REAL TIME |

Weather Icon

Εάν AUKUS – Ρωσία – Κίνα δεν παίρνουν στα σοβαρά την Ευρώπη, μαντέψτε ποιος φταίει

Εάν AUKUS – Ρωσία – Κίνα δεν παίρνουν στα σοβαρά την Ευρώπη, μαντέψτε ποιος φταίει

Του Andreas Kluth

Αν χρειάζεται ένα λογοπαίγνιο για να δώσει τη διάσταση μιας κατάστασης, ας είναι. Πέρυσι, στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, το κορυφαίο φόρουμ στον κόσμο σχετικά με τις διεθνείς σχέσεις, εκφράστηκε ισχυρά η προειδοποίηση για την “απουσία Δύσης” (Westlessness).

AUKUS και Γαλλία

Η τελευταία ένδειξη του φαινομένου είναι η AUKUS, η νέα γεωπολιτική συμμαχία της Αυστραλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ, η οποία έχει ως προφανή αντίπαλο την Κίνα.

Να τη λοιπόν και πάλι: η παλιά Αγγλόσφαιρα, ως διακριτή οντότητα σε σχέση με την ευρύτερη Δύση. Η υπόνοια πίσω από τις γραμμές είναι ότι, όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση πραγματικών απειλών – στον 21ο αιώνα, όπως και στον 20ό – είναι οι “αρχαίοι” γλωσσικοί και πολιτισμικοί δεσμοί που δημιουργούν “συνεκτικό ιστό”.

Η Γαλλία υπό τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι τόσο εξοργισμένη για τον τρόπο που την σνόμπαραν όσο ήταν κάποτε υπό τον Σαρλ ντε Γκολ ή άλλους Γάλλους “πετεινούς”. Ως μέρος της συμμαχίας AUKUS, η Αυστραλία θα αγοράσει πυρηνικά υποβρύχια από τους ομολόγους της αγγλόφωνους, αντί για συμβατικά υποβρύχια από τη Γαλλία, όπως είχε συμφωνηθεί σε προηγούμενη φάση. Ο Μακρόν ανακάλεσε τους πρέσβεις του στην Ουάσινγκτον και την Καμπέρα και τώρα ετοιμάζεται για παρατεταμένα “μούτρα” σε διεθνές επίπεδο.

Μπορεί κανείς να περιμένει ότι θα ακούσει πολλά από εκείνον τις επόμενες εβδομάδες για την “ευρωπαϊκή κυριαρχία” και “αυτονομία”, νεφελώδη συνθήματα τα οποία προωθεί παράλληλα με πιο υποβλητικές αναφορές για τον υποτιθέμενο “εγκεφαλικό θάνατο” του ΝΑΤΟ, το οποίο παραμένει η πιο συγκεκριμένη εκδήλωση της στρατηγικής ύπαρξης αυτού που αποκαλείται Δύση.

Αν ήταν στο χέρι του Μακρόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς πλέον το φορτίο των “ενοχλητικών” Βρετανών, θα έπρεπε επιτέλους να γίνει μια ξεχωριστή γεωπολιτική και στρατιωτική δύναμη, ικανή να κοιτάζει στα μάτια τις ΗΠΑ – και πιθανότατα υπό την ηγεσία της Γαλλίας.

Οι “συνήθεις ύποπτοι” σε μερικές άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες άρχισαν να ενώνουν τη φωνή τους με εκείνη του Μακρόν, ιδίως μετά την αποτρόπαιου χαρακτήρα αποχώρηση των Δυτικών από το Αφγανιστάν. Και εκεί, οι Ευρωπαίοι ένιωσαν προδομένοι από τους Αμερικανούς, οι οποίοι δεν μπήκαν στον κόπο να διαβουλευτούν ή να συντονιστούν με ουσιαστικό τρόπο με τους συμμάχους τους καθώς αποχωρούσαν.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η έκκληση για έναν “ευρωπαϊκό στρατό” επανήλθε. Σε αυτήν την τελευταία επανάληψή της, η ιδέα είναι να ξεκινήσουμε με μια δύναμη της ΕΕ μεγέθους 5.000 στρατιωτών, ένα είδος ειδικής, ελίτ δύναμης η οποία θα μπορούσε να είχε διασφαλίσει το αεροδρόμιο της Καμπούλ χωρίς αμερικανική βοήθεια. Συγχωρήστε τον σκεπτικισμό μου, αλλά αυτοί οι 300 Σπαρτιάτες δεν θα υπάρξουν ποτέ.

Η Ευρώπη απλώς δεν… θέλει

Είναι κατανοητό οι Ευρωπαίοι να νιώθουν απογοητευμένοι που δεν τους παίρνουν και τόσο στα σοβαρά, είτε πρόκειται για ανταγωνιστές όπως η Ρωσία και η Κίνα, είτε για φίλους όπως οι ΗΠΑ και η Αυστραλία. Αντί όμως να βγάζουν “καπνούς” μη μπορώντας να κάνουν τίποτε, θα ήταν καλύτερα να ρίξουν μια ειλικρινή ματιά στον εαυτό τους για να ανακαλύψουν τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό.

Θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ρωτώντας τη Λιθουανία, γνωστό πρώην θύμα του σοβιετικού ιμπεριαλισμού, η οποία είναι σήμερα υπερήφανο μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η συγκεκριμένη έγινε η τελευταία μιας σειράς ευρωπαϊκών χωρών η οποία έλαβε το πλήρες “πρόγραμμα” εκφοβισμού – bullying από το Πεκίνο.

Ο λόγος είναι ότι το Βίλνιους επέτρεψε στην Ταϊβάν, την οποία η Κίνα θεωρεί αποσχισθείσα επαρχία της, να δημιουργήσει γραφείο διπλωματικής εκπροσώπησής της στο λιθουανικό έδαφος. Σε αντίποινα, το Πεκίνο απέσυρε τον πρεσβευτή του στη Λιθουανία, άσκησε πίεση στο λιθουανικό διεθνές εμπόριο και γενικά έσφιξε τη μέγγενη γύρω από τη βαλτική χώρα.

Οι ΗΠΑ προσέφεραν αμέσως την υποστήριξή τους στη Λιθουανία. Η ΕΕ; Τα κράτη-μέλη της δεν είναι και τόσο σίγουρα. Εξάλλου, κάνουν πολλές “δουλειές” με την Κίνα – τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Γερμανίας – και πιστεύουν ότι η Λιθουανία θα μπορούσε να φερθεί πιο διπλωματικά.

Το βάρος έπεσε στον πρωθυπουργό της Σλοβενίας, ο οποίος κατέχει σήμερα την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ, με τον τελευταίο να καλεί τους ομολόγους του ηγέτες των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών να υποστηρίξουν τη Λιθουανία σε σύνοδό τους η οποία είναι προγραμματισμένη σε περίπου δύο εβδομάδες.

Έτσι πηγαίνει το πράγμα, χώρα τη χώρα, κρίση την κρίση, απειλή την απειλή. Οι Ευρωπαίοι δεν βλέπουν τον κόσμο και τους κινδύνους που ενυπάρχουν σ’ αυτόν με τον ίδιο τρόπο, ούτε αισθάνονται ότι είναι “συνιδιοκτήτες” των προβλημάτων της Δύσης.

Το γερμανικό “αίσχος”

Ρίξτε μια ματιά στο Βερολίνο, το οποίο απέρριψε τις εκκλήσεις των ΗΠΑ, της Πολωνίας και άλλων χωρών και δημιούργησε έναν αγωγό ο οποίος συνδέει τη Γερμανία με τη Ρωσία, δηλαδή με τον πιο άμεσο κίνδυνο για την ειρήνη στην ήπειρο. Η Μόσχα σχεδιάζει να ξεκινήσει την τροφοδοσία του αγωγού με φυσικό αέριο εντός των επόμενων εβδομάδων.

για τη συνέχεια Capital

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube