Πολιτικά πράγματα και διλήμματα στην Ελλάδα του 2021

Απόστολος Αποστολόπουλος

Το δίλημμα εκλογές ή ανασχηματισμός, απαντήθηκε αλλά επί της ουσίας δεν κάναμε βήμα εμπρός. Οι ανασχηματισμοί ενδιαφέρουν τα πρόσωπα, οι εκλογές τα κόμματα. Νέες πολιτικές απαιτούν χρόνο, χρήμα, σχεδιασμό. Όχι ανέφικτα αλλά δύσκολα πράγματα στην εποχή του επιπόλαιου και του ρουσφετιού. Οι ανασχηματισμοί είναι εφαρμογή του ρητού «να αλλάξουν όλα για να μείνουν τα ίδια».

Η ερώτηση είναι απλή: Γιατί από την πρώτη στιγμή, προ μηνών, επίμονα δημοσιεύματα «προέβλεπαν» ότι ο Κικίλιας θα φύγει από το Υ/Υγείας; Ανασχεδιασμός στην Υγεία προϋποθέτει πολύ χρήμα, συγκροτημένη μελέτη και σύγκρουση με τεράστια, κατεστημένα, συμφέροντα, έσωθεν και έξωθεν. Ο κ. Πλεύρης, πέρα από προσωπικές προθέσεις και ικανότητες, διαθέτει άραγε τέτοια στήριξη ή σε λίγο θα «προβλέπουν» ότι κι αυτός δεν κάνει για τη δουλειά (τους);

Οι ανασχηματισμοί έχουν περιορισμένους σκοπούς: Να απομακρυνθούν «επικίνδυνοι» υπουργοί, δημοφιλείς, που έδειξαν στοιχεία αυτονόμησης. Άλλοι που απαξιώθηκαν στα μάτια του κόσμου. Κάποιοι που εκλέγονται σε δύσκολες και απαραίτητες περιφέρειες. Στο στόχαστρο ήταν και ο Δένδιας αλλά αποκαταστάθηκε η τάξη μόλις βγήκε πανευτυχής φωτογραφία με τον Πάϊατ. Μετά δήλωσε ότι δεν θα γίνουν εξορύξεις στο Αιγαίο.

Άλλο πάγιο χαρακτηριστικό των ανασχηματισμών είναι ότι ικανοποιούν ατομικές φιλοδοξίες αλλά δεν αναδεικνύουν νέα ηγετικά στελέχη, οι εξαιρέσεις σπανίζουν. Συντηρούν σε υψηλή θέση στελέχη που είναι ήδη στην κορυφή.

Όσο για τον κ. Αποστολάκη με τους δισταγμούς και παλινωδίες του αποδεικνύει ότι και τα μεταξωτά βρακιά επιδέξια σκέλια θέλουνε.Μεταξωτά βρακιά που ούτε ο κ. Αποστολάκης ούτε η κυβέρνηση διαθέτουν, ως φαίνεται.

Ο πρωθυπουργός επιχείρησε, με τον ανασχηματισμό, να ικανοποιήσει επιθυμίες παραγόντων που, υποτίθεται, θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας. Η κατάληξη δείχνει ότι δεν τους ενδιαφέρει η συνεργασία των κομμάτων αλλά ο έλεγχος της (κάθε) κυβέρνησης. Αυτό δεν έγινε, ίσως επειδή ο πρωθυπουργός θέλησε να κρατήσει ίχνη της πραγματικής εξουσίας. Τα «προσεχώς» θα είναι ταραχώδη.

ΠΡΟΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Πότε θα γίνουν εκλογές; Και τι μας νοιάζει; Ούτε καν ο Τσίπρας τις ζητάει με την ψυχή του μην τυχόν βρει αφορμή ο Μητσοτάκης και τις κάνει. Αυτή η ολόσωστη αίσθηση ότι δεν θα αλλάξει τίποτα και πάντως τίποτα προς το καλύτερο, είναι το μεγαλύτερο όπλο της κυβέρνησης.

Η αντιπολίτευση δεν δίνει καν τα εχέγγυα ότι δεν θα τα κάνει χειρότερα.

Η κυβέρνηση κατάφερε τουλάχιστον είτε με το 112 είτε (και) από τύχη να μην έχει νεκρούς από τις φωτιές.

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι οι φωτιές δεν έπληξαν ουσιαστικά την κυβέρνηση που μπορεί να επιλέξει με σχετική άνεση το χρόνο των εκλογών. Που θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες, έσωθεν και έξωθεν.

ΑΙΓΑΙΟ: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ

Περίεργα δημοσιεύματα, οφθαλμοφανώς υπαγορευμένα, εμφανίζουν τον πρωθυπουργό αδιάφορο, ενοχλημένο, αιφνιδιασμένο, βαριεστημένο, (διαλέγουμε αναλόγως) από το βάρος των εθνικών θεμάτων. Λες και δεν έχει καταλάβει ότι ο Τσίπρας έχασε τις εκλογές λόγω Πρεσπών. Λες και όταν ο πρωθυπουργός πατέρας του τους μιλούσε στο σπίτι για τα ελληνοτουρκικά (ως μελλοντικούς ηγέτες της χώρας) ο Κυριάκος πήγαινε στο δωμάτιό του να παίξει τόμπολα.

