Τον γνώρισα πρόσφατα όταν ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένεια του από τη Ρωσία για να παραστεί στα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του εθνομάρτυρα δημοσιογράφου Νίκου Καπετανίδη. Ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της Ανάπας Βαλέριος Ασλανίδης, ήταν ο μεγαλύτερος χορηγός του μνημείου αφού πρόσφερε 30.000 ευρώ για την ανέγερσή του.

Μόλις συστήθηκα μου είπε: Συγγενής μου είσαι… Όλοι οι Ασλανιδαίοι απο μια οικογένεια είμαστε…
Τον ρώτησα εάν είχε λίγο ελεύθερο χρόνο για να κάνουμε τη συνέντευξη και δέχτηκε αμέσως. Ωστόσο αποδείχτηκε δύσκολη υπόθεση γιατί μας διέκοπταν συνέχεια διερχόμενοι για να βγουν φωτογραφίες μαζί του…

Οι περισσότεροι τον γνώριζαν επειδή έγινε θέμα στα δελτία ειδήσεων όταν στις 9
Οκτωβρίου του 2020, πέρασε στην ιστορία ως: «ο πρώτος Έλληνας που έκανε το εμβόλιο κατά του κορονοϊού που δημιουργήθηκε από την επιστημονική κοινότητα της Ρωσίας…»

Ο 68χρονος Βαλέριος Ασλανίδης, πρώην πρωταθλητής στο τζούντο, σήμερα είναι επιχειρηματίας, με τουριστικές επιχειρήσεις στην Ανάπα. Καθημερινά όμως αναλώνεται με την ελληνική κοινότητα αφού είναι πρόεδρος του συλλόγου Ελλήνων της Ανάπα «Γοργιππία».

Να σημειωθεί ότι η αρχαία Γοργιππία ιδρύθηκε από τους Έλληνες της Μιλήτου τον 6ο αιώνα π. Χ. στην περιοχή όπου βρίσκεται η σημερινή πόλη της Ανάπα…

Από που είναι η καταγωγή της οικογένειάς σας;

Η γιαγιά μου ήταν από την Αργυρούπολη. του Πόντου. Το 1861 τους κυνήγησαν οι Τούρκοι επειδή ο πατέρας της ήταν ιερέας. Προσπάθησαν να τους κάνουν μουσουλμάνους αλλά δεν άλλαξαν την πίστη τους. Αναγκάστηκαν να φύγουνε από την περιοχή της Αργυρούπολης και να πάνε μέσα στα βουνά όπου αγόρασαν γη και προσπαθούσαν να δουλέψουν και να ζήσουν μακριά από τους Τούρκους. Λίγο αργότερα όμως και πάλι τους βρήκαν οι Τούρκοι και πάλι τους πίεζαν για να τους κάνουν μουσουλμάνους. Έτσι η οικογένεια της γιαγιά μου αναγκάστηκε και έφυγε στην Ρωσία και εγκαταστάθηκε στο χωριό Βιτιάζεβο, κοντά στην Ανάπα.

Ο παππούς μου ο Χριστόφορος Ασλανίδης ήταν από την Οινόη του Πόντου και ήρθε κι αυτός στη Ρωσία το 1915. Ηταν πολύ πλούσιος γιατί είχε καράβια και το σπίτι του έμοιαζε σαν παλάτι γι αυτό και σήμερα το σπίτι του έγινε μουσείο…Είχε εργοστάσιο και έκανε σοκολάτες με φουντούκια που άρεσαν πολύ τον κόσμο. Δυστυχώς όμως τον παππού μου τον εκτέλεσαν την περίοδο των σταλινικών διώξεων…

Με τον αθλητισμό πως ασχολήθηκατε;

Όταν ήμασταν παιδιά με τον μεγαλύτερο αδερφό μου πηγαίναμε να μάθουμε να παλεύουμε. Είχε έρθει ένας προπονητής στην Ανάπα που το λέγανε κι αυτόν Ασλανίδη και ήταν πρωταθλητής στην Γεωργία. Έτσι λοιπόν πηγαίναμε στην Ανάπα 15 χιλιόμετρα μακριά με τα πόδια για να μάθουμε πάλη. Εμένα μ’ άρεσε το σάμπο και το τζούντο. Ήμουνα καλός σε αυτά τα αθλήματα και κατάφερα να διακριθώ σε πάρα πολλούς αγώνες της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Μόνο μέσα σε ένα χρόνο είχα καταφέρει να πάρω τρία χρυσά μετάλλια σε αγώνες που γίνονταν τότε σε Σοβιετική Ένωση. Δυστυχώς δεν με έστελναν σε ευρωπαϊκούς αγώνες γιατί όπως κατάλαβα αργότερα ήμουν στη μαύρη λίστα επειδή ο παππούς μου εκτελέστηκε το 1938, από τον Στάλιν…

