Γράφει ο Μάριος Ευρυβιάδης

Κατά καιρούς διαβάζουμε πως η Ρωσία θα αναγνωρίσει τα αποσχιστικά
δεδομένα της κατοχικής Τουρκίας στην Κύπρο, με αντάλλαγμα την αναγνώριση
από την Τουρκία της ενσωμάτωσης της Κριμέας στην Ρωσική Ομοσπονδία. Και
κάθε φορά η Ρωσική κυβέρνηση κατηγορηματικά διάψευδει την υπάρξει ενός
τέτοιου αλισβερισιού. Η τελευταία τοποθέτηση της εκπροσώπου του Ρωσικού
ΥΠΕΞ Μαρίας Ζαχάροβα (Maria Zakharova), ήταν πως οι πληροφορίες αυτές
είναι ψεύδη (“fake information”) που διαδίδουν “ελληνικά και τουρκικά
μέσα”.

Ναι, δεν υπάρχει ένα ιώτα αλήθειας σε όσα γράφονται. Το αλισβερίσι
μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας με επίκεντρο την Κύπρο, τάχατες, αποτελεί
στοχευμένη τουρκική προπαγάνδα. Στόχος της είναι να θολώσει τα νερά στην
Ανατολική Μεσόγειο και να δημιουργήσει ψυχολογική ταραχή ως προς το ποιό
άλλο “λάθος” κάνει η δική μας πλευρά, με τη Ρωσία αυτή τη φορά, ώστε να
βρεί τον τόπο μια ακόμη συμφορά.

Δυστυχώς η οφθαλμοφανής αυτή προπαγάνδα αναπαράγεται άκριτα σε Κύπρο και
Ελλάδα. Συνάμα, όμως, αποτελεί και ένα κατεξοχήν δείγμα γραφής του
στρατηγικού τρόπου με τον οποίο τουρκικά καθεστώτα προωθούν, διαχρονικά,
τα συμφέροντά τους. Και το πράττουν χωρίς απολύτως καμιά αποτελεσματική
απάντηση και αντι-προπαγάνδα, σε ό,τι αφορά στα δικά μας θέματα.

Προσπάθησα να εντοπίσω την πιο “σοβαροφανή” αρχική πηγή της
παραπληροφόρηση αυτής και κατέληξα πως αυτή είναι ο Τούρκος καθηγητής
Χασάν Ουνάλ (Hasan Unal) σε μια σε “βάθος” συνέντευξη του που έδωσε στον
δημοσιογράφο Πέπε Εσκοπάρ (Pepe Escobar) στην εφημερίδα Asia Times. Εκεί
πριν τρία χρόνια, στις 30 Νοεμβρίου 2018, διαβάζουμε κείμενο του Εσκοπάρ
από την Πόλη που φέρει τίτλο “The trials and tribulations of Turkish
foreign policy” και υπότιτλο, “Professor Hasan Unal, a top political
scientist based in Istanbul, explains the geopolitics of his region, the
eastern Mediterranean and into the Black Sea”.

Κάπου στην μακροσκελή συνέντευξη, ο Εσκοπάρ ρωτά : “Πες μας για Τουρκία,
Ρωσία, Κύπρο και Κριμέα”. Αφήνω στον αναγνώστη να αποφασίσει αν αυτή η
ερώτηση είναι ή δεν είναι “πάσα” για να συνδιαστεί η Κύπρος με την
Κριμέα. Έχουμε εδώ, δηλαδή, μια στημένη ερώτηση.

Απάντηση Ουνάλ: “Στο τέλος ίσως η κατάληξη να είναι οι Ρώσοι να
αναγνωρίσουν τη βόρεια Κύπρο και εμείς να αναγνωρίσουμε την Κριμέα ως
μέρος της Ρωσίας. Εγώ θα έφτιαχνα και μια αεροναυτική βάση… που να
χρησιμοποιείται από από Ρωσία και Τουρκία. Μη ξεχνάς πως η γεωπολιτική
της Ανατολικής Μεσογείου άλλαξε ολοσχερώς με τη διένεξη στη Συρία.
Πρέπει να υπάρξουν συμβιβασμοί. Όταν τα κράτη επιδιώκουν κάτι,
διαμορφώνουν μια πολιτική με ολίγον διεθνές δίκαιο, λίγα ιστορικά
επιχειρήματα, πολιτική, πληθυσμιακά, γεωγραφία και οικοδομείς ένα
επιχείρημα. Και αν δεν θες να γίνει κάτι, όλα αυτά τα χρησιμοποιείς για
να οικοδομήσεις το ακριβώς αντίθετο επιχείρημα”.

Θαυμάστε εδώ τον κυνικό “επαγγελματισμό” – ρεαλισμό θα τον έλεγαν οι
απανταχού ομοϊδεάτες του – του πολιτικού επιστήμονα και επαΐοντα, κατά
τον Εσκοπάρ, Ουνάλ. Βάζει λίγο από όλα. Και φτιάχνει, στην περίπτωση
Κύπρου και Κριμέας, μια “ρωσική σαλάτα”. Και όταν δεν σου αρέσει,
συμβουλεύει αυτάρεσκα τον Εσκοπάρ, αναποδογυρίζεις τα ίδια υλικά και
φτιάχνεις μια “κινεζική”.

