Η τουρκική προπαγάνδα για αναγνώριση των κατεχομένων από τη Ρωσία είναι ασταμάτητη. Μια αναγκαία απάντηση είναι η σε βάθος ενίσχυση των κυπρο-ρωσικών σχέσεων.

  Μάριος Ευρυβιάδης   

Κατά καιρούς διαβάζουμε πως η Ρωσία θα αναγνωρίσει τα αποσχιστικά δεδομένα της κατοχικής Τουρκίας στην Κύπρο, με αντάλλαγμα την αναγνώριση από την Τουρκία της ενσωμάτωσης της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Και κάθε φορά η ρωσική κυβέρνηση κατηγορηματικά διαψεύδει την ύπαρξη ενός τέτοιου αλισβερισιού. Η τελευταία τοποθέτηση της εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρίας Ζαχάροβα, ήταν πως οι πληροφορίες αυτές είναι ψεύδη που διαδίδουν “ελληνικά και τουρκικά μέσα”.

Ναι, δεν υπάρχει ένα ιώτα αλήθειας σε όσα γράφονται. Το αλισβερίσι μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας με επίκεντρο την Κύπρο, τάχατες, αποτελεί στοχευμένη τουρκική προπαγάνδα. Στόχος της είναι να θολώσει τα νερά στην ανατολική Μεσόγειο και να δημιουργήσει ψυχολογική ταραχή ως προς το ποιό άλλο “λάθος” θα κάνει η δική μας πλευρά, με τη Ρωσία αυτή τη φορά, ώστε να βρει τον τόπο μια ακόμη συμφορά.

Δυστυχώς η οφθαλμοφανής αυτή προπαγάνδα αναπαράγεται άκριτα σε Κύπρο και Ελλάδα. Συνάμα, όμως, αποτελεί και ένα κατεξοχήν δείγμα γραφής του στρατηγικού τρόπου με τον οποίο τουρκικά καθεστώτα προωθούν, διαχρονικά, τα συμφέροντά τους. Και το πράττουν χωρίς απολύτως καμιά αποτελεσματική απάντηση και αντι-προπαγάνδα, σε ό,τι αφορά στα δικά μας θέματα.

Προσπάθησα να εντοπίσω την πιο “σοβαροφανή” αρχική πηγή της παραπληροφόρησης αυτής και κατέληξα πως αυτή είναι ο Τούρκος καθηγητής Χασάν Ουνάλ (Hasan Unal) σε μια σε “βάθος” συνέντευξη του που έδωσε στον δημοσιογράφο Πέπε Εσκοπάρ (Pepe Escobar) στην εφημερίδα Asia Times. Εκεί πριν τρία χρόνια, στις 30 Νοεμβρίου 2018, διαβάζουμε κείμενο του Εσκοπάρ από την Πόλη που φέρει τίτλο “The trials and tribulations of Turkish foreign policy” και υπότιτλο, “Professor Hasan Unal, a top political scientist based in Istanbul, explains the geopolitics of his region, the eastern Mediterranean and into the Black Sea”.

Κάπου στη μακροσκελή συνέντευξη, ο Εσκοπάρ ρωτά: “Πες μας για Τουρκία, Ρωσία, Κύπρο και Κριμαία”. Αφήνω στον αναγνώστη να αποφασίσει αν αυτή η ερώτηση είναι ή δεν είναι “πάσα” για να συνδυαστεί η Κύπρος με την Κριμαία. Έχουμε εδώ, δηλαδή, μια στημένη ερώτηση.

Απάντηση Ουνάλ: “Στο τέλος ίσως η κατάληξη να είναι οι Ρώσοι να αναγνωρίσουν τη βόρεια Κύπρο και εμείς να αναγνωρίσουμε την Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας. Εγώ θα έφτιαχνα και μια αεροναυτική βάση… που να χρησιμοποιείται από Ρωσία και Τουρκία. Μη ξεχνάς πως η γεωπολιτική της ανατολικής Μεσογείου άλλαξε ολοσχερώς με τη διένεξη στη Συρία. Πρέπει να υπάρξουν συμβιβασμοί. Όταν τα κράτη επιδιώκουν κάτι, διαμορφώνουν μια πολιτική με ολίγον διεθνές δίκαιο, λίγα ιστορικά επιχειρήματα, πολιτική, πληθυσμιακά, γεωγραφία και οικοδομείς ένα επιχείρημα. Και αν δεν θες να γίνει κάτι, όλα αυτά τα χρησιμοποιείς για να οικοδομήσεις το ακριβώς αντίθετο επιχείρημα”.

Θαυμάστε εδώ τον κυνικό “επαγγελματισμό” -ρεαλισμό θα τον έλεγαν οι απανταχού ομοϊδεάτες του- του πολιτικού επιστήμονα και επαΐοντα, κατά τον Εσκοπάρ, Ουνάλ. Βάζει λίγο από όλα. Και φτιάχνει, στην περίπτωση Κύπρου και Κριμαίας, μια “ρωσική σαλάτα”. Και όταν δεν σου αρέσει, συμβουλεύει αυτάρεσκα τον Εσκοπάρ, αναποδογυρίζεις τα ίδια υλικά και φτιάχνεις μια “κινεζική”.

