει η σχετική συζήτηση στη Βουλή, διαπιστώνεται μια σειρά πολύ σοβαρών προβλημάτων σε αυτή την τόσο διαφημιζόμενη συμφωνία. Διαπιστώνεται επίσης μια πολύ μεγάλη και επικίνδυνη σύγχυση, ακόμα και ως προς τα πραγματικά στοιχεία, στη σχετική δημόσια “συζήτηση”, στο μέτρο που υπάρχει τέτοια συζήτηση. Μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα έχει τώρα βυθιστεί σε μια “Μεγάλη Σύγχυση” για όλα τα θέματα, περιλαμβανομένου του κορυφαίου θέματος της ειρήνης και του πολέμου, όπως και του όλου μέλλοντος της χώρας, με τον ελληνικό λαό να έχει στερηθεί, από ένα ολοκληρωτικό σύστημα “ενημέρωσης”, ακόμα και βασικά στοιχεία που είναι εντελώς αναγκαία για να μορφώσει γνώμη, ενώ τα πολιτικά κόμματα επιτελούν πάρα πολύ λίγο τη λειτουργία σύνθεσης και ανάδειξης των προβλημάτων της χώρας και της επεξεργασίας προτάσεων για τη λύση τους.

Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε συνοπτικά τα κατά τη γνώμη μας σπουδαιότερα σημεία και προβλήματα αυτής της συμφωνίας, από την άποψη των στρατηγικών συνεπειών που θα έχει.

Σήμερα θα αναφερθούμε σε τρία από αυτά τα σημεία, δηλαδή την μη κάλυψη του όλου ελληνικού χώρου από τις γαλλικές εγγυήσεις αμυντικής συνδρομής, την απαράδεκτη απουσία οποιασδήποτε πρόνοιας για την εκτέλεση της προμήθειας από την ελληνική βιομηχανία και το κύριο θετικό στοιχείο της συμφωνίας, δηλαδή την προμήθεια γαλλικών και όχι αμερικανικών όπλων.

Στα επόμενα άρθρα μας θα εξετάσουμε το ερώτημα του κατά πόσον χρειαζόμαστε φρεγάτες, του αν ξέρουμε τι επιδιώκουμε με την Τουρκία, τις πολύ σοβαρές και επικίνδυνες περιπλοκές που εγκυμονεί η προβλεπόμενη συνεργασία με τη Γαλλία στη Μέση Ανατολή και την Αφρική και τέλος τις απερίγραπτες ανοησίες που κυκλοφορούν από κόμματα και πολιτικούς για τα θέματα της ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας, της Ανατολικής Μεσογείου και των χωρικών υδάτων.

Τα άκρως αρνητικά στοιχεία της συμφωνίας

Σε προηγούμενο άρθρο εξηγήσαμε ότι το βασικό πρόβλημα της ελληνογαλλικής συμφωνίας είναι ότι οι υποσχέσεις ενόπλου συνδρομής της Γαλλίας αφορούν επίθεση κατά της ελληνικής επικράτειας, ενώ θα έπρεπε να έχει συναφθεί συνθήκη αμυντικής συνδρομής μεταξύ Ελληνικής, Κυπριακής και Γαλλικής Δημοκρατίας, που να αφορά και την ελληνική και την κυπριακή επικράτεια αν δεχθούν επίθεση (Mια γιγαντιαία “τρύπα” στο κέντρο της ελληνογαλλικής συμφωνίας και Ελληνογαλλική συμφωνία: Μεγάλο πλήγμα στην ελληνική οικονομία, τεχνολογία και ανεξαρτησία). Υπενθυμίζουμε ότι για πολύ λιγότερο σοβαρά θέματα, Ελλάδα και Κύπρος έχουν συμμετάσχει σε τριμερή και πολυμερή σχήματα συνεργασίας.

Λόγω του ότι η άμυνα της Κύπρου απέναντι στην Τουρκία είναι αντικειμενικά δυσχερής, η Ελλάδα έχει απευθύνει από το 1987 απειλή πολέμου στην Τουρκία στην περίπτωση που προελάσουν περαιτέρω τα στρατεύματά της στην Κύπρο. Έχει επίσης υιοθετήσει το δόγμα του “ενιαίου αμυντικού χώρου”, που καμιά κυβέρνηση δεν έχει αποκηρύξει, τουλάχιστον επισήμως. Το δόγμα αυτό, στην πραγματικότητα μια αναγνώριση της ίδιας της αντικειμενικής πραγματικότητας, συνιστά το μόνο ελληνικό στρατηγικό προϊόν, αποτέλεσμα ελληνικού σχεδιασμού από Έλληνες και για τις ανάγκες των Ελλήνων. Συνεχίζει να αποτελεί τη βάση του επιχειρησιακού σχεδιασμού των ελληνικών και κυπριακών ενόπλων δυνάμεων.

