Ο εγκλεισμός κατ’ οίκον, λόγω της πολιτικής αντίδρασης στην Covid-19, ευνόησε μια παγκόσμια ανακατανομή του πλούτου υπέρ μερικών παικτών του Διαδικτύου (Microsoft, Alphabet, κ.λπ.). Ταυτόχρονα, ορισμένα επενδυτικά ταμεία (Vanguard, Blackrock…), τα οποία διαχειρίζονταν ήδη αστρονομικά ποσά και ήταν σε θέση να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους σε Κράτη, έγιναν ιδιοκτησία λίγων οικογενειών. Υπάρχουν σήμερα στρατοσφαιρικές διαφορές του πλούτου μεταξύ μερικών υπερ-δισεκατομμυριούχων και των λαών.

Οι μεσαίες τάξεις, που σιγά -σιγά διαβρώνονταν από της πτώσης της ΕΣΣΔ και της έναρξης της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, εξαφανίζονται σταδιακά. Στην πράξη, τα δημοκρατικά συστήματα δεν αντέχουν σε αυτές τις ξαφνικές και γιγαντιαίες διαφορές στον πλούτο.

Όπως πάντα σε περιόδους αλλαγής του πολιτικού συστήματος, η κοινωνική τάξη που φιλοδοξεί στην Εξουσία επιβάλλει την άποψή της. Εδώ πρόκειται για τον διανθρωπισμό (ή μετανθρωπισμό). Η ιδέα είναι ότι η επιστημονική πρόοδος θα επιτρέψει έναν μετασχηματισμό της ανθρώπινης βιολογίας στο σημείο να νικήσει τον θάνατο. Σχεδόν όλοι οι πενήντα πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο φαίνονται να ασπάζονται αυτή τη φαντασίωση. Για εκείνους, η τεχνολογία θα αντικαταστήσει πολλούς ανθρώπους όπως η επιστήμη αντικατάστησε τις δεισιδαιμονίες.

Για να επιβάλει τη νέα της Δόξα, αυτές οι πολύ μεγάλες περιουσίες αρχίζουν να ελέγχουν αυτό που σκεφτόμαστε και να μας υποχρεώνουν να ενεργούμε σύμφωνα με αυτή τη νέα ιδεολογία. Το πιο πρόσφατο φαινόμενο είναι ακριβώς η αντίδρασή μας στην πανδημία Covid-19. Ιστορικά, σε όλες τις προηγούμενες επιδημίες χωρίς εξαίρεση, οι γιατροί προσπαθούσαν να θεραπεύσουν τους ασθενείς. Ήταν ο παλιός κόσμος. Στον νέο διανθρωπιστικό κόσμο, κανείς δεν πρέπει να θεραπευτεί, όλοι πρέπει να προστατεύονται με μια νέα τεχνολογία, το αγγελιοφόρο RNA. Τα περισσότερα ανεπτυγμένα κράτη απαγορεύουν στους γιατρούς τους να θεραπεύουν τους ασθενείς τους και τους φαρμακοποιούς να πουλήσουν φάρμακα που μπορεί να τους βοηθήσουν (υδροξυχλωροκίνη, ιβερμεκτίνη κλπ.). Ένα κορυφαίο ιατρικό περιοδικό, το Lancet , δημοσίευσε μάλιστα ένα άρθρο που ισχυριζόταν ότι ένα παλιό φάρμακο που χρησιμοποιούσαν εκατομμύρια άνθρωποι σκότωνε ασθενείς με Covid που το είχαν πάρει. Οι γίγαντες του Διαδικτύου λογοκρίνουν τους λογαριασμούς που το επαινούν. Όλα πρέπει να γίνουν έτσι ώστε το αγγελιοφόρο RNA να γίνει η μία και μοναδική επιλογή.

Δεν είμαι γιατρός. Δεν ξέρω τι αξίζουν αυτά τα διαφορετικά προϊόντα. Είμαι μόνο ένας άνθρωπος που παρατηρεί τον τρόπο με τον οποίο κλείνει μια συζήτηση πριν ξεκινήσει. Δεν επεμβαίνω στην επιστημονική συζήτηση, αλλά σημειώνω το κλείσιμο της συζήτησης.

