Ακολουθήστε μας

Διεθνή

Το θέμα των Γκρίζων Λύκων θα εντείνει κι άλλο τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας

Δημοσιεύτηκε στις

Ο θυμός του Μπαχτσελί προς τις ΗΠΑ, που έβαλαν τις Εστίες των Γκρίζων Λύκων -Ülkü Ocakları- στο μικροσκόπιο, μπορεί να συνεχιστεί.

Γιαβούζ Μπαϊντάρ

Η έγκριση της πρότασης έρευνας που υποβλήθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ σχετικά με το αν οι Εστίες Γκρίζων Λύκων -Ülkü Ocakları- είναι “τρομοκρατική οργάνωση” και, αν αυτό διαπιστωθεί, να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, έχει εξοργίσει τον αρχηγό του MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσέλι. Μπορούμε να κατανοήσουμε σαφώς την οργή του, που απεικονίστηκε στις δηλώσεις που έκανε εναντίον των ΗΠΑ και του Μπάιντεν, στην ομιλία του την Τρίτη.

Το πιο σημαντικό, εάν η εξέλιξη αυτή στις ΗΠΑ πυροδοτήσει τα κλασικά αντανακλαστικά του Bahçeli που είναι γνωστά από το παρελθόν.

Ας δούμε όμως τι δήλωσε ο Μπαχτσελί:

«Είναι ένα τρομερό λάθος και μια δειλή εκτροπή να κατηγορείς για τρομοκρατία τη χώρα μας,  η οποία έχει καταστραφεί από τρομοκρατικές οργανώσεις, και να καταφεύγεις σε εντελώς αβάσιμη συκοφαντία για τις Εστίες των Γκρίζων Λύκων. Η έγκριση του νομοσχεδίου που σχετίζεται με την έρευνα για το «αν οι Εστείες των Γκρίζων Λύκων είναι τρομοκρατική οργάνωση», που υποβλήθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ στις 24 Σεπτεμβρίου 2021 από ελληνικής καταγωγής βουλευτή του Κόμματος των Δημοκρατικών, δεν είναι απλώς ένα σκάνδαλο και μια απράδεκτη απόφαση, αλλά μέρος των εχθρικών πολιτικών που ασκούνται εναντίον της Τουρκίας».

«Αυτοί που προσεγγίζουν τις Εστίες των Γκρίζων Λύκων (Ülkü Ocakları) από την οπτική γωνία που θα έπρεπε να προσεγγίζουν το PKK/YPG/PYD, είναι οι ίδιοι οι δράστες και φανατικά μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης. Γιατί όσοι υποστηρίζουν την τρομοκρατία είναι τουλάχιστον το ίδιο υπεύθυνοι, καταραμένοι και καταφρονεμένοι με τους τρομοκράτες. Η προσπάθεια δυσφήμησης των Ülkü Ocakları ενώπιον της ανθρωπότητας είναι μια συνωμοσία που δημιουργήθηκε από τους συνεργάτες της τρομοκρατίας, ένα όπλο που στοχεύει στον τουρκο-ισλαμικό πολιτισμό. Η προσπάθεια αυτή, που έγινε και από το Κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία, δεν θα εκφοβίσει και δεν θα γονατίσει ποτέ το Εθνικιστικό-Ιδεαλιστικό Κίνημα. Η Τουρκία δεν θα καταδικαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες ».

«Η Τουρκία δεν είναι η 51η πολιτεία των ΗΠΑ, δεν είναι αποικία, δεν θα είναι καν δυνατό να την δούμε ως δορυφορική χώρα που της έχουν υποκλέψει τη βούληση».

«Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Εθνικιστικό-Ιδεαλιστικό Κίνημα που είναι η χαλύβδινη γροθιά του τουρκικού έθνους, είναι ένα προπύργιο που δεν θα παραδοθεί, δεν θα σκύψει το κεφάλι και δεν θα υποταγεί. Δεν υπάρχει κανείς που να μην βλέπει που είναι οι υποστηρικτές της πραγματικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ βρίσκονται σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι και το ίδιο θα λέγαμε ότι ισχύει και για τις σχέσεις μας με το ΝΑΤΟ.»

