REAL TIME |

Weather Icon

Συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ: Ασφαλείς ή αφελείς…

Συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ: Ασφαλείς ή αφελείς…

Του Κώστα Στούπα

Μετά τη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής με τη Γαλλία ακολούθησε την περασμένη εβδομάδα η 5ετής  Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) Ελλάδας – ΗΠΑ η οποία μπορεί να παραταθεί αυτόματα για άλλο τόσο και να έχει διάρκεια μέχρι κάποια από τις δύο πλευρές να την καταγγείλει.

Στην Ελλάδα μάλιστα μετά την ανακοίνωση της ελληνογαλλικής συμφωνίας και την παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου για το  αν στη συμφωνία περιλαμβάνεται και η ΑΟΖ, το ζήτημα έλαβε μεγάλη έκταση.

Λίγες μέρες αργότερα  το γαλλικό υπουργείο Άμυνας βγήκε και διευκρίνισε πως  οι ΑΟΖ δεν αποτελούν μέρος της συμφωνίας, σημειώνοντας: “Η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) δεν θεωρείται μέρος της επικράτειας ενός κράτους, ιδίως από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (γνωστή ως Σύμβαση του Μοντέγκο Μπαίυ), της οποίας Γαλλία και Ελλάδα αποτελούν μέρη”.

Τούτο μάλλον ελάχιστα αλλάζει τη σημασία της συμφωνίας.

Η ανεξαρτησία είναι θέμα ισχύος…

Κατ’ αρχήν καμία χώρα δεν είναι φρόνιμο να εναποθέτει την εθνική της ασφάλεια σε τρίτους και να αισθάνεται ανεξάρτητη με την έννοια πως λαμβάνει η ίδια  ή  έστω μετέχει στη λήψη αποφάσεων που την αφορούν.

“Η ελευθερία μου κρέμεται από την κάνη του όπλου μου…” έλεγε ο Μάο ΤσεΤούνγκ και αυτό σημαίνει ο πρωταρχικός παράγων της εθνικής ασφάλειας και της ανεξαρτησίας μιας χώρας είναι η ισχύς των ενόπλων της δυνάμεων και η ικανότητα της οικονομίας της να τις στηρίζει. Αυτοί που πιστεύουν πως αρκεί η επίκληση “φουστανελών” και “πετραχηλίων” για τη διαχείριση οποιασδήποτε αντιπαράθεσης είναι τόσο εγκληματικά αφελείς όσο αυτοί που εμπιστεύονται τα “ματζούνια” και όχι τους γιατρούς σε μια κατάσταση επιδημίας…

Οι αμυντικές και διπλωματικές συμφωνίες αποτελούν πολλαπλασιαστές της αμυντικής και πολιτικής ισχύος της χώρας στο διεθνές περιβάλλον.

Μια συμφωνία αμυντικής συνδρομής ή εγγύησης της ακεραιότητας διαθέτει από μόνη της μια αποτρεπτική ισχύ αλλά με βάση τα ιστορικά προηγούμενα δεν εγγυάται πως οποιαδήποτε χώρα θα εμπλακεί σε μια θερμή πολεμική αναμέτρηση αν δεν διακυβεύονται πρωτίστως  και δικά της στρατηγικά συμφέροντα.

Το κόστος και το όφελος

Να υπενθυμίσουμε πως και η Τσεχοσλοβακία τη δεκαετία του ’30  είχε υπογράψει παρόμοιες συμφωνίες με τη Γαλλία και την Αγγλία αλλά όταν ο Χίτλερ μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στράφηκε προς την  ίδια  όπου υπήρχαν 3 εκατομμύρια Γερμανοί Σουδήτες, οι σύμμαχοι δίστασαν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

Επειδή η Γαλλία και η Αγγλία δεν ήταν έτοιμες ή έκριναν πως το κόστος μιας στρατιωτικής εμπλοκής θα ήταν μεγάλο οπισθοχώρησαν.

Αγγλία και Γαλλία, περί τα μέσα Σεπτεμβρίου του ’38, μετά από επίσκεψη του Άγγλου πρωθυπουργού στον Χίτλερ υπέβαλαν σχέδιο προς την Τσεχοσλοβακία για παραχώρηση εδαφών που οι Σουδήτες αριθμούν περισσότερο από το 50% του εγκατεστημένου σε αυτά πληθυσμού.

Την πρόταση αυτή, αν και αρχικά την αρνήθηκε η Τσεχοσλοβακία, στη συνέχεια, κάτω από πίεση των συμμάχων της την αποδέχθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου. Αυτή ήταν η περίφημη συμφωνία του Μονάχου, την οποία ο Τσάμπερλεν επεδείκνυε ως κατόρθωμα μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο κατά την επιστροφή στο Λονδίνο.

Ανάλογες δεσμεύσεις υπήρχαν και έναντι της Πολωνίας από τους συμμάχους πριν τον Β’ Π.Π. οι οποίες όμως δεν της εξασφάλισαν την ανεξαρτησία έναντι των Ναζί και των  Σοβιετικών στη συνέχεια μέχρι τη δεκαετία του ’90 όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ.

για τη συνέχεια Capital

 

Σχόλιο του αναγνώστη Stirlitz

 

Το μήνυμα που στέλνουμε στην Τουρκία με τις κινήσεις που κάνουμε στο διπλωματικό και αμυντικό πεδίο με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ είναι εντελώς λάθος. Δείχνουμε να μην πιστεύουμε στις δικές μας δυνάμεις, ότι δηλαδή μπορούμε μόνοι μας να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας αξιοπρέπεια, και ψάχνουμε διαρκώς να βρούμε ξένους προστάτες δίνοντας ουσιαστικά τα πάντα για να πάρουμε σε αντάλλαγμα υπογραφές σε χαρτιά. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι αναζητώντας ξένους εγγυητές της εδαφικής μας ακεραιότητας όχι μόνο δεν κατοχυρώνουμε την εθνική μας ασφάλεια, αλλά απεναντίας δείχνουμε στους Τούρκους ότι τους φοβόμαστε και ότι παραδεχόμαστε πως δεν είμαστε σε θέση να τους αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. 