Παράλληλα πήγαινα στο αθλητικό πανεπιστήμιο και τότε είχα καταφέρει μέσα σε ένα χρόνο να διακριθώ σε 18 αγώνες που γίνονταν σε όλη τη Σοβιετική Ένωση. Παντρεύτηκα πολύ μικρός, σε ηλικία 21 χρόνων και απέκτησα τον πρώτο μου γιό… Η μητέρα μου έλεγε συνέχεια: «Μέχρι πότε θα παλεύεις. Σταμάτα και βρες μία δουλειά για να βοηθήσεις την οικογένεια σου…»

Γι’ αυτό άρχισες να δουλεύεις από μικρή ηλικία;

Ναι, θυμάμαι ότι μετά τον στρατό, όπου επίσης κατάφερα να έχω πολλές διακρίσεις στην πάλη, με είχαν καλέσει να πάρω μέρος σε κάποιους αγώνες και έπρεπε να ταξιδέψω αεροπορικώς από το αεροδρόμιο του Κρασνοντάρ. Πήγα με αυτοκίνητο 200 χιλιόμετρα ώσπου να φτάσω στο αεροδρόμιο του Κρασνοντάρ. Μόλις είχα βγάλει το εισιτήριο και τότε μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια της μητέρας μου: «Μέχρι πότε θα παλεύεις. Πρέπει να δεις τι θα κάνεις με την οικογένειά σου…» Εκείνη τη στιγμή έσκισα το εισιτήριο και επέστρεψα στο σπίτι μου… Αποφάσισα να πάω να δουλέψω στο μεγαλύτερο οινοποιείο της περιοχής που τότε απασχολούσε μέχρι και 14.000 εργάτες την περίοδο του τρύγου!Διευθυντής στο εργοστάσιο ήταν ένας προπονητής μου ο όποιος με έβαλε στη δουλειά.

Παράλληλα όμως σπούδασες και οινοποιός;

Ναι,πήγα στο τεχνικό πανεπιστήμιο και έγινα οινοποιός γιατί στη ζωή μου πιστεύω ότι για να γίνεις καλός σε μια δουλειά πρέπει να έχεις τις κατάλληλες γνώσεις. Έτσι κατάφερα να γίνω καλός οινοποιός και την περίοδο της περεστρόικα μπόρεσα να αγοράσω το οινοποιείο όπου δούλευα. Συνέχισα να δουλεύω πάρα πολύ και έφτασα να έχω μέχρι 6.800 στρέμματα αμπέλια…Έκανα το καλύτερο κρασί και το πουλάω σε δικά μου μαγαζιά. Δεν θέλω να πουλάω τα δικά μου κρασιά σε σουπερμάρκετ. Έχω ανοίξει δύο δικά μου καταστήματα στο Βιτιάζεβο, ένα μαγαζί στην Ανάπα και τώρα ανοίγω κι άλλο μαγαζί στη Μόσχα. Έχουμε πολύ τουρισμό στην Ανάπα και όλοι οι τουρίστες που έρχονται στα μαγαζιά μας τρώνε και δοκιμάζουν τα κρασιά μας. Εκεί βρίσκω την ευκαιρία να τους μιλήσω για την ιστορία μας, για τον Πόντο, για τον Υψηλάντη και για την ελληνική επανάσταση…

Οι περισσότεροι Έλληνες έμαθαν για σένα όταν έκανες το ρωσικό εμβόλιο για τον κορονοιό;

Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι είμαι ο πρώτος Έλληνας που έκανα το εμβόλιο για τον κορονοϊό. Ήταν η περίοδος που ζητούσαν εθελοντές μέχρι ηλικίας 60 χρονών για να δοκιμάσουν το ρωσικό εμβόλιο. Εγώ ήμουν πάνω από τα 60 και δήλωσα εθελοντής. Μου έκαναν πρώτα ειδικές εξετάσεις και όταν είδαν ότι είμαι καλά, το έκανα. Πρέπει όλοι να κάνουμε το εμβόλιο για να φύγει επιτέλους η πανδημία, να γλυτώσουμε από αυτό το κακό και να συνεχίσουμε κανονικά την ζωή μας…

Πως αποφάσισες να γίνεις χορηγός στο μνημείο που στήθηκε εδώ στη Θεσσαλονίκη για τον εθνομάρτυρα δημοσιογράφο Νίκο Καπετανίδη;

Μόλις μου είπε ο δημοσιογράφος από την Μόσχα, ο Νίκος Σιδηρόπουλος, ότι γίνεται προσπάθεια να συγκεντρωθούν χρήματα γι αυτόν το σκοπό, αμέσως δέχτηκα να βοηθήσω γιατί πιστεύω ότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε την ιστορία μας. Τα μνημεία αυτά θα βοηθήσουν όλους τους Έλληνες να μάθουν τους αγώνες και τις θυσίες που έκαναν οι πρόγονοί μας. Μόλις έμαθα ότι μια βδομάδα μετά, κάποιοι βανδάλισαν το μνημείο αμέσως τηλεφώνησα και είπα ότι θα αναλάβω το κόστος για να αποκατασταθούν οι ζημιές. Φαίνεται ότι έναν αιώνα μετά το θάνατο του Καπετανίδη κάποιοι ακόμα τον φοβούνται… Φοβούνται μήπως μαθευτεί η ιστορία του… Εμείς όμως δεν θα τους αφήσουμε να ξεχαστεί η ιστορία μας…