«Η αλλεργία της κυβέρνησης Μπάιντεν προς την Τουρκία και τη Συμμαχία ΑΚΡ-ΜΗΡ είναι ανίατη. Η Τουρκία δεν είναι χωρίς επιλογές, δεν είναι αδύναμη. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν θα πρέπει σίγουρα να υποστεί τις σοβαρές συνέπειες της υποτίμησης και της περιφρόνησης της Τουρκίας όταν έρθει η ώρα. Το Εθνικιστικό-Ιδεολογικό Κίνημα, λαχταρώντας τη μέρα που θα εκδικηθεί τις ΗΠΑ, θα συνεχίσει την ύπαρξΗη και τη δράση του, αλληλοσυνδεόμενο με το κράτος, το έθνος και την ιερότητά του, προκειμένου να ξεπεράσει τη σκληρή πολιορκία με έναν υπεράνθρωπο αγώνα και μια πιστή στάση στις αξίες του».

Μπορεί να ειπωθεί ότι το μέτωπο AKP-MHP, που το τελευταίο διάστημα έχει περιορίσει τα περιθώρια ελιγμών του, έχει στριμωχτεί ακόμα περισσότερο μετά την επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στις ΗΠΑ, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα μεγάλο φιάσκο. Τέτοιες ανεπιτυχείς επισκέψεις, αναπόφευκτα μπορεί να επιδεινώσουν τα προβλήματα που ξεπήδησαν για διάφορους λόγους, μικρούς και μεγάλους, μέσα στον de facto συνασπισμό της «Τουρκο-ισλαμικής σύνθεσης» που κυβερνά τη χώρα.

Η αλλεργία του Bahçeli στις Ηνωμένες Πολιτείες – και γενικότερα στον δυτικό κόσμο – δεν είναι άγνωστες. Αλλά υπάρχει ένα ακόμη πράγμα που είναι γνωστό: η τυχοδιωκτική γραμμή του Ερντογάν στην άσκηση διπλωματίας με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., που βασίζεται στην λογική του μαστίγιου και του καρότου, κάτι που ισχύει και στην εσωτερική πολιτική, έχει έναν ακόμα αδύναμο κρίκο κι αυτός είναι η ισορροπία που έχει δημιουργήσει με τον Μπαχτσέλι. Τόσο πολύ, που ο Ερντογάν, ο οποίος θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στο θέμα αυτό, πράττει ακριβώς το αντίστροφο.

Ο κύριος παράγοντας που έκανε ο Ερντογάν επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ να δηλώσει ότι «δεν υπάρχει Κουρδικό πρόβλημα» στην Τουρκία, ήταν το γεγονός ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του κρέμεται από το λεπτό νήμα της υποστήριξης του Μπαχτσέλι.

Πάντως, αυτή η απόφαση για τις Εστίες Γκρίζων Λύκων, καθώς και οι ανάλογες κινήσεις που γίνονται στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστρία και την Ε.Ε., ίσως αποδεχτεί καθοριστικής σημασίας στη συνέχιση της συνεργασίας ΑΚΡ-ΜΗΡ. Εάν η διαδικασία της «κήρυξης των Εστιών Γκρίζων Λύκων ως τρομοκρατικής οργάνωσης» πάρει δυναμική, αυτό θα έχει αναπόφευκτα αντίκτυπο στο μέτωπο του AKP -MHP. Σχετικά μέτρα μπορούν να προστεθούν στις κυρώσεις CAATSA που στοχεύουν στην πλευρά του ΑΚΡ.

Ο Μπαχτσελί ήταν πάντα κακοπροαίρετος και καχύποπτος για κάθε εξέλιξη, μικρή ή μεγάλη, που αφορούσε τις Εστίεε Γκρίζων Λύκων στο εξωτερικό. Και οι αντιδράσεις του ήταν πάντα υπερβολικές, θα λέγαμε ότι “για να απαλλαγεί από τους ψύλλους έκαιγε το πάπλωμα”. Κατά κάποιο τρόπο, ο Μπαχτσελί θεωρεί ότι όλος ο κόσμος είναι στη μια πλευρά και στην άλλη αυτός και το κίνημά του.

