του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Οι Κύπριοι έπαψαν πλέον να ασχολούνται με τον κατακτητή. Ασχολούνται ο ένας με τον άλλον. Καβγαδίζουν μεταξύ τους και όχι με τον κατακτητή. Παλιά θεωρούσα ότι αυτό συνέβαινε μόνο στον βορρά. Και δεν μου προκαλούσε και πολλή έκπληξη. Η Τουρκία θεωρείτο απελευθερωτής. Ακόμα και αν με τον καιρό κάποιοι κατάλαβαν ότι δεν ήταν απελευθερωτής, δεν μπόρεσαν να την αποκαλέσουν κατακτητή.

Δεν μπόρεσαν να υψώσουν και πολύ τη φωνή τους σε όσα κάνει εδώ. Το ανέχτηκαν. Ή ακόμα και αν δεν το ανέχτηκαν, δεν θύμωσαν μαζί της, θύμωσαν με τους εδώ δούλους της. Δηλαδή, θεώρησαν πως ό,τι κακό υπάρχει οφείλεται στη διοίκηση-μαριονέτα και όχι στην Τουρκία. Η Τουρκία μας έστησε ένα παιχνίδι ανάμεσά μας. Εκείνη παρακολούθησε το παιχνίδι αυτό πάντα από τις εξέδρες. Σαν ένας τεχνικός διευθυντής, ο οποίος έβγαλε από το παιχνίδι τους παίκτες που δεν του άρεσαν και έβαλε άλλους στη θέση τους. Δεν κατέβηκε καθόλου στο γήπεδο. Μας χειροκρότησε όταν βάζαμε γκολ ο ένας στο τέρμα του άλλου.

Τώρα συμπεριφέρονται όπως εμείς και οι διαμένοντες στον νότο. Και εκείνοι με τον καιρό άφησαν τον κατακτητή και άρχισαν να καβγαδίζουν μεταξύ τους. Το μίσος κατά της Τουρκίας μετατράπηκε σε μίσος του ενός κατά του άλλου. Πλέον θεωρούν και εκείνοι ότι όλα τα κακά οφείλονται στη δική τους διοίκηση. Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που λένε ότι η κατοχική τάξη πραγμάτων στον βορρά είναι καλύτερη από την τάξη πραγμάτων στον νότο. Δεν εξεπλάγην καθόλου όταν έμαθα ότι υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να εγκατασταθούν και να ζήσουν στον βορρά.

Ό,τι είναι για εμάς ο Τατάρ στον βορρά, έγινε και γι’ αυτούς ο Αναστασιάδης στον νότο. Εμείς ασχολούμαστε με τον Τατάρ και οι διαμένοντες στον νότο με τον Αναστασιάδη. Η Τουρκία ωθήθηκε στο πίσω πλάνο και για εκείνους, όπως και για εμάς. Πόσο παράξενη είναι αυτή η κατάσταση σε μια κατεχόμενη χώρα, έτσι δεν είναι; Εμείς γνωρίζαμε από παλιά τον Τατάρ, αλλά εκείνοι σαν να έχουν ανακαλύψει πρόσφατα τον Αναστασιάδη. Δηλαδή, μόλις λίγο καιρό πριν την ολοκλήρωση της θητείας του. Ο άνθρωπος διετέλεσε πρόεδρος κόμματος. Ύστερα εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ύστερα για ακόμα μια θητεία. Τότε δεν τον είχαν καταλάβει καθόλου και τώρα τον κατάλαβαν; Ή μήπως παλιά ήταν καλός και ωραίος και ύστερα έγινε έτσι;

Ρωτώ τους Ελληνοκύπριους φίλους μου «ποιος έχει σειρά μετά τον Αναστασιάδη». «Κανένας», λένε. Δηλαδή κανένας δεν υπόσχεται ελπίδα. Μήπως δεν απέμεινε ηγέτης στον νότο; Για να πω την αλήθεια, ούτε σε εμάς απέμεινε. Και να φύγει ο Τατάρ, θα έρθουν νέοι Τατάρ. Όπως γίνεται αντιληπτό, μετά τον Αναστασιάδη θα έρθουν νέοι Αναστασιάδηδες και στον νότο. Όπως λένε οι φίλοι μου, η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι ευχαριστημένη από τη σημερινή κατάσταση. Υπάρχει, λέει, μια σημαντική μερίδα που δέχεται τα δύο κράτη, όμως δεν το λέει. Τώρα έρχονται πιο πολύ από παλιά στον βορρά, λέει. Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που αγοράζουν περιουσία από Τουρκοκύπριους εδώ, λέει. Είναι πολύ ικανοποιημένοι και για το γεγονός ότι δημιουργήθηκε μια διαφορετική αγορά στις δύο πλευρές, λέει. Στη δική τους τσέπη κρατούν ευρώ. Στη δική μας τσέπη υπάρχει η τουρκική λίρα που αποδυναμώνεται καθημερινά. Ο νότος είναι ακριβός. Ο βορράς είναι φτηνός. Γιατί να έχουν παράπονο από αυτό το συνεχιζόμενο στάτους κβο. Να έχουν την έγνοια όσοι άφησαν περιουσία στον βορρά και δεν μπόρεσαν να πάρουν τα δικαιώματά τους ακόμα. «Στο Καζάφανι δεν έμεινε ελληνοκυπριακή περιουσία, πουλήθηκαν όλες», είπε ένας φίλος. Υπάρχουν και Ελληνοκύπριοι, λέει, που πουλούν σε Τουρκοκύπριους την περιουσία τους στο Βαρώσι.

Ωφέλησε πολύ την Τουρκία η παράταση της κατοχής στον χρόνο. Συνήθισαν άσχημα και οι διαμένοντες στον νότο στη διζωνικότητα, όχι μόνο εμείς. Σίγουρα αξίζουν πολύ για την Τουρκία οι Ελληνοκύπριοι που δυσαρεστήθηκαν τόσο πολύ με τη δική τους διοίκηση ώστε να προτιμούν να ζήσουν στην κατεχόμενη περιοχή. Δεν θα εκπλαγώ αν κάποιοι πουν «κατάρα στον Αναστασιάδη, ζήτω η Τουρκία». Είναι αλλόκοτο το ον που ονομάζεται άνθρωπος. Αλλά οι Κύπριοι είναι πιο αλλόκοτοι μου φαίνεται.

ΠΗΓΗ: Πολίτης, Αβρούπα  απόψεις