Όπως ακριβώς κάνει ο Ερντογάν τις μέρες μας με την περιοδεία του σε αφρικανικές χώρες. Εκεί παρουσιάζει την Τουρκία ως συνεχιστή της Οσμανλικής Αυτοκρατορίας και ως “απελευθερωτή” και “αλληλέγγυο” των μαύρων, ενώ στην πραγματικότητα οι Οθωμανοί υπήρξαν οι πρώτοι διδάσκοντες, πολύ πριν από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές και αποικιοκράτες της Αφρικής. Οι Τούρκοι υπήρξαν και οι πρώτοι δουλοκτήμονες και δουλέμποροι στην Αφρική. Και όταν έχασαν από τους Δυτικούς, συνέχισαν να λειτουργούν ως διευκολυντές (enablers) του εμπορίου μαύρων δούλων, σε αγαστή προσοδοφόρο συνεργασία με τους Δυτικούς, εξασφαλίζοντας τους μαύρους σκλάβους για τις σκλαβοφυτείες στην Αμερική. Τίποτε από την ιστορία αυτή δεν αναφέρεται στην αφρικανική περιοδεία του Ερντογάν. Τόσο επιτυχημένη είναι η τουρκική προπαγάνδα. “Για να μην καταλήγετε ποτέ σε λάθος συμπεράσματα”, μας συμβούλευε ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο – πρόσφυγας από τους Ναζί του Β´Παγκοσμίου Πολέμου – να “διαβάζεται τον συγγραφέα, όχι το βιβλίο” (“read the author not the book”).

Για τον Χασάν Ουνάλ από πού να αρχίσω; Σε ένα κράτος όπου οι καθηγητές πανεπιστημίων εκπαραθυρώνονται, διώκονται, φυλακίζονται, εξορίζονται κατά εκατοντάδες, ακόμη και δολοφονούνται, ο Ουνάλ ζει και βασιλεύει στην Πόλη και είναι συνδαιτυμόνας αναγνωρισμένων δημοσιογράφων. “Διέπρεψε” ως κεμαλιστής καθηγητής με καριέρα στην Άγκυρα. Στα γηρατειά του πήγε στη Πόλη για να αφιερωθεί, λέει, στο διάβασμα και στους φοιτητές του. Παρόλο που κάνει κριτική στους ισλαμιστές του Ερντογάν -τους κατηγορεί πως “έχασαν” την Αίγυπτο χαρίζοντάς την στους Έλληνες και τους Ισραηλινούς- έχει ασυλία από τους ισλαμιστές του Ερντογάν. Ο λόγος; Διότι είναι κεμαλοφασίστας και προστατευόμενος των Γκρίζων Λύκων του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, του φασίστα συμμάχου του Ερντογάν. Από τη “συνέντευξη” με τον Εσκοπάρ προκύπτει επίσης και το κοινό στοιχείο Ουνάλ, Μπαχτσελί και Ερντογάν. Είναι και οι τρεις παν-τουρκιστές.

Όσο για τον συνδαιτυμόνα του, ο Πέπε Εσκοπάρ, από τη Βραζιλία -αλλά θα προτιμούσε να ήταν από την Αργεντινή για να είναι ο Τσε Γκεβάρα του 21ου αιώνα- είναι ο “περιπατικός” δημοσιογράφος της Asia Times, των ρωσικών Russia Tv (RT), Sputnik, Al Jazeera, κ.λπ., που αναλύει τα παγκόσμια δρώμενα με “επαναστατικές” και αριστερίζουσες, “εκ καθέδρας”, αναλύσεις. Κατά τον Πέπε, ο κόσμος πάει κατά διαβόλου και η σωτηρία είναι οι αναδυόμενες ευρωασιατικές δυνάμεις τύπου Κίνας με ολίγον τι “Τουρκίες”, δηλ. αντιδημοκρατικά και αυταρχικά καθεστώτα στην Ευρασία και Λατινική Αμερική.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο ο Πέπε Εσκοπάρ υπήρξε φιλοξενούμενος του καθεστώτος Ερντογάν, δηλαδή αν τον “κάλεσαν, τον τάισαν και τον πότισαν”, ή αν πήγε εκεί με δικά του έξοδα ή με έξοδα των ΜΜΕ που τον εργοδοτούν. Όπως και να έχει το θέμα, πέραν της Κύπρου, η συνέντευξη (διαθέσιμη στο Διαδίκτυο) είναι αποκαλυπτική του εκλεπτυσμένου τρόπου με τον οποίο η τουρκική προπαγάνδα διαχέεται στον κόσμο.

Είναι σίγουρο πως με την επίσκεψη του στη Μόσχα ο Κύπριος ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης θα πάρει από τον Ρώσο ομόλογό του τις ίδιες διαβεβαιώσεις που κατά καιρούς ακούμε από το ρωσικό ΥΠΕΞ για την παραπληροφόρηση σχετικά με το προαναφερόμενο αλισβερίσι. Αλλά δεν πρέπει να επαναπαυθούν αυτός και οι υφιστάμενοί του. Η τουρκική προπαγάνδα είναι ασταμάτητη. Μια αναγκαία απάντηση είναι η σε βάθος ενίσχυση των κυπρο-ρωσικών σχέσεων. Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια της επιλογής σε ζωτικά για αυτήν ζητήματα. Και δεν σώζεται μόνο με διακηρύξεις.

Φιλελεύθερος