Να θυμηθούμε ότι ο ίδιος ο Μπαχτσέλι έσπασε τον συνασπισμό DSP-MHP-ANAP με μια αλλοπρόσαλλη δήλωση που έκανε στις 15 Ιουλίου 2002, σε μια εποχή που εμφανιζόταν η οικονομική κρίση στην Τουρκία. Όπως γνωρίζετε, στις εκλογές που διεξήχθησαν τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, μόνο το AKP και το CHP μπόρεσαν να εισέλθουν στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας και το MHP του Bahçeli έμεινε εκτός και ήταν το θύμα αυτής της κίνησης “καμικάζι”.

Ο αείμνηστος Bülent Ecevit θα περιγράψει αργότερα εκείνες τις μέρες ως εξής:

«Κάναμε πολύ γενναία βήματα για την αντιμετώπιση σοβαρών οικονομικών προβλημάτων. Έχουμε λάβει μέτρα για τη βελτίωση της δομής και των θεμελίων της οικονομίας. Ακριβώς όταν ήμασταν σε θέση να πάρουμε τα αποτελέσματα αυτών των ενεργειών μας, ήλθαν στην ημερήσια διάταξη οι πρόωρες εκλογές. Πώς συνέβη αυτό; Ενώ ήταν εκτός Άγκυρας, ο πρόεδρος του MHP Devlet Bahçeli έκανε μια δήλωση: “Οι εκλογές πρέπει να γίνουν στα τέλη Νοεμβρίου.” Ωστόσο, πριν από λίγο καιρό, όλα τα κόμματα εταίροι του συνασπισμού είπαν “δεν χρειάζονται πρόωρες εκλογές”. Ήταν μια ξαφνική αλλαγή της στάσης του. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί. Υποτίθεται ότι ο κ. Devlet Bahçeli είχε την εντύπωση ότι έγιναν κάποιες διευθετήσεις εναντίον του κόμματός του και κατέληξε σε αυτήν την απόφαση. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς τον οδήγησε σ’ εκείνη την απόφαση. Δεν ξέρω για ποιον λόγο επέμεινε σε πρόωρες εκλογές … Δεν ξέρω τι τον οδήγησε σ’ αυτό και κανένας άλλος που δεν γνωρίζει… »

Αργότερα έγινε κατανοητό ότι ο Μπαχτσέλι είχε λάβει αυτή την απόφαση μετά από μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία, όπου τον έπεισαν ότι «υπάρχει συνωμοσία» εναντίον του ιδίου και του κόμματός του.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο γράφτηκε αυτό το άρθρο. Αναρωτιέμαι πώς ο Μπαχτσελί, ο οποίος είναι εταίρος εξουσίας σε μια φάση που βιώνεται μια γιγαντιαία κρίση συστήματος στην Τουρκία, που δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του 2002, αντέδρασε με αυτόν τον σκληρό τρόπο στην απόφαση των ΗΠΑ για τους Γκρίζους Λύκους, κάνοντας την παραπάνω δήλωση εναντίον των ΗΠΑ, την ώρα που ο εταίρος του στην εξουσία, Ταγίπ Ερντογάν, ήταν σε αμερικανικό έδαφος.

Αυτά που είπε ο Μπαχτσελί εναντίον των ΗΠΑ αναμφίβολα πιέζουν ακόμη περισσότερο τον Ερντογάν, ο οποίος είναι σχεδόν «ανίκανος» και στριμωγμένος μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας. Αναμφίβολα, ακόμη και αν θα πραγματοποιήσει μια επίδειξη της συνάντησης με τον Μπάιντεν στη σύνοδο των G-20 στη Ρώμη, μπορούμε να πούμε ότι το σπαθί του Μπαχτσέλι θα επικρέμεται και θα απειλεί ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Είμαι βέβαιος ότι αυτό που μου ήρθε εμένα στο μυαλό, θα ήλθε και στο μυαλό πολλών άλλων. Αναρωτιέμαι αν ο Μπαχτσέλι θα αποσύρει την υποστήριξή του προς το ΑΚΡ χρησιμοποιώντας αυτήν την απόφαση των ΗΠΑ ως δικαιολογία. Μην πείτε «Όχι, έχει την ανάγκη του ΑΚΡ». Το MHP είναι ένα πολιτικό φαινόμενο και έχει επιβιώσει μετά από πολλές δυσκολίες που βίωσε στο παρελθόν.