Ωστόσο, η υπόθεση του αγγελιοφόρου RNA εναντίον των γιατρών δεν έχει τελειώσει. Ο πρόεδρος Joe Biden φιλοξένησε μια εικονική παγκόσμια σύνοδο κορυφής στις 22 Σεπτεμβρίου 2021 για τη διανομή 500 εκατομμυρίων δώσεων «εμβολίου» αγγελιοφόρου RNA. Προς έκπληξη όλων, τα κράτη που επρόκειτο να λάβουν αυτό το δώρο μποϊκοτάρισαν αυτήν τη σύνοδο κορυφής. Δεν πιστεύουν ότι το αγγελιοφόρο RNA είναι λύση για αυτούς [1].

Για να τα καταλάβουμε, το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα κομπιουτεράκι: τα κράτη που έχουν στοιχηματίσει τα πάντα στο messenger RNA είχαν 20 έως 25 φορές περισσότερους θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους από εκείνα που έχουν επιτρέψει την ιατρική περίθαλψη από τους γιατρούς.

Ο μετανθρωπισμός ήδη μας γοητεύει αφού δεν θέτουμε ερωτήματα σχετικά με την απαγόρευση της θεραπείας κατά της Covid. Δεν έχει την ίδια επιρροή εκτός Δύσης.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Η ιστορία μας έχει δείξει ότι για να επιβληθεί ένα νέο καθεστώς, πρέπει πρώτα να οδηγηθούν οι άνθρωποι να ενεργούν σύμφωνα με μια νέα ιδεολογία. Όταν τα θέματα έχουν αρχίσει να αποδίδουν, γίνεται πολύ δύσκολο να κάνει πίσω η μηχανή. Το παιχνίδι τελείωσε. Αυτή είναι η προπαγάνδα. Η τελευταία δεν στοχεύει στον έλεγχο του λόγου, αλλά στη χρήση του για να αλλαχτούν οι συμπεριφορές [2].

Καθώς όλοι έχουμε δεχτεί να μη δοκιμαστούν θεραπείες για τη Covid, όλοι έχουμε δεχτεί το αγγελιοφόρο RNA και τώρα το πάσο υγείας. Είμαστε ώριμοι για να μπούμε σε αυτό το νέο καθεστώς. Είναι παράλογο να το ονομάζουμε «δικτατορία» · μια έννοια του παλιού κόσμου. Δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιο θα είναι αυτό το νέο καθεστώς, αλλά το χτίζουμε ήδη.

Τα κράτη απειλούνται από τις πολύ μεγάλες περιουσίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, γενικά πολύ πιο ισχυρές από εκείνα. Πράγματι, τα κράτη έχουν προπαντός σταθερές χρεώσεις και διαθέτουν ελάχιστα περιθώρια ελιγμών. Αντίθετα, οι νέες πολύ μεγάλες περιουσίες μπορούν ανά πάσα στιγμή να αποσύρουν τις επενδύσεις τους εδώ και να τις μεταφέρουν εκεί. Πολύ λίγα είναι τα Κρατικά Ταμεία που μπορούν να τους ανταγωνιστούν και συνεπώς να είναι ανεξάρτητα από αυτές.

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΕΣΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Με μεγάλη δυναμική, οι επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης ( Corporate media ) έχουν τεθεί στην υπηρεσία αυτού του σχεδίου. Εδώ και πολύ καιρό, αλλά ειδικά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η δημοσιογραφία αυτό-ορίζεται ως μια αναζήτηση της «αντικειμενικότητας», ενώ γνωρίζουμε ότι η τελευταία είναι αδύνατη.

Στο δικαστήριο, οι μάρτυρες δεν καλούνται να είναι «αντικειμενικοί». Απαιτείται όμως «να πουν την Αλήθεια, όλη την Αλήθεια και μόνο την Αλήθεια». Γνωρίζουμε ότι ο καθένας έχει αντιληφθεί μόνο ένα μέρος της Αλήθειας σύμφωνα με τη δική του κατάσταση. Έτσι, κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος με έναν πεζό και ένα αυτοκίνητο, οι περισσότεροι μάρτυρες- πεζοί δίνουν δίκιο στον πεζό, ενώ οι περισσότεροι μάρτυρες-οδηγοί διαβεβαιώνουν ότι το αυτοκίνητο είχε δίκιο. Δεν είναι παρά μόνο το άθροισμα των μαρτυριών που καθιστά δυνατό να γνωρίζουμε τι συνέβη.