Πόσοι Έλληνες είστε σήμερα στην περιοχή της Ανάπας;

Αυτή τη στιγμή πρέπει να είμαστε πάνω από 12.000 Έλληνες στην περιοχή της Ανάπας. Ορισμένοι είναι επιχειρηματίες, άλλοι είναι επιστήμονες, έχουμε Έλληνες που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς. Είμαστε υπερήφανοι που έχουμε ελληνική καταγωγή γι’ αυτό και δημιούργησα τον σύλλογο Ελλήνων της Ανάπα «Γοργιππία». Είναι ο δεύτερος ελληνικός σύλλογος που δημιουργήθηκε στην τότε Σοβιετική Ένωση. Στο σύλλογο αυτόν συγκεντρωνόμαστε και κάνουμε εκδηλώσεις για να μην ξεχάσουμε την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Είμαστε ενωμένοι και βοηθάει ο ένας τον άλλον. Βοηθάμε τους Έλληνες που έχουν οικονομικά προβλήματα. Τους ηλικιωμένους και τους άρρωστους που χρειάζεται να κάνουν κάποια εγχείρηση. Όλοι μαζί προσπαθούμε να δώσουμε λύσεις σε καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινότητα. Φτάσαμε στο σημείο να χτίσουμε και ένα σπίτι για μια ελληνική οικογένεια που είχε εφτά παιδιά και ζούσε σε μία παράγκα…Το ένα από τα παιδιά τραυματίστηκε σε τροχαίο ατύχημα και έτσι μάθαμε την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόταν η οικογένεια. Πήγα στο σπίτι τους και είδα ότι ζούσε σε άθλιες συνθήκες. Έτσι αποφασίσαμε και χτίσαμε μέσα σε ένα μήνα ένα ωραίο σπίτι και τους το παραδώσαμε. Άλλος αγόρασε το μπετόν, άλλος τα τούβλα, άλλος τα κεραμίδια… Έτσι κάνουμε στη Ρωσία…

Πως είδατε την κατάσταση εδώ στην Ελλάδα;

Η Ελλάδα είναι υπέροχη χώρα αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα είδα ότι δεν είμαστε ενωμένοι. Υπάρχει διχόνοια και συνέχεια μαλώνουμε μεταξύ μας. Πρέπει να σταματήσει αυτό το κακό. Πρέπει να ενωθούμε και όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα γιατί είμαστε μεγάλη δύναμη. Πρέπει να πείτε στα παιδιά σας να μην φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά. Πρέπει να μείνουν στην Ελλάδα και να παλέψουν για το καλύτερο. Πρέπει να βοηθήσει το κράτος για να σταθούν στα πόδια τους αυτά τα παιδιά, να βρουν δουλειές και να σηκώσουν την Ελλάδα ψηλά. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Χρειάζεται γνώση για να κάνουν καλύτερα από κάθε άλλον τη δουλειά που τους αρέσει. Δεν πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να απαγορεύει τους Έλληνες να καλλιεργούν αμπέλια ή να παράγουν προϊόντα που βγάζουν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Πως θα πάει η χώρα μπροστά εάν δεν βοηθήσουμε τα νέα παιδιά να παλέψουν μέχρι να σταθούν στα πόδια τους; Οι νέοι μας είναι το μέλλον. Εάν φύγουν όλοι στο εξωτερικό, ποιοι θα μείνουν για να δουλέψουν; Οι γέροι ή οι μετανάστες;

Πριν από μερικούς μήνες σας επισκέφθηκε στην Ανάπα και ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ο κ. Δένδιας;

Ναι, στις 25 Μαΐου ο υπουργός Εξωτερικών ο Νίκος Δένδιας μετά από τη συνάντηση που είχε στο Σότσι με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, επισκέφτηκε τις ελληνικές κοινότητες στην Ανάπα και το Γκελεντζίκ. Επειδή άργησαν περίπου δυο ώρες ζήτησε συγνώμη για την καθυστέρηση και εγώ του είπα: «Δεν αργήσατε δυο ώρες αλλά εγώ σας περιμένω εδώ και 68 χρόνια… Οι γονείς μου σας περίμεναν μια ζωή… Τα ίδια και η γιαγιά μου…» Ο υπουργός και οι συνοδοί του βούρκωσαν… Τους φιλοξενήσαμε, φάγαμε, ήπιαμε κρασιά παραγωγή μας και ευχηθήκαμε να έρχονται πιο συχνά Έλληνες υπουργοί στην περιοχή μας…