Επιπλέον, μετά τις 15 Ιουλίου, το MHP είναι πολύ ισχυρό και ασκεί αυτό την  εξουσία, ειδικά στη δικαιοσύνη και την αστυνομία. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα τελευταία δύο χρόνια, όλες οι «βασικές» θέσεις στον μηχανισμό δικαιοσύνης τοποθετήθηκαν από στελέχη των Γκρίζων Λύκων, κάτι που ανησυχεί βαθιά τα μέλη του AKP, ειδικά αν επαληθευθεί το σενάριο με βάση το οποίο το ΑΚΡ θα χάσει τις εκλογές.

Εν ολίγοις, μια παρορμητική δήλωση που θα προέλθει από τον Bahçeli αυτές τις μέρες, κάτι που είναι μέσα στις πιθανότητες, δεν θα μας εκπλήξει.

Πηγή: ahvalnews.com

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Πρόεδρος του Μεξικού: Η διακίνηση φαιντανύλης προς τις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 40% από την έναρξη της θητείας Τραμπ

Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε επικαλεστεί το ζήτημα της φαιντανύλης ως έναν από τους βασικούς λόγους για την απόφασή του να επιβάλει δασμούς στο Μεξικό. Ωστόσο, πολλές εισαγωγές εξαιρούνται από το μέτρο, καθώς πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της τριμερούς εμπορικής συμφωνίας Βόρειας Αμερικής.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Από την έναρξη της δεύτερης θητείας του Ντόναλντ Τραμπ τον Ιανουάριο, η διακίνηση φαιντανύλης από το Μεξικό προς τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει μειωθεί κατά περίπου 40%, σύμφωνα με δηλώσεις της προέδρου του Μεξικού, Κλαούντια Σεϊνμπάουμ.

Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε επικαλεστεί το ζήτημα της φαιντανύλης ως έναν από τους βασικούς λόγους για την απόφασή του να επιβάλει δασμούς στο Μεξικό. Ωστόσο, πολλές εισαγωγές εξαιρούνται από το μέτρο, καθώς πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της τριμερούς εμπορικής συμφωνίας Βόρειας Αμερικής.

Αργότερα, ο Τραμπ υπαναχώρησε, ανακοινώνοντας την αναστολή της επιβολής δασμών για έναν μήνα. Σε απάντηση, η πρόεδρος Σεϊνμπάουμ δήλωσε ότι το Μεξικό θα ενισχύσει τη στρατιωτική του παρουσία στα σύνορα με τις ΗΠΑ, με την ανάπτυξη περίπου 10.000 στρατιωτών — κίνηση που αντανακλά αντίστοιχες ενέργειες της Ουάσινγκτον.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

“Big Beautiful Bill”: πολιτική κρίση με επίκεντρο το χρέος

Το “Big Beautiful Bill” είναι το νομοσχέδιο που θα μείνει στην αμερικανική ιστορία ως η αιτία ρήξης μεταξύ του 47ου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, και του κορυφαίου επιχειρηματία του κόσμου, Έλον Μασκ. Ενώ όλοι προέβλεπαν αναπόφευκτες διαφωνίες μεταξύ των δύο ανδρών, λίγοι περίμεναν την κλιμάκωση της λεκτικής βίας που σάρωσε τους ψηφιακούς τους λογαριασμούς μέσα σε λίγες ώρες.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το “Big Beautiful Bill” είναι το νομοσχέδιο που θα μείνει στην αμερικανική ιστορία ως η αιτία ρήξης μεταξύ του 47ου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, και του κορυφαίου επιχειρηματία του κόσμου, Έλον Μασκ.

Ενώ όλοι προέβλεπαν αναπόφευκτες διαφωνίες μεταξύ των δύο ανδρών, λίγοι περίμεναν την κλιμάκωση της λεκτικής βίας που σάρωσε τους ψηφιακούς τους λογαριασμούς μέσα σε λίγες ώρες.