Συχνά ακούμε ή διαβάζουμε την άποψη ότι για να εξουδετερώσει μια και καλή η Ελλάδα τον τουρκικό κίνδυνο θα πρέπει να γίνει Ισραήλ. Το Ισραήλ σήμερα είναι ο πιο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν έχει συμβιβαστεί όμως με το να παίρνει από τους Αμερικανούς μόνο χαμόγελα, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και υπογραφές σε χαρτιά. Παίρνει κάθε χρόνο 3,8 δις δολάρια δωρεάν στρατιωτική βοήθεια, και υπάρχει νόμος στο αμερικανικό κράτος από το 2008 ο οποίος υποχρεώνει την εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση να εξασφαλίζει με κάθε τρόπο την ποιοτική στρατιωτική υπεροπλία (Qualitative Military Edge) του Ισραήλ έναντι κάθε πιθανής απειλής στην ευρύτερη γειτονιά του. Δεν είπαν δηλαδή οι Ισραηλινοί στους Αμερικανούς «εγγυηθείτε την εδαφική μας κυριαρχία», αλλά «δώστε μας με προνομιακούς όρους τα αναγκαία μέσα για να την εξασφαλίσουμε μόνοι μας». Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από ό,τι πράττουμε εμείς.

Και πώς πέτυχε άραγε να αποσπάσει τόσα οφέλη το Ισραήλ από τις ΗΠΑ; Ανήκει μήπως στο ΝΑΤΟ; Όχι βέβαια. Έχει το Ισραήλ στο έδαφός του αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις; Όχι βέβαια. Είναι άραγε ανόητοι οι Ισραηλινοί που δεν έχουν επιδιώξει να μπουν στο ΝΑΤΟ ή να εγκαταστήσουν αμερικανικές βάσεις στη χώρα τους για να λύσουν το πρόβλημα της εθνικής τους ασφάλειας; Φυσικά και όχι. Μέσω του ισραηλινού παραδείγματος καταρρίπτεται λοιπόν το παραμύθι που λένε οι ελληνικές κυβερνήσεις ότι δήθεν θα πρέπει να δώσουμε τα πάντα στους Αμερικανούς προκειμένου να εγγυηθούν την ασφάλειά μας. Σε ό,τι έχει να κάνει με συμφωνίες με τους Αμερικανούς, οι Ισραηλινοί βρίσκονται στην κορυφή της αποτελεσματικότητας ενώ εμείς στον πάτο.

Είναι βέβαιο ότι μερικές υπογραφές σε χαρτιά δεν πρόκειται να κάνουν τον Τούρκο να μαζευτεί. Δεν είναι χθεσινός, ξέρει καλά από Ιστορία και ξέρει καλά τι αξία έχουν οι υπογραφές όταν δεν συνοδεύονται από πολιτική βούληση για χρήση στρατιωτικής ισχύος. Αυτός βασίζεται στις δικές του δυνάμεις για να κάνει το παιγνίδι του στην Ανατολική Μεσόγειο και, σε αντίθεση με εμάς, όχι μόνο δεν ψάχνει για προστάτες αλλά δεν διστάζει να πάει κόντρα στις μεγαλύτερες παγκόσμιες Δυνάμεις προκειμένου να εξυπηρετήσει τα εθνικά του συμφέροντα. Ο Τούρκος δεν θα φοβηθεί από τις συμφωνίες που υπογράφουμε με τους Γάλλους και τους Αμερικανούς.

Στην καλύτερη για εμάς περίπτωση θα συνεχίσει να μας ασκεί ανελέητο bullying κατεδαφίζοντας λίγο-λίγο μέσω της απραξίας μας το αφήγημα των ισχυρών διεθνών συμμαχιών της Ελλάδας, ενώ στη χειρότερη περίπτωση θα προκαλέσει μείζον στρατιωτικό επεισόδιο σε τόπο και χρόνο της δικής του επιλογής το οποίο θα αποκαλύψει με οδυνηρό για εμάς τρόπο ότι δυστυχώς ο «βασιλιάς είναι γυμνός».

Εκτός αν πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος που δεν μπορεί ούτε να σβήσει μία δασική πυρκαγιά ή να προστατεύσει τις γειτονιές της Αθήνας από τις πλημμύρες όταν βρέχει, μπορεί να κερδίσει πόλεμο απέναντι στους Τούρκους.

Δεν κατηγορώ ούτε τους Γάλλους ούτε τους Αμερικανούς επειδή παρά τα όσα υπογράφουν δεν θα έλθουν ποτέ να μας υπερασπιστούν. Το συμφέρον τους κοιτάνε και καλά κάνουν. Αν για να πουλήσουν πανάκριβα όπλα ή για να πάρουν δωρεάν σπουδαίες αεροναυτικές βάσεις πρέπει να παίξουν θέατρο και να ρίξουν στάχτη στα μάτια κάποιων αφελών, φυσικά και θα το κάνουν. Αυτές που κατηγορώ είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που δεν εννοούν να σοβαρευτούν και να δουλέψουν μεθοδικά, που νομίζουν ότι όλα είναι ζήτημα εντυπώσεων και πως δεν πειράζει αν τεμπελιάζουμε και αδιαφορούμε επειδή κάτι θα γίνει πάλι την ύστατη στιγμή και θα μας σώσει ο «καλός Θεός της Ελλάδας».

 

Stirlitz

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube