Του Zev Chafets

Η γεωγραφική απόσταση μεταξύ Τελ Αβίβ και Καμπούλ είναι περίπου 3.220 χιλιόμετρα. Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, ωστόσο, το Ισραήλ ανησυχεί ότι οι Ταλιμπάν και οι ριζοσπάστες σύμμαχοί τους βρίσκονται ένα βήμα από την πόρτα του.

Πρόκειται για ένα σημείο στο οποίο στάθηκε ιδιαίτερα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ στη συνάντησή του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, την παραμονή της ολοκλήρωσης της αμερικανικής επιχείρησης εκκένωσης στην Καμπούλ.

“Ζούμε στην πιο σκληρή γειτονιά του κόσμου”, είπε ο Μπένετ. “Έχουμε το ISIS στα νότια σύνορά μας [στο Σινά], τη Χεζμπολάχ στα βόρεια σύνορά μας, την Ισλαμική Τζιχάντ, τη Χαμάς και τις ιρανικές πολιτοφυλακές να μας περιβάλλουν. Και όλοι τους θέλουν να συντρίψουν το εβραϊκό κράτος”.

Έμπνευση

Κάθε μία από αυτές τις οργανώσεις έχει αντλήσει έμπνευση και έχει πανηγυρίσει τη νίκη των Ταλιμπάν. Έχουν περάσει αιώνες από τότε που ένας τζιχαντιστικός στρατός νίκησε για τελευταία φορά τόσο αποφασιστικά συνδυασμένες στρατιωτικές δυνάμεις της Δύσης.

Οι ΗΠΑ μπορεί να προσποιούνται ότι απλώς εγκατέλειψαν στρατηγικά ένα άσκοπο πεδίο μάχης, ωστόσο ολόκληρη η Μέση Ανατολή γνωρίζει καλύτερα την πραγματικότητα. Δεν επρόκειτο μόνο για μια ιστορική ταπείνωση για την Αμερική, αλλά και για ένα πρότυπο για τον διεθνή τζιχαντιστικό εξτρεμισμό.

Ο Σαγέντ Χασάν Νασράλα, ηγέτης της Χεζμπολάχ του Λιβάνου, το είδε αμέσως: “Αυτή είναι μια απεικόνιση της πλήρους ήττας της Αμερικής και της αποτυχίας και πτώσης της επιρροής των ΗΠΑ στην περιοχή”, είπε σε ομιλία του. Η Βηρυτός, όπως και το Τελ Αβίβ, απέχει λίγο περισσότερα από 3.000 χιλιόμετρα από την Καμπούλ.  Η αφγανική πόλη είναι όμως πια πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής.

Μετά την αμερικανική κατάρρευση, ο αρχηγός της παλαιστινιακής Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγε, τηλεφώνησε στον εκ των ηγετών των Ταλιμπάν, Αμπντούλ Γάνι Μπαραντάρ, για συγχαρητήρια, κάνοντας παρεμπιπτόντως και μια αναλογία. Η νίκη των Ταλιμπάν, είπε ο Χανίγιε, “είναι ένα προοίμιο για τον θάνατο όλων των κατοχικών δυνάμεων, η κυριότερη εκ των οποίων είναι το Ισραήλ στην Παλαιστίνη”. Ο Μπαραντάρ, με τη σειρά του, ευχήθηκε στην Παλαιστίνη “νίκη και ενδυνάμωση ως αποτέλεσμα της αντίστασής της”.

Το σιιτικό Ιράν, επίσης, χαιρέτισε τη νίκη των Ταλιμπάν, του σουνιτικού “αδελφού κράτους” του, επί των απίστων. Οι θρησκευτικές διαιρέσεις έχουν προφανώς μικρότερη σημασία αυτή την εποχή από την αλληλεγγύη στη μάχη εναντίον του “Μεγάλου Σατανά” της Αμερικής και του “Μικρού Σατανά” της Ιερουσαλήμ.

Συναγερμός

Περιττό να ειπωθεί ότι η ένδειξη μειωμένης αμερικανικής αποφασιστικότητας στο Αφγανιστάν δημιουργεί συνθήκες συναγερμού στο Ισραήλ. Πολλοί άνθρωποι εδώ είναι σοκαρισμένοι και σε κατάθλιψη. Λίγοι διατηρούν προσδοκίες ότι ένας νεοεισελθών στη θέση του επικεφαλής της κυβέρνησης όπως ο Bennett μπορεί να χειριστεί αυτήν την αλλαγή στην περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων.

Σε ένα παιχνίδι της μοίρας, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης ο οποίος συναντήθηκε με τον Τζο Μπάιντεν αφότου ο τελευταίος υπερασπίστηκε την απόφασή του να αποσυρθεί από το Αφγανιστάν. Δύο φορές ο Μπένετ ανέφερε ότι το Ισραήλ δεν έχει πιο αξιόπιστο και πιο σταθερό σύμμαχο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μία πλευρά αυτής της δήλωσης είναι οι καλοί τρόποι, ενώ η άλλη είναι η ηχώ περισσότερο μιας προσδοκίας – ευχής παρά μιας πραγματικότητας.

για τη συνέχεια Capital