Οι επιχειρήσεις ΜΜΕ αντέδρασαν στην εισροή νέων παικτών στο επάγγελμά τους (ιστολόγια και κοινωνικά δίκτυα) καταρχάς αποκλείοντάς τους: αυτοί οι άνθρωποι είναι συγκινητικοί, αλλά δεν είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι για να συγκρίνονται με μάς. Οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι έχουν καθιερώσει μια διάκριση μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασης (για όλους) και της ελευθερίας του Τύπου (μόνο για τους ίδιους). Το ένα έφερε το άλλο, παρουσιάστηκαν ως δάσκαλοι, οι μόνοι που ήταν ικανοί να δώσουν καλούς και κακούς βαθμούς σε όσους προσπαθούν να τους μιμηθούν. Για να το κάνουν αυτό, φαντάστηκαν να ελέγχουν τους ισχυρισμούς τους (fact check) σαν να ήταν η δουλειά τους συγκρίσιμη με ένα τηλεοπτικό παιχνίδι.

Ανησυχώντας όταν είδαν ότι οι πολιτικοί τάσσονται με τους ψηφοφόρους τους και όχι με τους υπερ-πλούσιους, τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης επέκτειναν την επαλήθευση δεδομένων στους πολιτικούς τους καλεσμένους. Δεν μπορούμε πλέον να μετράμε τα προγράμματα όπου ένας ηγέτης υποβάλλεται σε έλεγχο δεδομένων (fact cheking) από το συντακτικό προσωπικό. Ο πολιτικός λόγος, που θα έπρεπε να είναι μια ανάλυση των προβλημάτων της κοινωνίας και των μέσων επίλυσής τους, ανάγεται σε μια σειρά αριθμών που μπορούν να επαληθευτούν σε επετηρίδες στατιστικών.

Τα εταιρικά ΜΜΕ επιβεβαιώθηκαν αρχικά ως «Τέταρτη Εξουσία» και μετά, αφού απορρόφησαν τις άλλες, ως η κύρια Εξουσία. Αυτή η έννοια προέρχεται από τον Βρετανό πολιτικό και φιλόσοφο του 18ου αιώνα Έντμουντ Μπερκ. Η «Τέταρτη Εξουσία» δημιουργήθηκε δίπλα στο Πνευματικό, στο Χρονικό και στο Κοινό (Commons, οι απλοί άνθρωποι). Ο Μπερκ, στο όνομα του φιλελεύθερου συντηρητισμού του, δεν αμφισβητούσε τη νομιμότητά του. Σήμερα όλοι βλέπουμε ότι δεν βασίζεται σε μια αξία, αλλά στα χρήματα των ιδιοκτητών της.

Η επιλογή θεμάτων που καλύπτονται από τα εταιρικά μέσα συρρικνώνεται συνεχώς. Απομακρύνεται σιγά σιγά από τις αναλύσεις και επικεντρώνεται μόνο σε επαληθεύσιμα δεδομένα.

Έτσι, πριν από είκοσι χρόνια, οι εφημερίδες που αμφισβητούσαν τα έργα μου τα παρουσίαζαν συνοπτικά για να τα αποκλείσουν αμέσως αντιμετωπίζοντάς τους ως «συνωμοσιολογικά». Σήμερα, δεν τολμούν πλέον ούτε να συνοψίσουν τις θέσεις μου, γιατί δεν έχουν καμία δυνατότητα να τις «φακτ τσεκάρουν». Έτσι με κατατάσσουν απλώς ως «αναξιόπιστο». Αντιμέτωπα με νεότερους μη επαγγελματίες δημοσιογράφους, τα εταιρικά ΜΜΕ περιορίζονται επομένως μόνο σε προσβολές. Κατά συνέπεια, το χάσμα διευρύνεται μεταξύ του ενός και του άλλου.