Καθώς ο Μασκ προέτρεψε τους γερουσιαστές να αντιταχθούν σε αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο χαρακτήρισε “αηδιαστικό βδέλυγμα” λόγω της κολοσσιαίας αύξησης του χρέους που θα δημιουργούσε , υποστηρίζοντας παρεμπιπτόντως ότι ο Τραμπ είναι μπλεγμένος στην υπόθεση Έπσταϊν και ότι πρέπει να κινηθούν εναντίον του διαδικασίες παραπομπής, ο Αμερικανός Πρόεδρος απείλησε να ακυρώσει όλες τις ομοσπονδιακές συμβάσεις που είχαν ανατεθεί στις εταιρείες του πρώην φίλου του.

Παρ’ όλα αυτά, ο Μασκ πέρασε στην αντεπίθεση δηλώνοντας ότι ήταν έτοιμος να σταματήσει το πρότζεκτ της κάψουλας Dragon, που αναπτύχθηκε από την SpaceX, το οποίο είναι σήμερα το μόνο αμερικανικό διαστημόπλοιο ικανό να στέλνει αστροναύτες από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Γιατί προκαλεί τέτοια αντιπαράθεση το “Big Beautiful Bill”;

Γιατί αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια η κυβέρνηση Τραμπ, προκαλεί τέτοια υστερία; Επιπλέον, τι μας λέει για τις βαθιές ιδεολογικές διαφορές που υπάρχουν εντός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος;

Οι κύριοι στόχοι αυτής της νομοθεσίας είναι η επέκταση των φορολογικών περικοπών που εφαρμόστηκαν από την πρώτη κυβέρνηση Τραμπ το 2017, οι οποίες ωφελούν κυρίως τις επιχειρήσεις και τα υψηλά εισοδήματα, καθώς και η προσωρινή αναστολή της φορολογίας των φιλοδωρημάτων και των υπερωριών.

Εκτός από αυτά τα σε μεγάλο βαθμό αντιλαϊκιστικά μέτρα, υπάρχουν, αφενός, περικοπές στο πρόγραμμα Medicaid, το πρόγραμμα που καλύπτει τα ιατρικά έξοδα για άτομα με περιορισμένο εισόδημα και πόρους, και, αφετέρου, μείωση των προγραμμάτων επισιτιστικής βοήθειας που παρέχονται κάθε μήνα σε σχεδόν 42 εκατομμύρια Αμερικανούς με χαμηλό εισόδημα.

Προκειμένου να επιτευχθεί η πολιτική υποστήριξη που απαιτείται για την υιοθέτηση ενός τέτοιου σχεδίου, και ενώ η Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στο Κογκρέσο παραμένει εύθραυστη, έχουν εισαχθεί διατάξεις προς όφελος ορισμένων ομάδων ψηφοφόρων. Αυτή η κοινή πρακτική αυξάνει αυτό που συνήθως ονομάζεται «χοιρινό» (porc), το οποίο καταγγέλλει ο Μασκ στις δημοσιεύσεις του, και που αυξάνει το συνολικό κόστος της νομοθεσίας.

Ένα νομοσχέδιο – βόμβα για το δημόσιο χρέος

Σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO), το «Big Beautiful Bill» θα αύξανε το χρέος των ΗΠΑ κατά σχεδόν 3 τρισεκατομμύρια δολάρια σε μια δεκαετή περίοδο. Ένα ποσό που θα μπορούσε να φτάσει τα 5 τρισεκατομμύρια αν ορισμένα από τα προσωρινά μέτρα γίνονταν μόνιμα.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Chase Bank, Τζέιμι Ντάιμον, δεν δίστασε να αναφέρει τον κίνδυνο «κρίσης» στην αγορά ομολόγων σε περίπτωση επιταχυνόμενης αύξησης του χρέους των ΗΠΑ. Αυτό θα μπορούσε, σύμφωνα με το CBO, να φτάσει τα 52 έως 54 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2035 – μια εκτίμηση που ακόμη και οι αισιόδοξοι οικονομολόγοι χαρακτηρίζουν ανησυχητική.

