Πολλές φορές, ιδίως κατά την τελευταία δεκαετία, έχουμε παραθέσει και αναλύσει αποσπάσματα από το Στρατηγικό βάθος του Αχμέτ Νταβούτογλου. Και δικαίως, αν αναλογιστεί κανείς τη δυναμική των γραπτών του και τη διείσδυσή τους στην εμπράγματη τουρκική πολιτική, ακόμη και εν τη φυσική απουσία του ιδίου του συγγραφέα από την εκτελεστική εξουσία.

Γράφει ο Μάρκος Τρούλης

Τι περιέγραψε ο Νταβούτογλου ως «στρατηγικό βάθος» της Τουρκίας; Εν ολίγοις αναφέρθηκε στο ιστορικό γλωσσικό, πολιτισμικό, θρησκευτικό και εθνοτικό δυναμικό που παρέχεται στο σύγχρονο τουρκικό εθνοκράτος ως απόρροια της οθωμανικής κληρονομιάς του.

Η σύγχρονη Τουρκία, δηλαδή, δεν περιορίζεται στα σύνορα του «Εθνικού Όρκου», αλλά δύναται να ανοίξει μια γεωστρατηγική ομπρέλα από την Κεντρική Ασία έως τα Βαλκάνια και από τη Βόρειο Αφρική έως τα μουσουλμανικά κράτη της Ινδοκίνας, η οποία να ενισχύσει τη διεθνή θέση του εθνοκράτους εξ απόψεως επιρροής, οικονομικών-εμπορικών ωφελημάτων, στρατηγικής ευθυγράμμισης κλπ.

Με άλλα λόγια, το έργο Στρατηγικό Βάθος αποτελεί το αμάλγαμα των πραγματικών και δυνητικών συντελεστών ισχύος που οφείλει να επιστρατεύσει η Τουρκία προκειμένου να καταστεί ηγετικός δρων στην εν λόγω περιφέρεια. Παράλληλα, το συγκεκριμένο αφήγημα έχει και υπερσυστημικά χαρακτηριστικά καθότι συνιστά μοχλό ενίσχυσης της θέσης του τουρκικού εθνοκράτους και ως προς τις Μεγάλες Δυνάμεις εκτός της εν λόγω γεωγραφικής ζώνης, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία ή η Κίνα.

Ο γεωστρατηγικός σκοπός της Ελλάδας προφανώς δεν δύναται να είναι η απόκτηση ηγεμονικής θέσης στην Κεντρική Ευρασία. Ωστόσο, το υπόβαθρο της σκέψης (η οποία προφανώς δεν είναι νταβουτόγλεια αλλά οι καταβολές της εντοπίζονται στην κλασική γεωπολιτική, όπως εναργώς έχει αποτυπώσει ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης στο βιβλίο του Νταβούτογλου και Γεωπολιτική) περί ιστορικού, πολιτισμικού, εθνοτικού, γλωσσικού και θρησκευτικού βάθους δεν μας προσφέρει πλούσια διδάγματα;

Διαβάστε τη συνέχεια στο pontosnews.gr