Αυτό το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα εμφανές με τα «κίτρινα γιλέκα», απλούς πολίτες που διαμαρτυρήθηκαν ενάντια σε αυτήν την κοινωνιολογική εξέλιξη του κόσμου ακόμη και πριν ο εγκλεισμός του επιτρέψει να θριαμβεύσει. Θυμάμαι μια συζήτηση σε ένα 24ωρο κανάλι ειδήσεων όπου ένας βουλευτής ρώτησε ένα κίτρινο γιλέκο ποιο επίδομα θα ικανοποιούσε τους διαδηλωτές, ενώ το κίτρινο γιλέκο του απάντησε: «Δεν χρειαζόμαστε επιδόματα, θέλουμε ένα πιο δίκαιο σύστημα». Τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης εκκένωσαν γρήγορα άτομα που, όπως αυτή η κυρία, σκεφτόνταν τα προβλήματα της κοινωνίας και τα αντικατέστησαν με άλλα άτομα που διεκδικούσαν συγκεκριμένες και άμεσες απαιτήσεις. Έκαναν τα πάντα για να λογοκρίνουν τη σκέψη τους.

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

Μια άλλη λύση που προβλέπεται από τη νέα κυρίαρχη ελίτ είναι η αποκατάσταση του Index librorum prohibitorum. Στο παρελθόν, η Εκκλησία – η οποία δεν ήταν μόνο μια κοινότητα πιστών αλλά και πολιτική εξουσία – δημοσίευε μια λίστα λογοκριμένων βιβλίων για όλους εκτός για τους κληρικούς της. Είχε σκοπό να προστατεύσει τον λαό από τα λάθη και τα ψέματα των διαφωνούντων. Κράτησε μόνο για λίγο. Με τις αντιδράσεις τους, οι πιστοί στέρησαν την Εκκλησία της πολιτικής της Εξουσίας.

Πρώην αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ και της κυβέρνησης Μπους δημιούργησαν μια εταιρεία με έδρα τη Νέα Υόρκη, την NewsGuard, την οποία ανέθεσαν να συντάξει μια λίστα αναξιόπιστων ιστότοπων (συμπεριλαμβανομένου του δικού μας) [3]. Ή ακόμη, το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Μπιλ Γκέιτς και μερικοί άλλοι δημιούργησαν το CrossCheck που χρηματοδοτεί μεταξύ άλλων τους Αποκωδικοποιητές του Κόσμου [4]. Φαίνεται ότι ο εκθετικός πολλαπλασιασμός των πηγών πληροφοριών έχει καταστρέψει αυτό το σχέδιο.Μια πιο πρόσφατη μέθοδος συνίσταται στον καθορισμό a priori , όχι πλέον ποιος είναι αξιόπιστος, αλλά ορθά κοφτά τι είναι η Αλήθεια.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν μόλις εγκατέστησε μια «Αποστολή ενάντια στην παραπληροφόρηση και τη συνωμοσία», ο πρόεδρός της, ο κοινωνιολόγος Ζεράρ Μπρόνερ, θεωρεί ότι το κράτος πρέπει να δημιουργήσει μια οργάνωση για να καθορίσει ποια είναι η Αλήθεια με βάση την «επιστημονική συναίνεση». Θεωρεί απαράδεκτο ότι o λόγος «ενός καθηγητή πανεπιστημίου είναι ισοδύναμος με αυτό ενός κίτρινου γιλέκου» [5].

Αυτή η μέθοδος δεν είναι νέα. Τον 17ο αιώνα, ο Γαλιλαίος ισχυρίστηκε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και όχι το αντίστροφο. Οι προκάτοχοι του Ζεράρ Μπρόνερ του αντιτάχθηκαν με διάφορα χωρία των Αγίων Γραφών, που τότε θεωρούνταν ως αποκαλυφθείσα πηγή γνώσης. Στη συνέχεια η «επιστημονική συναίνεση» έβαλε την Εκκλησία να τον καταδικάσει.

Η ιστορία της επιστήμης είναι γεμάτη παραδείγματα αυτού του τύπου: σχεδόν όλοι οι μεγάλοι εφευρέτες πολεμήθηκαν από την «επιστημονική συναίνεση» της εποχής τους. Τις περισσότερες φορές οι ιδέες τους δεν μπορούσαν να θριαμβεύσουν με αποδείεις, αλλά με το θάνατο των αντιπάλων τους: των ηγετών της «επιστημονικής συναίνεσης».