Σε αυτό το σημείο, ο Ντάιμον συμφωνεί με τον Μασκ. Αν ο Μασκ ήταν τόσο σφοδρός πολέμιος του «Μεγάλου Όμορφου Νομοσχεδίου», είναι επειδή, όπως και οι φιλελεύθεροι libertarians και οι συντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι της ομάδας Freedom Caucus, έχει κάνει την καταπολέμηση του χρέους κεντρικό πολιτικό του στόχο.

Οι Ρεπουμπλικάνοι σε εσωτερική σύγκρουση

Πέρα από τις οικονομικές παραμέτρους, αυτή η νομοθεσία σπέρνει διχόνοια σε ένα βαθιά ετερογενές Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όπου οι ιδεολογίες  και οι γενιές συγκρούονται όλο και περισσότερο.

Η συμμαχία μεταξύ της τεχνο-φιλελεύθερης δεξιάς και της λαϊκιστικής δεξιάς (MAGA) που είχε σχηματιστεί στις προηγούμενες εκλογές, αρχίζει να διαλύεται. Παράλληλα με τη λαϊκιστική MAGA, υπάρχουν οι ελευθεριακοί υπέρ της ελεύθερης αγοράς, οι μετριοπαθείς κατά του Τραμπ (όπως η Σούζαν Κόλινς και η Λίζα Μουρκόφσκι), οι υπερσυντηρητικοί που απαιτούν δραστική μείωση του ελλείμματος, και η Νέα Δεξιά – μια νέα λαϊκιστική τάση με πολιτικούς όπως ο JD Vance, ο Marco Rubio και ο Josh Hawley, που βρίσκονται κοντά στο think tank American Compass.

Το όραμα του Oren Cass και η “εργατική οικογένεια”

Ο οικονομολόγος Oren Cass, ηγετική φυσιογνωμία του χώρου, στο δοκίμιό του The New Conservatives (Ιούνιος 2025), προτείνει μια συντηρητική στροφή που βασίζεται στον προστατευτισμό, την επανεκβιομηχάνιση, την επένδυση στην εργασία και κυρίως στην ενίσχυση των οικογενειών.

Ο ίδιος δεν δίστασε να επικρίνει το «Big Beautiful Bill», υποστηρίζοντας ότι «μια αγορά εργασίας όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να στηρίξουν ισχυρές οικογένειες και κοινότητες είναι θεμέλιο της μακροπρόθεσμης ευημερίας».

Τελικά, προς τα πού οδεύει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα;

Το ερώτημα παραμένει: θα δημιουργήσει ο Μασκ νέο κόμμα; Μια τέτοια σκέψη φάνηκε να αιωρείται όταν δημοσίευσε σχετική δημοσκόπηση στην πλατφόρμα Χ, στο απόγειο της διαμάχης του με τον Τραμπ.

Το πολιτικό σκηνικό στις ΗΠΑ αλλάζει ταχύτατα, όμως ένα πράγμα είναι σαφές: αν η Αμερική θέλει να προστατεύσει τη μεσαία της τάξη και τη σταθερότητα του νομίσματός της, θα πρέπει να περιορίσει την ανεξέλεγκτη αύξηση του χρέους, την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται διατεθειμένος να αγνοήσει.

ΠΗΓΗ

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Αγνοώντας το Σύνταγμα: Η νέα μεταναστευτική στρατηγική της κυβέρνησης Μερτς

Παρά την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο, που έκρινε παράνομες τις συνοριακές απορρίψεις αιτούντων άσυλο, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο Υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Πρόκειται για μια απόφαση επικίνδυνη πολιτικά, δημοκρατικά, ευρωπαϊκά και οικονομικά.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Παρά την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο, που έκρινε παράνομες τις συνοριακές απορρίψεις αιτούντων άσυλο, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο Υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Πρόκειται για μια απόφαση επικίνδυνη πολιτικά, δημοκρατικά, ευρωπαϊκά και οικονομικά.

Η ανάγκη για πιο αποτελεσματική διαχείριση της μετανάστευσης είναι κατανοητή. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται μέσω εθνικής μονομέρειας και ενάντια στο ευρωπαϊκό και συνταγματικό πλαίσιο, υπονομεύει τα θεμέλια της δημοκρατίας, εντείνει τις κοινωνικές διαιρέσεις και ενισχύει την Ακροδεξιά. Την ίδια ώρα, αποδυναμώνει την Ευρώπη σε μια ιστορική συγκυρία που η ενότητά της είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, και επιφέρει σοβαρές συνέπειες στην ίδια τη γερμανική οικονομία.