Αν αύριο σημειωθεί τουρκική επίθεση στην Κύπρο που δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει η κυπριακή Εθνοφρουρά και οι δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ, τι θα πράξει η Ελλάδα; Θα βλέπει την προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων με σταυρωμένα χέρια, ή θα αναγκαστεί να επιτεθεί η ίδια στην τουρκική επικράτεια, οπότε δεν θα ισχύει φυσικά η ελληνογαλλική συμφωνία;

Να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι η υπεράσπιση των Ελλήνων της Κύπρου συνιστά μείζονα ηθική υποχρέωση της Ελλάδας, ζωτικό εθνικό της συμφέρον και ισχυρή διεθνή νομική της υποχρέωση, από τις συνθήκες του 1960 που υπέγραψε.

Μόνο ως εγκληματική πολιτική μπορεί επίσης να θεωρηθεί το γεγονός ότι δεν προβλέπεται ούτε η ναυπήγηση ενός σκάφους στην Ελλάδα, ούτε η μεταφορά τεχνολογίας στην Ελλάδα. Το ζήτημα αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό και το αναλύσαμε ήδη σε προηγούμενο άρθρο.

Ένα πολύ θετικό σημείο της συμφωνίας

Το πιο θετικό σημείο της όλης υπόθεσης είναι ότι αγοράζουμε γαλλικά και όχι αμερικανικά όπλα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπόδισαν τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να προβάλλουν αντίσταση κατά της Τουρκίας το 1974, δια του ελέγχου που ασκούσαν η CIA και το Gladio σε όλο σχεδόν το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών και εν συνεχεία διέκοψαν την παροχή ανταλλακτικών στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Το 1996 “τύφλωσαν” και την ελληνική και την τουρκική αεροπορία στα Ίμια και μετά, ένας Αμερικανός υπουργός “ενημέρωσε” έναν Έλληνα συνάδελφό του, ότι δεν πρέπει να νομίζει ότι τα αμερικανικά όπλα θα λειτουργήσουν όπως προβλέπεται.

Για αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου αγόρασε γαλλικά Μιράζ και μεταγενέστερες ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις αγόρασαν ή προσπάθησαν να αγοράσουν ρωσικά όπλα. Σήμερα, οι Αμερικανοί, εκτός του ότι ελέγχουν το ελληνικό κράτος και τις υπηρεσίες του όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία, έχουν και τεράστιες τεχνικές δυνατότητες ελέγχου. Τα νέα F-35 έχουν ενσωματωμένο σύστημα αυτόματης επικοινωνίας με την εταιρεία Lockheed, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή οι Αμερικανοί ξέρουν τι κάνουν. Π.χ. ξέρουν αν ένα αεροπλάνο βρίσκεται στο υπόστεγο του αεροδρομίου της Σκύρου και του έχει χαλάσει ένα μπουζί. Υποθέτουμε ότι μπορούν άνετα και να του μεταβιβάσουν αν θέλουν την εντολή “μην πετάς!”. Μπορούν να το κάνουν, άρα θα το κάνουν αν το θελήσουν.

Δυστυχώς βέβαια, το πλεονέκτημα των γαλλικών όπλων από την άποψη αυτή περιορίζεται λόγω του ότι η Γαλλία είναι μετά την εκλογή Σαρκοζί (και παρέμεινε επί Ολάντ και Μακρόν), ένα κράτος που δεν έχει μεγάλη σχέση με τη Γαλλία του Ντε Γκωλ, του Ντ’ Εσταίν, του Μιτεράν και του Σιράκ, έχει δηλαδή απωλέσει την εθνική ανεξαρτησία που διατηρούσε μετά το 1945 και τελεί υπό καθοριστική αμερικανική και ιδίως ισραηλινή επιρροή.

Σύμφωνα ήδη με δημοσιεύματα του τύπου η συμφωνία για τις φρεγάτες δεν περιλαμβάνει το καλύτερο όπλο που είχε προταθεί στην Ελλάδα αρχικά, κατόπιν αμερικανικής απαίτησης. Δεν γνωρίζουμε βέβαια αν ήταν το Παρίσι που το απέσυρε από την προσφορά ή η Αθήνα που, υπακούοντας στους Αμερικανούς, δεν το ζήτησε.

Ακόμα χειρότερα. Φαίνεται ότι γίνεται συζήτηση για παράταση της συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα επ’ αόριστον. Bye bye for ever δηλαδή, σε ό,τι έχει απομείνει από ελληνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Ιστολόγιο του Δ. Κωνσταντακόπουλου