Με το που έσκασε η είδηση για τη συμφωνία ΗΠΑ, Αυστραλίας και Βρετανίας (Aukus) για ενίσχυση της συνεργασίας τους στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, η Γαλλία αντέδρασε άμεσα, διαμαρτυρόμενη. Και δικαιολογημένα. Δεν είναι μόνο που η συμφωνία για προμήθεια στο αυστραλιανό Ναυτικό γαλλικών υποβρυχίων αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ πετάχτηκε στον κάλαθο των σκουπιδιών, λλά κυρίως γιατί αντιλαμβάνεται πως η γεωπολιτική της ισχύ δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα. 

Το Παρίσι θεωρεί πως οι τρεις χώρες έδρασαν με οπορτουνιστικό τρόπο. Υποστηρίζει πως η συμφωνία ήταν πισώπλατη μαχαιριά και φωνάζει κατά του Λονδίνου αλλά και της Ουάσινκτον ότι αυτή δεν είναι συμπεριφορά που ταιριάζει μεταξύ συμμάχων. Μάλιστα ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει τις ΗΠΑ και την Αυστραλία για διπροσωπία. 

Από την άλλη,η Βρετανία προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους. Ο Μπόρις Τζόνσον δήλωσε πως θα επιδιώξει την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Γαλλία και επέμενε πως η Aukus ξεκάθαρο στόχο έχει να αντιμετωπιστεί η Κίνα και όχι να βάλει εμπόδια στις σχέσεις με τις άλλες χώρες. «Η συμφωνία δεν είναι κάτι που πρέπει να ανησυχεί τη Δύση και ιδίως τους Γάλλους φίλους μας», υπογράμμισε.

Για το Λονδίνο η συμφωνία ήταν μια σανίδα σωτηρίας στην μετά Brexit εποχή, ειδικά μετά τον πόλεμο που δέχτηκε από τις Βρυξέλλες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξαπέλυσε έναν πόλεμο –και στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο– κατά της Βρετανίας, θέλοντας προφανώς να δείξει σε όλους και κυρίως σε άλλους επίδοξους φυγάδες πως μετά την έξοδό τους από το μπλοκ τα πράγματα θα δυσκολέψουν αφάνταστα. 

Η Aukus δίνει στη Βρετανία την ευκαιρία να εμφανιστεί ως ένας υπολογίσιμος παγκόσμιος παίκτης. Επανακάμπτει σε μια περιοχή που παλαιότερα είχε σημαντικό λόγο αλλά και ρόλο, ενώ ταυτόχρονα βάζει ισχυρές βάσεις για μελλοντικές εμπορικές και γεωστρατηγικές συμφωνίες. Το όραμα της «Global Britain» που παραπέμπει στο παρελθόν της αποικιοκρατίας, παίρνει σάρκα και οστά, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως η Βρετανία δεν έπαψε ποτέ να συμπεριφέρεται ως μια παγκόσμια δύναμη, ακόμη κι αν δεν είναι.

Επομένως, όσο και να φωνάζουν οι Ευρωπαίοι, ο πρώην εταίρος τους έκανε ακριβώς αυτό που έπρεπε να κάνει για να διασφαλίσει τα συμφέροντά του. Ίσως αντί να φωνάζουν με τη Βρετανία να πρέπει και οι ίδιοι να κάνουν το ίδιο. Να αντιληφθούν πως ο κόσμος μας αλλάζει ραγδαία και να αντιδράσουν αναλόγως, αντί να πιάνονται κάθε φορά στον ύπνο.

[email protected]

Φιλελεύθερος