Η Γερμανία στον δρόμο του Τραμπ;

Όλο και περισσότερο, η μεταναστευτική ρητορική του Μερτς και του Ντόμπριντ μοιάζει με εκείνη του Ντόναλντ Τραμπ. Για χρόνια, οι δύο πολιτικοί καλλιέργησαν την ιδέα ότι οι πρόσφυγες εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος και έχουν πλεονεκτήματα έναντι των Γερμανών. Ο ίδιος ο Μερτς δήλωσε πως «οι μετανάστες πηγαίνουν στον οδοντίατρο ενώ οι Γερμανοί δεν βρίσκουν ραντεβού».

Τώρα που βρίσκονται στην εξουσία, επιχειρούν να παρακάμψουν ακόμη και δικαιώματα κατοχυρωμένα από τον ίδιο τον Βασικό Νόμο. Πού σταματά αυτός ο κατήφορος; Και πόσο πιο κοντά στην ακροδεξιά ατζέντα είναι διατεθειμένοι να φτάσουν;

Η δημοκρατία, ο πρώτος χαμένος

Η νέα πολιτική γραμμή προκαλεί τριπλή ζημιά. Πρώτα απ’ όλα, πλήττει τα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας. Ακόμη κι αν η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου αφορά μεμονωμένο περιστατικό, η πρόθεση να συνεχιστούν μαζικές απορρίψεις παρά την απόφαση, διαβρώνει την έννοια της διάκρισης των εξουσιών και αγνοεί βασικά δικαιώματα. Το δικαίωμα στο άσυλο είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και δεν μπορεί να υπόκειται σε πολιτικές σκοπιμότητες.

Αντί να αναζητούν συναινέσεις, οι κυβερνητικοί εταίροι τροφοδοτούν τον πολιτικό διχασμό και ενισχύουν το AfD το οποίο, δυστυχώς, αποδεικνύεται και ο μόνος κερδισμένος από αυτή την ατζέντα. Οι χαμένοι είναι η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή και η ίδια η σταθερότητα του μέλλοντος μας.

Μια αποδυναμωμένη Ευρώπη είναι μια αδύναμη Γερμανία

Η δεύτερη σοβαρή συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η ζημιά στην ευρωπαϊκή συνοχή. Το γερμανικό δικαστήριο ήταν σαφές: μονομερείς εθνικές ενέργειες αντιβαίνουν στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Η Γερμανία, με τέτοιες πρακτικές, όχι μόνο φθείρει το κύρος της, αλλά ενισχύει και ακροδεξιές φωνές σε γειτονικά κράτη. Η Πολωνία είναι ήδη χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μπορεί να διολισθήσει ένα κράτος υπό τέτοιες επιρροές.

Επιπλέον, σε έναν κόσμο αυξανόμενης γεωπολιτικής πίεσης με τις ΗΠΑ και την Κίνα να ανταγωνίζονται ανοιχτά η Γερμανία, ως ανοιχτή και εξαρτημένη οικονομία, χρειάζεται μια ισχυρή, ενωμένη Ευρώπη περισσότερο από ποτέ. Όταν υπονομεύουμε την ευρωπαϊκή ενότητα, ουσιαστικά πλήττουμε το ίδιο μας το μέλλον.

Οικονομικές απώλειες με ορίζοντα δεκαετίας

Τρίτο και εξίσου κρίσιμο: η νέα γραμμή μετανάστευσης θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Ειδικοί από την Ινδία, τη Βραζιλία ή τις Φιλιππίνες, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αγορά εργασίας, αποφεύγουν πλέον συνειδητά τη Γερμανία, όχι για λόγους μισθών ή συνθηκών, αλλά εξαιτίας του κλίματος απόρριψης και καχυποψίας.

Ταυτόχρονα, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση λόγω πολέμων και διώξεων συνεχίζεται, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή. Όμως η ελεγχόμενη, παραγωγική μετανάστευση, αυτή που χρειάζεται η χώρα, στερεύει. Και αυτό θα έχει συνέπειες για την υγεία, την περίθαλψη, την τεχνολογία, τις επιχειρήσεις και τις θέσεις εργασίας των ίδιων των Γερμανών πολιτών.

Τρεις άμεσες διορθωτικές κινήσεις

Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, απαιτείται άμεση αλλαγή πορείας, βασισμένη σε τρεις άξονες:

  1. Σεβασμός στον νόμο και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς
    Ο Καγκελάριος και η κυβέρνησή του πρέπει να δεσμευτούν δημόσια ότι θα τηρούν το συνταγματικό και ευρωπαϊκό δίκαιο. Η εθνική μονομέρεια δεν είναι λύση· η στήριξη μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής μετανάστευσης είναι μονόδρομος.

  2. Δημοκρατική, ειλικρινής συζήτηση
    Οι πολιτικοί που υπερασπίζονται τη δημοκρατία οφείλουν να απορρίψουν τον λαϊκισμό και να πουν την αλήθεια: η μετανάστευση είναι μια πρόκληση, αλλά και μια αναντικατάστατη ευκαιρία. Χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει βιώσιμο μέλλον για την οικονομία μας.

  3. Πραγματική ένταξη, όχι αποκλεισμός
    Περισσότεροι από 3,2 εκατομμύρια αιτούντες άσυλο ζουν ήδη στη Γερμανία. Το ερώτημα δεν είναι πώς θα τους κρατήσουμε έξω, αλλά πώς θα τους εντάξουμε. Πρέπει να αφαιρέσουμε γραφειοκρατικά εμπόδια, να επιταχύνουμε διαδικασίες και να επενδύσουμε στην εκπαίδευση, την εργασία και την κοινωνική ένταξη.

Η παρούσα μεταναστευτική πολιτική οδηγεί σε ένα αδιέξοδο που μόνο το AfD επωφελείται. Αν θέλουμε μια δημοκρατική, ισχυρή και βιώσιμη Γερμανία, η απάντηση είναι μία: σεβασμός στους θεσμούς, στροφή προς την Ευρώπη και στήριξη στην ένταξη.

Μάρτσελ Φράτσερ – Πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ιστορία - Πολιτισμός14 λεπτά πριν

7η Ιουνίου 1824: Από το ολοκαύτωμα του Ελληνισμού της Κάσου, στην αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Κάσου…..

Το Ολοκαύτωμα , εκτός από  κυρίαρχη στιγμή  στην  ιστορία της Ηρωικής Νήσου της Κάσου  αποτελεί  ως θυσία και το θεμέλιο ...

Διεθνή30 λεπτά πριν

Πρόεδρος του Μεξικού: Η διακίνηση φαιντανύλης προς τις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 40% από την έναρξη της θητείας Τραμπ

Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε επικαλεστεί το ζήτημα της φαιντανύλης ως έναν από τους βασικούς λόγους για την απόφασή του να...

Αναλύσεις44 λεπτά πριν

Οι «κολλητοί» του Τραμπ και του Ερντογάν συνεργάζονται σε Τουρκία και Συρία

Η υπογραφή συμφωνίας στις αρχές Μαρτίου μεταξύ της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας Continental Resources, που ανήκει σε στενό φίλο του Τραμπ,...

Γενικά θέματα59 λεπτά πριν

Έκρηξη στο ηφαίστειο Φουέγκο: Εκατοντάδες κάτοικοι εκκενώνουν περιοχές στη Γουατεμάλα

Το ηφαίστειο Φουέγκο είναι γνωστό για την τακτική του δραστηριότητα. Τον Ιούνιο του 2018, σημειώθηκε η πιο σφοδρή έκρηξή του...

Γενικά θέματα1 ώρα πριν

Ανησυχία στους Έλληνες πράκτορες! Εφιάλτης οι τουρκικές ακτοπλοϊκές προς τα νησιά

Οι τουρκικές ακτοπλοϊκές εταιρείες κατέχουν πλέον το 75% των γραμμών προς ελληνικά νησιά όπως η Ρόδος, η Κως και η...

Δημοφιλή