Οι ευρωπαϊκές τιμές φυσικού αερίου σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, εκτοξεύοντας την αγωνία για την ενεργειακή επάρκεια της Γηραιάς Ηπείρου ενόψει του χειμώνα του 2021.

Η αγωνία αυτή ξεκίνησε ήδη από το καλοκαίρι, όταν ο περσινός χειμώνας είχε εξαντλήσει τα αποθέματα στους χώρους αποθήκευσης με αποτέλεσμα να καταγράψουν το χαμηλότερο επίπεδο της δεκαετίας.

Τα μειωμένα αποθέματα όμως «κούμπωσαν» με ένα σύνολο παραγόντων, οι οποίοι συνεπικούρησαν περαιτέρω στην αύξηση των τιμών. Η αυξημένη ζήτηση καθώς επανήλθαν οι οικονομίες από τα lockdowns αλλά και λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύχθηκαν φέτος το καλοκαίρι, η μειωμένη απόδοση των αιολικών λόγω άπνοιας, οι εργασίες συντήρησης αλλά και μία πυρκαγιά που εκδηλώθηκε τον Αύγουστο σε ρωσικές υποδομές, ήταν μερικοί μόνο από τους λόγους που φρέναραν την προσφορά.

Η Ευρώπη μπροστά στην ανησυχία ότι μπορεί να μην υπάρχουν επαρκείς προμήθειες φυσικού αερίου για τον επερχόμενο χειμώνα, ζήτησε από νωρίς αυξημένες προμήθειες από τον νούμερο ένα προμηθευτή της, την Gazprom. Όμως ο Ρώσος ηγέτης της αγοράς δεν ανταποκρίθηκε, εκτρέποντας μάλιστα φορτία υγροποιημένων καυσίμων στην Ασία. Το αποτέλεσμα ήταν η εκτίναξη των τιμών.

Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η στήριξη από τις ΗΠΑ

Στο πλευρό της Ευρώπης στέκεται ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας -ΙΕΑ- ο οποίος πριν λίγες ημέρες κάλεσε τη Ρωσία να στείλει περισσότερο φυσικό αέριο στην Ευρώπη, αλλά και η Υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, η οποία «κούνησε» το δάκτυλο στη Ρωσία δηλώνοντας: «Εμείς και οι σύμμαχοι μας είμαστε έτοιμοι να ορθώσουμε το ανάστημα μας όπου υπάρχουν παίκτες που μπορεί να χειραγωγούν την προσφορά για ιδίον όφελος…Παρακολουθούμε το θέμα πολύ σοβαρά και είμαστε στο πλευρό των Ευρωπαίων συμμάχων μας ώστε να διασφαλίσουμε αδιάλειπτη και επαρκή προμήθεια φυσικού αερίου ενόψει του χειμώνα».

Μπορούν όμως οι ΗΠΑ να βάλουν μια επαρκή ενεργειακή πλάτη στην Ευρώπη;

Πολλοί υποστηρίζουν αυτή την άποψη παραπέμποντας στην περίοδο του Οκτωβρίου του 2018 έως τον Ιανουάριο του 2019, όταν τα φορτία LNG- υγροποιημένο φυσικό αέριο -από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη διαμορφώθηκαν στα 3,23 εκατ. τόνους έναντι 700.000 τόνων την αντίστοιχη περυσινή περίοδο. Όσον αφορά λοιπόν το LNG εκείνη την περίοδο οι ΗΠΑ ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής στην Ευρώπη μετά το Κατάρ, σύμφωνα με στοιχεία της Refinitiv Eikon.

Όμως ας μην ξεχνάμε ότι εκείνη την περίοδο είχαν υποχωρήσει οι ασιατικές τιμές λόγω της χαμηλότερης του αναμενομένου ζήτησης-υψηλά αποθέματα στην Κίνα συν την επιβολή δασμών 10% στις εισαγωγές, στο πλαίσιο του εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ-με αποτέλεσμα οι αμερικανικές εταιρείες να στραφούν στην Ευρώπη όπου οι παραγγελίες φυσικού αερίου είχαν ξεπεράσει αυτές που συνήθως γίνονταν από τις αγορές του Μεξικού και της Νότιας Κορέας αυτήν την εποχή του χρόνου.

Οι τωρινές όμως συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές με την ασιατική ζήτηση να είναι αυξημένη και τις τιμές απορρόφησης ιδιαίτερα υψηλές.

Θα έχει λοιπόν αυξημένο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα διαχειριστούν εφεξής οι ΗΠΑ τις προμήθειες τους, προκειμένου να διατηρήσουν τις ισορροπίες μεταξύ των περιθωρίων κέρδους των αμερικανικών εταιρειών και της αποφασιστικότητας τους να αδράξουν την ευκαιρία και να μειώσουν την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία.

Η Ρωσία παραμένει ο βασικός προμηθευτής

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου παραμένει η Gazprom, ο κρατικός ενεργειακός κολοσσός της Ρωσίας, ο οποίος προμηθεύει την Ευρώπη από 175 -205 δισ. κυβικά μέτρα ανά έτος μέσω αγωγών.

Για την ακρίβεια το 2018, περίπου το 40% των εισαγωγών φυσικού αερίου της ΕΕ προήλθε από τη Ρωσία καθώς προμηθευτήκαμε συνολικά 200,8 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου με το 81% να κατευθύνεται προς τη Δυτική Ευρώπη. Το 2019 προμηθευτήκαμε 198,97 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ενώ λόγω της πανδημίας οι ευρωπαϊκές εισαγωγές μειώθηκαν κατά 12,1% το 2020 σε ετήσια βάση, στα 174,97 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

για τη συνέχεια Liberal