Του Κώστα Ράπτη

Μέσα πάει καλά – δεδομένων των συνθηκών. Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν έχει την ικανοποίηση να βλέπει τις, ανορθόδοξες ως γνωστόν, οικονομικές επιλογές του να αποδίδουν προς το παρόν, καθώς η τουρκική οικονομία κατέγραψε το δεύτερο τρίμηνο του έτους ισχυρούς ρυθμούς ανάκαμψης από τη δοκιμασία της πανδημίας. 

Πρόκειται προφανώς για το αποτέλεσμα της επιλογής να μην υπάρξουν νέες αυξήσεις των επιτοκίων μετά τον Μάρτιο και να στηριχθούν οι επιχειρήσεις με νέα σχήματα δανείων με ευνοϊκούς όρους.

Οι οικονομολόγοι βέβαια δεν εντυπωσιάζονται – διότι γνωρίζουν στο έδαφος ποιών διαρθρωτικών αδυναμιών καταγράφονται αυτές οι επιτυχίες. Άλλωστε το μέτρο σύγκρισης που καθιστά τα τωρινά στοιχεία εκ πρώτης όψεως εντυπωσιακά δεν είναι παρά η βαθιά “βουτιά” που προκάλεσε πέρσι η πανδημική κρίση, αλλά και η γενικότερη καχεξία της τουρκικής οικονομίας κατά το πρόσφατο παρελθόν, με το συνολικό ρυθμό ανάπτυξης της προηγούμενης τριετίας να περιορίζεται στο 7% αθροιστικά.

Την πίσω όψη της τόνωσης του ρυθμού ανάπτυξης δίνει η συνεχιζόμενη υποχώρηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας της λίρας και η εκτίναξη του πληθωρισμού στο 19%. Οι “επιτυχίες επικεφαλίδας”, για τις οποίες τόσο νοιάζεται πολιτικά ο Ερντογάν, αποκαλύπτεται ότι δεν πατούν σε βιώσιμη βάση. Έστω και έτσι, όμως, τα χειρότερα απωθούνται για το μέλλον.

Αλλά και έξω πάει καλά – και πάλι δεδομένων των συνθηκών. Διότι, παρά την κατάρρευση, λόγω της ταχύτατης προέλασης των Ταλιμπάν, των σχεδίων για ανάληψη της ασφάλειας του αεροδρομίου της Καμπούλ από τουρκικές δυνάμεις, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, οι φιλοδοξίες του Ερντογάν για ενισχυμένο ρόλο στην Κεντρική Ασία δεν υποχωρούν, ίσως μάλιστα να διευκολύνονται και από το κενό που προέκυψε αιφνιδίως στο Αφγανιστάν.

Για τη συνέχεια Capital