Μια μικρή ξενάγηση από πλατεία Βικτωρίας προς Άγιο Παντελεήμονα.

Θέλησα να πιω έναν καφέ σε ένα από τα ωραιότερα καφέ της Πλ. Βικτωρίας. Έψαξα τριγύρω μήπως δω κάπου τον Τατσόπουλο ή την Ακρίτα δεν τους βρήκα, οπότε κάθησα μόνη μου σε ένα τραπέζι.

Σε λίγο ήρθαν μπροστά μου οι μαντηλοφορούσες. Τα παιδιά τους ελεύθερα στον δρόμο. Φώναζαν δυνατά, ενοχλούσαν τους θαμώνες του καφέ, αλλά εμείς πρέπει να ανεχόμαστε τα πάντα όλα.

Δεν είμαστε στην Βουκουρεστίου για να έχουμε απαιτήσεις.

Με τα νεύρα κορδόνια έφυγα. Διασχίζοντας την πλατεία βλέπω το καρότσι με τα ρούχα και το δέντρο να κάνει την απλώστρα. Σκέφτηκα ότι θα είναι μια έκθεση ενός προχώ καλλιτέχνη, ας το καταπιώ και αυτό.

Κατεβαίνω προς την Χέυδεν. Η φωτογραφία με τον κύριο με τον κεσέ στο κεφάλι και το λευκό φουστανάκι τα λέει όλα. Σε όλο το πεζοδρόμιο απλωμένο το εμπόρευμά του. Λέω επενδυτής είναι, μην δίνεις σημασία….

Στρίβω δεξιά στην Αχαρνών. Με μεγάλη δυσκολία βρήκα λίγο πεζοδρόμιο άδειο από καρπούζια, πατάτες, κρεμμύδια. Πολύ κρεμμύδι σε αυτή την γειτονιά, σκεπάζει και το πιο δυνατό άρωμα…

Κατάστημα με ελληνική ταμπέλα ούτε για δείγμα.

Ανακάλυψα και πολλά νέα μαγαζιά. Άνοιξαν εν μέσω πανδημίας. Σε κάθε γωνιά και από ενας “ελεύθερος επαγγελματίας ” που χαμηλόφωνα έλεγε: τσιγάρα τσιγάρα..

Ενα από τα νέα καταστήματα είχε στην είσοδό του το τραπέζι με τις πίτες.

Γενικώς μια κατάσταση παρατημένης γειτονιάς. Μια τριτοκοσμική κατάσταση.

Σε όλη την διαδρομή δεν συνάντησα γυναίκα χωρίς μαντήλα. Άνδρες με σαγιονάρες, καρότσια με παιδιά.

Παιδιά να τρέχουν μόνα τους στους δρόμους και σκέφτηκα πού είναι όλες αυτές οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, να ελέγξουν τους γονείς τους. Πού είναι όλοι αυτοί που μας τους φόρτωσαν στις πολυκατοικίες μας και είμαστε αναγκασμένοι να γινόμαστε “μάρτυρες” της βίας και των ξυλοδαρμών μεταξύ τους.

Εντάξει, ξέρω, τα δικά μας ανθρώπινα δικαιώματα δεν σας ενδιαφέρουν… Για τα δικά τους μιλάω…

Μία βόλτα στο Α.Τ. της περιοχής θα ήταν χρήσιμη αν βέβαια βρείτε χρόνο. Και προς Θεού.. με καλό τρόπο μην σας περάσουν τίποτα φασίστες, ρατσιστές, ξενοφοβικούς….

Κάπου στο τέλος της βόλτας συναντώ μια Ελληνίδα γειτόνισσα παρέα με μια Βουλγάρα. Αγκαλιαστήκαμε και μιλήσαμε Ελληνικά. Τέτοια συγκίνηση είχα καιρό να νοιώσω.

Όπως οι Έλληνες στο εξωτερικό, που μόλις συναντούν συμπατριώτη τους κάνουν σαν τρελοί.

Κατά τα άλλα, φασιστικές συμπεριφορές δεν θα γίνονται ανεκτές. Δεν θα περάσει ο φασισμός. Ελεύθερες γειτονιές για τις προσφυγοπούλες μπλα μπλα μπλα.

Τι ωραία που τα λέτε και εμεις τα ζούμε!!! Πανέξυπνη τακτική!!!!!

Πηγή: Θωμαΐς Γιαννάτου