Προ ημερών ο καθηγητής κ. Ιωακειμίδης, διακεκριμένος ως «εθνομηδενιστής», υποστήριξε να μη γίνουν έρευνες στο Αιγαίο, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά όσα έχει πει για το ίδιο θέμα ο κ. Δένδιας, ακλόνητος στο ΥΠΕΞ. Με το επιχείρημα ότι οι εξορύξεις πετρελαίου/αερίου θα βλάψουν το περιβάλλον, το Αιγαίο, τη Μεσόγειο, τους Ωκεανούς, την ανθρωπότητα.

Τα ελληνοτουρκικά είναι χρόνιο αδιέξοδο. Οι ΗΠΑ μπορούν(θέλουν) να πιέσουν την Τουρκία μόνο ως ένα σημείο. Αλλά θέλουν και την Ελλάδα ως πηγή ισορροπίας και πίεσης στην Τουρκία.

Οι δηλώσεις Δένδια-Ιωακειμίδη υπαινίσσονται ότι η ελίτ της χώρας δεν έχει δισταγμό να παραιτηθεί (και επισήμως) από εξορύξεις στο Αιγαίο, όχι πλέον μισόλογα αλά Ίμια.

Επαναλαμβάνοντας το επιχείρημα Σημίτη στα Ίμια: πόλεμο θέλετε; Εν ονόματι της Ειρήνης (δήθεν), θυσιάζεται (και τυπικά) το δικαίωμα να ασκούμε εξουσία εντός της χώρας, με κέρδος να σταματήσει ο Ερντογάν τις απειλές πολέμου. Ο Σουλτάνος τους περιφρονεί, τους γελοιοποιεί και μας απειλεί.

Η Τουρκία για να πάρει ότι θέλει στο Αιγαίο πρέπει να κάνει πόλεμο όχι γενικώς και αορίστως αλλά να επιτεθεί απρόκλητα σε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ πλήττοντας τη Συμμαχία, με τους Ρώσους να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Και με το αποτέλεσμα αμφίβολο -αν ήταν σίγουρη η Τουρκία θα μας είχε επιτεθεί προ πολλού. Άραγε σ’ αυτό έγκειται η (υποτίθεται φιλελληνική) στροφή της πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στην Ελλάδα; Η παραμονή του κ. Δένδια στο ΥΠΕΞ σημαίνει επιβράβευση;

ΤΑ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ: ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΧΕΙΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ;

Υπάρχει και μια άλλη, ουσιώδης εσωτερική πτυχή στα περί ανασχηματισμού και εκλογών, όπως φάνηκε με επίκεντρο τον κ. Αποστολάκη. Τώρα η Ελλάδα περιμένει πολλά δις από την ΕΕ. Πολλοί φλέγονται για να πάρουν άκοπα ένα καλό μερίδιο αλλά (φαίνεται) συναντούν αντιστάσεις, και μετά τις πυρκαγιές.

Στο σημείο αυτό παρεμβάλλεται (τυχαία;) το αντιεμβολιαστικό ρεύμα, ήδη υπαρκτό σε Γαλλία, Γερμανία κλπ. Αυτό το ποικίλο ρεύμα, έκφραση πιεστικών αναγκών και πέραν του κορονοϊού, παρέχει ευχέρεια παρασκηνιακών παρεμβάσεων προς κινητοποίηση ποικίλλων ανθρώπων με διαφοροποιημένους στόχους, με ή χωρίς εικόνες και σταυρούς, μια υποτιθέμενη επανάληψη των «αγανακτισμένων», χλωμή.

Η κατηγορία περί συνομωσιολογίας εναντίον όσων μιλούν χωρίς «αποδείξεις» για παρασκήνιο είναι γνωστή. Είναι εξίσου γνωστό ότι όλες οι μεγάλες αποκαλύψεις βασίστηκαν σε κάποιο «βαθύ λαρύγγι», πράκτορες μυστικών υπηρεσιών ή αντίθετους ισχυρούς παράγοντες και όχι σε «δαιμόνιους» δημοσιογράφους, είδος της φανταστικής λογοτεχνίας.

Τα υπόλοιπα είναι θέμα απλής λογικής. Αυτός που έχει συμφέρον και διαθέτει χρήμα και ισχύ βρίσκει τους κατάλληλους τρόπους και ανθρώπους να προωθήσουν τα συμφέροντά του. Οι οργανωμένες πατριωτικές δυνάμεις είναι ασθενείς και διάσπαρτες, αλλά η αντίσταση των λαϊκών δυνάμεων διατηρείται ισχυρή. Ίδωμεν.