Όπως ακριβώς κάνει ο Ερντογάν τις μέρες μας με την περιοδεία του σε
Αφρικανικές χώρες. Εκεί παρουσιάζει την Τουρκία ως συνεχιστή της
Οσμανλικής Αυτοκρατορίας και ως “απελευθερωτή” και “αλληλέγγυο” των
μαύρων, ενώ στην πραγματικότητα οι Οθωμανοί υπήρξαν οι πρώτοι
διδάσκοντες, πολύ πριν από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές και αποικιοκρατες
της Αφρικής. Οι Τούρκοι υπήρξαν και οι πρώτοι δουλοκτήμονες και
δουλέμποροι στην Αφρική. Και όταν έχασαν από τους Δυτικούς, συνέχισαν να
λειτουργούν ως διευκολυντές (enablers) του εμπορίου μαύρων δούλων, σε
αγαστή προσοδοφόρο συνεργασία με τους Δυτικούς, εξασφαλίζοντας τους
μαύρους σκλάβους για τις σκλαβοφυτείες στην. Αμερική. Τίποτε από την
ιστορία αυτή δεν αναφέρεται στην Αφρικανική περιοδεία του Ερντογάν. Τόσο
επιτυχημένη είναι η Τουρκική προπαγάνδα.

“Για να μην καταλήγεται ποτέ σε λάθος συμπεράσματα μας”, μας συμβούλευε
ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο – πρόσφυγας από τους Ναζί του Β´ΠΠ –
να “διαβάζεται τον συγγραφέα, όχι το βιβλίο” (“read the author not the
book”).

Για τον Χασάν Ουνάλ από που να αρχίσω; Σε ένα κράτος όπου οι καθηγητές
πανεπιστημίων εκπαραθυρόνωνται, διώκονται, φυλακίζονται, εξορίζονται
κατά εκατοντάδες, ακόμη και δολοφονούνται, ο Ουνάλ ζεί και βασιλεύει
στην Πόλη και είναι συνδαιτήμονας αναγνωρισμένων δημοσιογράφων.
“Διέπρεψε” ως κεμαλιστής καθηγητής με καριέρα στην Άγκυρα. Στα γερατειά
του πήγε στη Πόλη για να αφιερωθεί, λέει, στο διάβασμα και στους
φοιτητές του. Παρόλο που κάνει κριτική στους ισλαμιστές του Ερντογάν-
τους κατηγορεί πως “έχασαν” την Αίγυπτο χαρίζοντας την στους Έλληνες και
τους Ισραηλινούς- έχει ασυλία από τους ισλαμιστές του Ερντογάν. Ο λόγος;
Διότι είναι κεμαλοφασίστας καιπροστατευόμενος των Γρίζων Λύκων του
Δεβλέτ Μπαχτσελή του φασίστα συμμάχου του Ερντογάν. Από τη “συνέντευξη”
με τον Εσκοπάρ προκύπτει επίσης και το κοινό στοιχείο Ουνάλ, Μπαχτσελή
και Ερντογάν. Είναι και οι τρεις παν-τουρκιστές.

Όσο για τον συνδαιτήμονα του, ο Πέπε Εσκοπάρ, από την Βραζιλία – αλλά θα
προτιμούσε να ήταν από την Αργεντινή για να είναι ο Τσε Γκαβέρα του 21ου
αιώνα – είναι ο “περιπατικός” δημοσιογράφος της Asia Times , των Ρωσικών
Russia Tv (RT), Sputnik, Al Jazeera, κλπ, που αναλύει τα παγκόσμια
δρώμενα με “επαναστατικές” και αριστερίζουσες, “εκ καθέδρας”, αναλύσεις.
Κατά τον Πέπε, ο κόσμος πάει κατά διαβόλου και η σωτηρία είναι οι
αναδυόμενες ευρωασιατικές δυνάμεις τύπου Κίνας με ολίγον τι “Τουρκίες”
δηλ.
αντιδημοκρατικά και αυταρχικά καθεστώτα στην Ευρασία και Λατινική
Αμερική.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο ο Πέπε Εσκοπάρ υπήρξε φιλοξενούμενος του
καθεστώτος Ερντογάν δηλ, τον “κάλεσαν, τον τάισαν και τον πότισαν”, ή αν
πήγε εκεί με δικά του έξοδα ή με εξόδα των ΜΜΕ που τον εργοδοτούν. Όπως
και να έχει το θέμα, πέραν της Κύπρου, η συνέντευξη (διαθέσιμη στο
Διαδίκτυο) είναι αποκαλυπτική του εκλεπτυσμένου τρόπου με τον οποίο η
τουρκική προπαγάνδα διαχέεται στον κόσμο.

Είναι σίγουρο πως με την επίσκεψη του στη Μόσχα ο Κύπριος ΥΠΕΞ Νίκος
Χριστοδουλίδης θα πάρει από τον Ρώσο ομόλογό του τις ίδιες διαβεβαιώσεις
που κατά καιρούς ακούμε από το Ρωσικό ΥΠΕΞ για την παραπληροφόρηση
σχετικά με το προαναφερόμενο αλισβερίσι. Αλλά δεν πρέπει να επαναπαυθούν
αυτός και οι υφιστάμενοι του. Η τουρκική προπαγάνδα είναι ασταμάτητη.
Μια
αναγκαία απάντηση είναι η σε βάθος ενίσχυση των Κύπρο- Ρωσικών σχέσεων.
Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια της επιλογής σε ζωτικά για αυτήν
ζητήματα. Και δεν σώζεται μόνο με διακηρύξεις.